دن کالست غورصه، منم من کی دکالستم هاچین
پاک سیا ابرانه ویشتر من بوارستم هاچین
ارسو دیمه سر بوکود رابه هاتو شور شور بوار
ارسویانه امرا بوک بارده بنالستم هاچین
گورشا بو دیلا بوگفتم شی دو واره تی دیار
آخ می گیله ماری خاکا چوم بمالستم هاچین
های بامو تینتیر مره غوربت بوکوده زاره زار
فاندرستم رایا گیلانی بمانستم هاچین
سینه سورخی بوم، بوبوم جنگلخوسانه رادوار
جنگلانا خون بوشوسته، دیل فیچالستم هاچین
روزیگارام آپچا بوسته پاک بو بُو
خربستگا
گاب دکفت بازاره مئن ارسو بوارستم هاچین
گیل آوایی جینیگیره نالا کرا به گورشه کا
خاکه مئن یاران غریبد، دور بمانستم هاچین
.
.
برگردان فارسی:
غصه فرونریخت، من هستم من که فقط
فروریختم
بیشتر از ابرهای سیاه فقط باریدم ( ابرهای سیاه اشاره به " سیا ابران") دیلمان است
اشک از روی گونه کشیده شده همینطور
مانند شر شرباران بارید
با اشکها بغض کرده فقط نالیدم
دلِ داغ شده را گفتم به دیار خودت
دوباره می روی
آخ خاک مادری ام گیلان را فقط به چشمانم
مالیدم
غربت هی برای من لغاز خواند( سوسو آمد) زار زار
چشم به راه دوختم فقط گیلانی ماندم
سینه سرخ بودم، رهوارِ جنگلخوابها
جنگلها را خون شست فقط دل را چلاندم
روزگار هم لُوس شده درست هرکی هرکی شده ( هرکی هرکی=خربستگا، مال بندان، محل فروش گاو خر
اسب.....)
میان بازارِ گاو افتاده بیهوده اشک
باریدم
ناله دریغ نکن گیل آوایی دیگر داغ سوخته
شده ای
در میان خاک یاران غریبند، بیهوده دور
ماندم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر