تنایی، منو می بوکوده گونا
شب هاچین گوره خوله یه. گاگلف ایتا اب کاکایی صدا
ایجور ایجگره مانستن همه جایا دواره کی خیاله تومامه دونیایا هارای زئن دره. تنایی
اوتاق کش می چوم کاغذانو عکسانا، میزه سر، هاتو قاقا بو داره. نانم چن ساعته مره
هاتو واهیلا بوسته خیالا پرادا دارم. ایتا ایتا کاغذانا ارو اورو بوکوده دارم. جه
هرتا می دیل کرا شواله کشه.
- نه نیبه! اتو اگه اعسکانه دوما بیگیرم ول گیرم!
گورشا بم!
مره مره می مرا گمه، ایشتاومه. هی کس نه سا. سنگه
جا صدا آیه جه آ خانه به آ پیله کی ایتا صدا نایه. هرکه دینی ایجور جوخوفته داره.
زندگی بمرده زندگی یه. ایجور زندگی کی هم دوارستان دره، هم ایسا. هم نفس کشه، هم
خفابو داره. جوخوفته زندگی یه، دمخته زندگی یه!
تا هاسا می چوما اوچه ییم تا عسکا فاندرستیم.
نتانستیم! یانی نیارستیم اونه عکسا فاندرم. چوم دکفته دنکفته، ایجور گوروختیم.
گوروختنی که هم ایسابوم هم نه سابوم. هاسایام هوتویم. ولی آیدفا ایستکان می داد
فاره سه! پورا بو می کنار مرا واویلان بدا.
دیل هرتا تاره زخمه مرا پرا گیفته بوشو. فرهنگ شریفه تار مخمله
مانستن می جیجا بو جانا دیل بزه. مرا بال بزه. هاتو مرا خیاله باله سر بینیشانه
پاک ابرانه مرا ایجور ببرده جه می آ زمانو مکان دوراکوده کی هی تا راه
نمانسته جغیر از دیل پرا دان.
بازام مرا ول گیفتان دره. بازام ایجور مرا خو
نیگاه مئن بیگیفته داره کی پاک تومامه دونیا خایه می سر فوگورده. آ عکسه دانه مرا
ولا نوکونه. مرا ول گیره، مرا داغا کونه مرا هاچین گورشه کا کونه وای کی چقد می
دیل بی تابه
فاندرم تی عکسا دیل هانده هوایی بون دره
تی خیالا سر بیگیفته هر جیگایی بون دره
شوندره پاک پاره ابرانا دوارسته
خراب
مسته تی یاده کرا دیل چی بلایی بون دره
نیشتمه می ایستکانه امرا گم، بم زاره زار
عکسه قابا کش بزه می یار خودایی بون دره
سربنام فورشانه سر موجانه امرا بی قرار
دیله دریا گورشابو دریا سرایی بون دره
چوم کرا وارش بیگیفته دیم بوبوسته هیسته آب
تی چومانا نازا ده پاک گورشه کایی بون دره
آی دیلی غورصه تی قسمت بو همیشک از تی یار
فاندر آخه واهیله دیل گیل آوایی بون دره
