گیل آوایی
هرماله پیش نامو کئ مشتئ دادا همسادان بیشتاوید. اما اروزان مشتی ایجور ده بوبو داره. مشتی پاک تورا بو داره. موللا ماست بیگی، واکفه آدما! خایه خو تومان پیرانا بکنه! مشتی ده خو پالانا تاوه دا شونده کله!
آتویی نیبه کی همه کسه مرا داوا بداره! هیکسه ره یام حرف نزنه! هیکس نانه آخه مشتی یا چی بلا فوتورکسه داره!
مشتی تومامه همسادانا مرا گفتی واگفتی، خنده کودی، شوخی کودی! چی بوبو مشتی آتو خودشه من دمرده داره!؟
تومامه محله مشتی یا شناختی. او سالان کی هلا آخوندان ناموبید، همه تا غوروب مشتی شویی موسیو ویرجا یو خوره ایتا ایستکان زه یی، بازینام آمویی غولام حوسینه دوکان خو زاکانه چکچی هه یی. مشتی خنده تومامه دوکان دارانا واخبردارا کودی کی مشتی بامو داره!
مشتی ایتا دهن داشتی هیزاتا خنده!
مشتی دارو ندار ایتا باله کا بو یو ایتا چانچو. مشتی بازاره جا کی واگردسی آمویی بخانه، اونه زاکان تا مشتی صدایا ایشتاوسته دی، دکفتیدی صارا میان، مشتی پیشاشو. مشتی یا امان نداییدی خو کفشا بکنه! هو صارا من مشتی یا واستی لختا کودی بید! هرچی کی بیهه بو واستی بنابی بیجیر! زاکانه مرا بوشوستی بی. خوجو سه بو انگورو گیلاسا مشتی واسی هویه صارا مئن زاکانه ره تخس بوگودی بی!
مشتی زناکه داد بیرون آمویی کی:
- آخه آ زاکان چره آتو ازازیل بوبو داریدی! امان ندیدی مرداکه لبله بیجیر بایه! تا آمویی زاکانا دوماغا بوسوجانه کی مشتی یا وا بدید، مشتی تشره مرا گفتی:
- چی کار داری زن! بدا راحت بیبید! می خستگی یا اشان جه من فاگیریدی!
خولاصه تا مشتی فارسه ایوانه سر، هرچی کی بیهه بو، بوستی پاک اورشین باورده شندر مندره! بازینام مشتی واسی خو دهانا آب بکشه بی تا نماز بخوانده بی!
مشته خانم خو دیله من گفتی:
- آخه او عرق خوری چیسه! بازین آ نماز خانی!؟ من کی نانم چی خانه! خودا خودش قوبیل بوکونه!
مشتی یام همیشک گفتی:
- چی گی آخه زن! من نمازه بخوانده بدارم! موشته مرا خودایا تاویل دم!
مشتئ خانه یام داستانئ داشتئ! خانه دورا هرچئ حلیبئ گیر باورده بو، دیفار چاگوده بو. خانه سرام کمتر جه حیاط نوبو! هرچئ سیمکایو حلیبئ روغن، جه شاه پسند بیگیر تا روغنه قو یو روغنه بهار! بیافته پسئ، پاختا کوده بو، خانه درزه دالانا بیگیفته بو!
اوتاقانه دیفارام شاهکار بو! ایطرف آجورئ، ایطرفام آجار دود! گیله الابه بوکوده! مشتئ آیوانه سوتونانام همیشک گرک جلاسته بو یو رفه سر گمه جان تته رج دیچه ناهابو. پیازو سیرام ویریس دوسته آیوانه نما بوبوسته بو!
صارا من، مشتئ ایتا چاچه چاکوده بو سنگو سفاله مرا. چاه دیفارام مشتئ سمنتئ لوله بنابو. تومامه همسادانام بیده بید کئ مشتئ او روزان کئ کوچانه طاقا چاکودان دیبید، ایتا سمندئ لولا مشتئ گرا دا بو خانه من! بازینام بنابو چاه سر!
آخه مشتئ زنائ همیشک مشتئ جان دکفتئ یو اونه سر داد زه یئ:
- چره آ چاه سر ایچئ ننئ!؟ ایدفا دینئ آ ولوله ازازیل زاکان دکفه دئ چا من! دیمیریدی! آخه ایتا کار بوکون مردائ!
مشتئ چایا چاکوده بو ولئ اونه سر نهانه همیشک ایمرو فردا کودئ. ایتایام کرده خاله داشتئ کئ اونه لچه خوردئ همساده خانه لوجانه که! بازین حلیبئ صدا مرا همسادا وختو بئ وخت بیدارا کودئ!
مشتئ خانه دروازه یام ایتا موران بزه حلب داشتئ کئ اونا جلاسته بو، باد کئ آمویئ خوردئ کس بکس، دروازه یام واز و دوسته بوستئ، بازین اونه صدا آدم جانه مویا راستا گودئ! خیاله کئ دو تا آهینه سربسر فاکه شیدئ!
.
مشتی جانکنشو مشتی زناکه جیوانی شونه مرا، مشتئ زاکان پیللا بوبید. مشتئ سه تا زائ داشتئ. ایتا دختر، دوتایام پسر. هر سه تا زائ درس خان بید. تمامه همسادان آرزو کودید کئ اوشونه مانستن زائ بداشته بید. مشتئ پسران تابستانان کار کودید، مدرسه وختام همساده زاکانا درس دایید. خودشان ایجور خودشانه موشکیلا ایشکیل کودید.
مشته خانمام خوروس نخوانده ویریشتئ تا شب هاتو دو وستی یو کار کودئ. جه کیشخال زن بیگیر تا کاسه ماسه شورئ، جه گیله الابه بیگیر تا ر وبارکنار حصیر شورئ. جه چراغ لوله پاکودن تا مشتئ شندرا پینیک پاره کودنو دختو دوج کودن. بازینام نهار و شام چاکودن بویو زاکانا کیشکا مانستن خو دور جیما کودن!
همه تا رقایبام مشته خانم واستئ بوشوبئ تازه آباد خیرات فادابئ. خورمایو سبزئ یو پنیر و لواش خو مرا بردئ، مردومه مئن توخس کودئ.
مشتئ سر همیشک داد زه یئ :
- آخه بیچاران او دونیا آمئ دسا فاندریدئ کئ آما ایچئ اوشانه خیرات بوکونیم.......
مشتئ یام خنده مرا دکفتئ اونه گبه مئن، گفتئ:
- آخه زن! آ دونیا ویشتایئ! او دونیایام ویشتایئ!؟ آ خودا پس چئ کاره یه!؟ هاچین تانه آمئ خاخورانا عروس بوکونه! بازینام او دونیا جهندمو ویشتایئ آمئ قسمت ببه!؟ پس آن همه گیدئ خودا آتویه، خودا اوتویه! یانئ گوزه گب!؟ یانئ فقط ویشتایئ و جهندمه مئن کون سوجان!؟
مشتئ زناکام بگب آمویئ:
- تئ مرایام کئ نشا گب زئن! تا بیگئ موللا ماست! کوفر گئ! تئ نماز خاندنه مانستن! هاتو تره کته رایئ ایچئ گیلیکئ فارسئ عربئ ، گایئ تورکئ تره گئ! نانم تو چئ......
مشتئ قاه قاه خنده مرا گفتئ:
- لاله زبان لاله مارا حالئ به زن!!!! خودا خودش دانه من چئ گمه! خودایا کئ نشا تئ مانستن گوزبجیبا کودن!!!! خودا خودش ختمه هف خطه زن!!!!!!! مئ خودا شیمئ خودا مرا فرق کونه! شیمئ خودا، آخوندانه خودایه! مئ خودا، فقط مئ مانستن آدمانه خودایه!
اینقلاب بوبو نوبو مشتئ زاکان پیللا بوبیدو همه تان کاره سر شوییدو ایتا پسر توشیبا کار کودئ، اویتا پسرام فرشه گیلان. مشتئ دخترام مالم بوبوسته بو.
مشتئ ایتا پیچه نفس کشن دوبو. مشتئ تا هسا دو دفا خو زناکه مرا بوشوبو ایمام رضا زیارت.
ولئ آ روزان مشتئ ایجور ده بوبو. مشتئ یا هاچین کارد بزه بئ خون نامویئ. هیکس نانستئ مشتئ جا چره ایتا سر و صدا نایه! مشتئ خانه چره آتو ساکیته. هیکسام نییارستئ واورسه، مشتئ یا چئ بوبو!
همه تا پنشنبه، مشته خانم قوران اوسادئ، صارا من خو سر نایئ ، دوعا کودئ. ایجور ناله کودئ کئ خیاله خودایا خایه باوره بیجیر!
مشتئ یام خیال کونئ خایه زیمینو زمانا واکفه! همه کسه مرا قار بو. شبان دوتایئ آیوانه سر جوجو، قوقو نیشتیدئ. آشانه صدا بیرون نامویئ. خیاله کئ مشتئ خانه مورده خاکا فوکودئ بید!
ایتا روز مشتئ خانه جولو، کومیته ماشین به سا، مشتئ خانه درا بزه. مشتئ زن درا وازا گوده. کومیته چئ مالوم نوبو چئ بوگوفته بازین ایتا نامه فادا مشته خانمه دس. تا کومیته چئ پوشتا کوده، زنائ غش بوگوده، دراز دراز بکفته صارا من.
مشتئ کئ آروزان هاچین توره دیوانانا مانستئ، آیه بخانه دینه زنائ غش بوکوده صارا مئن کفته! تاب ناوره، خیال بوکوده زنائ سه کته بوکوده داره بمرده. داد زنه:
- وائ................ مرا فاره سید! مرا فاره سید! مئ زنائ بمرده! آئ داده بیداد! مرا فاره سید...
همسادان فاره سیدئ، مشتئ یا ساکیتا کونیدئ. مشتئ زناکا راستا کونیدئ، ایتا همساده کئ معلمه بازنشسته بو، مشته خانمه دس ایتا کاغذ دینه. اونا گیره خانه، دینه بیچاره زاکانا اعدام بوکودید.
ایتا تیکه پارچه سوجانه ده ، مشتئ زناکه دوماغه جولو داره ده. مشته خانم تا بهوش آیه، ایجور داد زنه کئ آدمه دیلا گورشا کودئ. همساده زناکانام گریه کونیدئ. مشتئ بگب ایه:
- شوما جه کویه بفامستئ دئ کئ مئ پسرانا بوکوشتیدئ؟
همسادان قاقا بیدئ..هیشکئ جورآت نوکودئ ایکلمه حرف بزنید. مشته خانم مشتئ یا گه:
- ده وسته مردائ! ده وسته قایما کودن! ده واستئ همه بفامید چئ آتشئ امه را فوتورکسه! ده بدا بفامید چئ ول بیگیفته گورشا بوسته داریمئ.....
هاتو کئ گفتان دوبو، دو واره جه هوش شه. هر کارئ همسادان کونیدئ، بهوش نایه. مشته خانم ده نفس نکشه یئ.
همسادان مشتئ دورا کونید. معلمه بازنشسته یام همه تانا گه کئ مشتئ زاکانا بوکوشتید. همه تانا فاگیفتید. مشتئ زاکان همه تان پر بکشه ده بوشوده.....
نامه یا گیره همه کسه ره بولند بولند خانه. همه تان فامیدئ کئ مشتئ دخترام زندانه مئن بوکوشته دئ.
ایتا گفتئ:
- فدایئ بو..
اویتا گفتئ:
- موجاهد بو
ایتا یام هاچین نامه یا معلمه بازنشسته جا فاگیفته، دو واره بخانده، خیال کونئ کئ باور نتانستئ بوکونه. آرام آرامه گفتئ:
- آخه اشان ده کی ییدئ!؟ وائ..................
همه بفامستئ بید که مشتئ دخترا زندان اعدام بوکودیبید. نامه من بینویشتئ بید کئ مشتئ دختر، دختر اعدام نوبوسته!
هاتو گفتان دیبید،قاقا بوسته مشتئ یا فاندرستان دیبید. همه تانه چوم خیاله ول گیفتان دیبید پاک جنگلا بیگیرانید.
مشتئ شواله کشن دو بو.
تمام
گیل آوایئ
1 فوریه 2000
آتویی نیبه کی همه کسه مرا داوا بداره! هیکسه ره یام حرف نزنه! هیکس نانه آخه مشتی یا چی بلا فوتورکسه داره!
مشتی تومامه همسادانا مرا گفتی واگفتی، خنده کودی، شوخی کودی! چی بوبو مشتی آتو خودشه من دمرده داره!؟
تومامه محله مشتی یا شناختی. او سالان کی هلا آخوندان ناموبید، همه تا غوروب مشتی شویی موسیو ویرجا یو خوره ایتا ایستکان زه یی، بازینام آمویی غولام حوسینه دوکان خو زاکانه چکچی هه یی. مشتی خنده تومامه دوکان دارانا واخبردارا کودی کی مشتی بامو داره!
مشتی ایتا دهن داشتی هیزاتا خنده!
مشتی دارو ندار ایتا باله کا بو یو ایتا چانچو. مشتی بازاره جا کی واگردسی آمویی بخانه، اونه زاکان تا مشتی صدایا ایشتاوسته دی، دکفتیدی صارا میان، مشتی پیشاشو. مشتی یا امان نداییدی خو کفشا بکنه! هو صارا من مشتی یا واستی لختا کودی بید! هرچی کی بیهه بو واستی بنابی بیجیر! زاکانه مرا بوشوستی بی. خوجو سه بو انگورو گیلاسا مشتی واسی هویه صارا مئن زاکانه ره تخس بوگودی بی!
مشتی زناکه داد بیرون آمویی کی:
- آخه آ زاکان چره آتو ازازیل بوبو داریدی! امان ندیدی مرداکه لبله بیجیر بایه! تا آمویی زاکانا دوماغا بوسوجانه کی مشتی یا وا بدید، مشتی تشره مرا گفتی:
- چی کار داری زن! بدا راحت بیبید! می خستگی یا اشان جه من فاگیریدی!
خولاصه تا مشتی فارسه ایوانه سر، هرچی کی بیهه بو، بوستی پاک اورشین باورده شندر مندره! بازینام مشتی واسی خو دهانا آب بکشه بی تا نماز بخوانده بی!
مشته خانم خو دیله من گفتی:
- آخه او عرق خوری چیسه! بازین آ نماز خانی!؟ من کی نانم چی خانه! خودا خودش قوبیل بوکونه!
مشتی یام همیشک گفتی:
- چی گی آخه زن! من نمازه بخوانده بدارم! موشته مرا خودایا تاویل دم!
مشتئ خانه یام داستانئ داشتئ! خانه دورا هرچئ حلیبئ گیر باورده بو، دیفار چاگوده بو. خانه سرام کمتر جه حیاط نوبو! هرچئ سیمکایو حلیبئ روغن، جه شاه پسند بیگیر تا روغنه قو یو روغنه بهار! بیافته پسئ، پاختا کوده بو، خانه درزه دالانا بیگیفته بو!
اوتاقانه دیفارام شاهکار بو! ایطرف آجورئ، ایطرفام آجار دود! گیله الابه بوکوده! مشتئ آیوانه سوتونانام همیشک گرک جلاسته بو یو رفه سر گمه جان تته رج دیچه ناهابو. پیازو سیرام ویریس دوسته آیوانه نما بوبوسته بو!
صارا من، مشتئ ایتا چاچه چاکوده بو سنگو سفاله مرا. چاه دیفارام مشتئ سمنتئ لوله بنابو. تومامه همسادانام بیده بید کئ مشتئ او روزان کئ کوچانه طاقا چاکودان دیبید، ایتا سمندئ لولا مشتئ گرا دا بو خانه من! بازینام بنابو چاه سر!
آخه مشتئ زنائ همیشک مشتئ جان دکفتئ یو اونه سر داد زه یئ:
- چره آ چاه سر ایچئ ننئ!؟ ایدفا دینئ آ ولوله ازازیل زاکان دکفه دئ چا من! دیمیریدی! آخه ایتا کار بوکون مردائ!
مشتئ چایا چاکوده بو ولئ اونه سر نهانه همیشک ایمرو فردا کودئ. ایتایام کرده خاله داشتئ کئ اونه لچه خوردئ همساده خانه لوجانه که! بازین حلیبئ صدا مرا همسادا وختو بئ وخت بیدارا کودئ!
مشتئ خانه دروازه یام ایتا موران بزه حلب داشتئ کئ اونا جلاسته بو، باد کئ آمویئ خوردئ کس بکس، دروازه یام واز و دوسته بوستئ، بازین اونه صدا آدم جانه مویا راستا گودئ! خیاله کئ دو تا آهینه سربسر فاکه شیدئ!
.
مشتی جانکنشو مشتی زناکه جیوانی شونه مرا، مشتئ زاکان پیللا بوبید. مشتئ سه تا زائ داشتئ. ایتا دختر، دوتایام پسر. هر سه تا زائ درس خان بید. تمامه همسادان آرزو کودید کئ اوشونه مانستن زائ بداشته بید. مشتئ پسران تابستانان کار کودید، مدرسه وختام همساده زاکانا درس دایید. خودشان ایجور خودشانه موشکیلا ایشکیل کودید.
مشته خانمام خوروس نخوانده ویریشتئ تا شب هاتو دو وستی یو کار کودئ. جه کیشخال زن بیگیر تا کاسه ماسه شورئ، جه گیله الابه بیگیر تا ر وبارکنار حصیر شورئ. جه چراغ لوله پاکودن تا مشتئ شندرا پینیک پاره کودنو دختو دوج کودن. بازینام نهار و شام چاکودن بویو زاکانا کیشکا مانستن خو دور جیما کودن!
همه تا رقایبام مشته خانم واستئ بوشوبئ تازه آباد خیرات فادابئ. خورمایو سبزئ یو پنیر و لواش خو مرا بردئ، مردومه مئن توخس کودئ.
مشتئ سر همیشک داد زه یئ :
- آخه بیچاران او دونیا آمئ دسا فاندریدئ کئ آما ایچئ اوشانه خیرات بوکونیم.......
مشتئ یام خنده مرا دکفتئ اونه گبه مئن، گفتئ:
- آخه زن! آ دونیا ویشتایئ! او دونیایام ویشتایئ!؟ آ خودا پس چئ کاره یه!؟ هاچین تانه آمئ خاخورانا عروس بوکونه! بازینام او دونیا جهندمو ویشتایئ آمئ قسمت ببه!؟ پس آن همه گیدئ خودا آتویه، خودا اوتویه! یانئ گوزه گب!؟ یانئ فقط ویشتایئ و جهندمه مئن کون سوجان!؟
مشتئ زناکام بگب آمویئ:
- تئ مرایام کئ نشا گب زئن! تا بیگئ موللا ماست! کوفر گئ! تئ نماز خاندنه مانستن! هاتو تره کته رایئ ایچئ گیلیکئ فارسئ عربئ ، گایئ تورکئ تره گئ! نانم تو چئ......
مشتئ قاه قاه خنده مرا گفتئ:
- لاله زبان لاله مارا حالئ به زن!!!! خودا خودش دانه من چئ گمه! خودایا کئ نشا تئ مانستن گوزبجیبا کودن!!!! خودا خودش ختمه هف خطه زن!!!!!!! مئ خودا شیمئ خودا مرا فرق کونه! شیمئ خودا، آخوندانه خودایه! مئ خودا، فقط مئ مانستن آدمانه خودایه!
اینقلاب بوبو نوبو مشتئ زاکان پیللا بوبیدو همه تان کاره سر شوییدو ایتا پسر توشیبا کار کودئ، اویتا پسرام فرشه گیلان. مشتئ دخترام مالم بوبوسته بو.
مشتئ ایتا پیچه نفس کشن دوبو. مشتئ تا هسا دو دفا خو زناکه مرا بوشوبو ایمام رضا زیارت.
ولئ آ روزان مشتئ ایجور ده بوبو. مشتئ یا هاچین کارد بزه بئ خون نامویئ. هیکس نانستئ مشتئ جا چره ایتا سر و صدا نایه! مشتئ خانه چره آتو ساکیته. هیکسام نییارستئ واورسه، مشتئ یا چئ بوبو!
همه تا پنشنبه، مشته خانم قوران اوسادئ، صارا من خو سر نایئ ، دوعا کودئ. ایجور ناله کودئ کئ خیاله خودایا خایه باوره بیجیر!
مشتئ یام خیال کونئ خایه زیمینو زمانا واکفه! همه کسه مرا قار بو. شبان دوتایئ آیوانه سر جوجو، قوقو نیشتیدئ. آشانه صدا بیرون نامویئ. خیاله کئ مشتئ خانه مورده خاکا فوکودئ بید!
ایتا روز مشتئ خانه جولو، کومیته ماشین به سا، مشتئ خانه درا بزه. مشتئ زن درا وازا گوده. کومیته چئ مالوم نوبو چئ بوگوفته بازین ایتا نامه فادا مشته خانمه دس. تا کومیته چئ پوشتا کوده، زنائ غش بوگوده، دراز دراز بکفته صارا من.
مشتئ کئ آروزان هاچین توره دیوانانا مانستئ، آیه بخانه دینه زنائ غش بوکوده صارا مئن کفته! تاب ناوره، خیال بوکوده زنائ سه کته بوکوده داره بمرده. داد زنه:
- وائ................ مرا فاره سید! مرا فاره سید! مئ زنائ بمرده! آئ داده بیداد! مرا فاره سید...
همسادان فاره سیدئ، مشتئ یا ساکیتا کونیدئ. مشتئ زناکا راستا کونیدئ، ایتا همساده کئ معلمه بازنشسته بو، مشته خانمه دس ایتا کاغذ دینه. اونا گیره خانه، دینه بیچاره زاکانا اعدام بوکودید.
ایتا تیکه پارچه سوجانه ده ، مشتئ زناکه دوماغه جولو داره ده. مشته خانم تا بهوش آیه، ایجور داد زنه کئ آدمه دیلا گورشا کودئ. همساده زناکانام گریه کونیدئ. مشتئ بگب ایه:
- شوما جه کویه بفامستئ دئ کئ مئ پسرانا بوکوشتیدئ؟
همسادان قاقا بیدئ..هیشکئ جورآت نوکودئ ایکلمه حرف بزنید. مشته خانم مشتئ یا گه:
- ده وسته مردائ! ده وسته قایما کودن! ده واستئ همه بفامید چئ آتشئ امه را فوتورکسه! ده بدا بفامید چئ ول بیگیفته گورشا بوسته داریمئ.....
هاتو کئ گفتان دوبو، دو واره جه هوش شه. هر کارئ همسادان کونیدئ، بهوش نایه. مشته خانم ده نفس نکشه یئ.
همسادان مشتئ دورا کونید. معلمه بازنشسته یام همه تانا گه کئ مشتئ زاکانا بوکوشتید. همه تانا فاگیفتید. مشتئ زاکان همه تان پر بکشه ده بوشوده.....
نامه یا گیره همه کسه ره بولند بولند خانه. همه تان فامیدئ کئ مشتئ دخترام زندانه مئن بوکوشته دئ.
ایتا گفتئ:
- فدایئ بو..
اویتا گفتئ:
- موجاهد بو
ایتا یام هاچین نامه یا معلمه بازنشسته جا فاگیفته، دو واره بخانده، خیال کونئ کئ باور نتانستئ بوکونه. آرام آرامه گفتئ:
- آخه اشان ده کی ییدئ!؟ وائ..................
همه بفامستئ بید که مشتئ دخترا زندان اعدام بوکودیبید. نامه من بینویشتئ بید کئ مشتئ دختر، دختر اعدام نوبوسته!
هاتو گفتان دیبید،قاقا بوسته مشتئ یا فاندرستان دیبید. همه تانه چوم خیاله ول گیفتان دیبید پاک جنگلا بیگیرانید.
مشتئ شواله کشن دو بو.
تمام
گیل آوایئ
1 فوریه 2000
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر