جان بوشو غوربت ولی ریشه بمانست خاکه مئن from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.
جان بوشو غوربت ولی ریشه بمانست خاکه مئن
ونگ بزه دیل غوربتو ارسو بوارست خاکه مئن
سبزه می یادام هاچین بُوست جنگلانه دیلمان
راشه جنگلخوس بمانست تا دوارست خاکه مئن
دیل نوبوست هرماله جه می یادو می یاران سیوا
پستایی کود تاسیانی، های بکالست خاکه مئن
گریه زاری دابه غوربت بُو، هاچینه را دوار
پاک تیتی دارا بمانست تا فدارست خاکه مئن
آدمی خو خاکو خو همخاکه امرا داره نام
دیل ناویره خون بوارست تا نمانست خاکه مئن
گورشا بو دوری جا هرکی دورا بوسته جه دیار
دوری درد مرهم بیگیفت هرکی بتابست خاکه مئن
آی شومایان کی بیده یید می چومه ارسو یو ناک
هرگدایام شا به خو خانه بتانست خاکه مئن
کاخ اگه غوربت ببه هانده نیبه تی باغکوتام
وای نبه قسمت اونا حتتا فیچالست خاکه مئن
گیل آوایی تا بمانست چوم برایه ماری خاک
غوربتا دایم فوتورکست ارسو وارست خاکه مئن
برگردان فارسی:
جان، غربت رفت ولی ریشه در میان خاک
ماند
دل در غربت گریست اشک در میان خاک بارید
یادِ سبزِ من درست مانند جنگلهای دیلمان
شد
تا میان خاک گذشت مانند راش جنگلخواب
شده است
دل هرگز از یاد و یارانم جدا نشد
دلتنگی پس انداز کرد در میان خاک فرو
ریخت
گریه و زاری رسمِ غربت شده همینطور راه
به راه
درست شکوفه درختان ماند تا در میان خاک
روا داشته شد
آدمی در خاک خودش با هم خاک خودش اسم
دارد
وگرنه دل خون بارید تا در میان خاک
نماند
هرکسی از دیار رفت، از دوری داغ شد
دردِ دروی مرهم گرفت هرکسی در میان خاک
تابید
ای شماها که اشک چشم و هق هقِ مرا دیدید
هر گدایی در خانه اش شاه می شود در میان
خاکش توانست باشد.
کاخ در غربت آلاچیق باغ تو نمی شود
وای غربت قسمت آن نشود که حتی در میان
خاک چلاند
گیل آوایی تا چشم به راه خاک مادری ماند
همیشه غربت را یورش برد، اشک در میان
خاک ریخت
در خط
چهارم، " راش" نام درختی در جنگلهای گیلان است.
راشِ
جنگلخواب کنایه ای از سرافرازانِ به جنگل زده اند. (جنگلی ها)
.
