آی جه ماری خاکه غورصه، آسه-مانا فان دری
آی کی شب تا صوب نوخوفته، تی مرا گفتان دری
آی شواله!، آی بوسوخته!، آی هاچینه گورشه کا!
گیجه مورغانا مانی!، پاک دگه-را خوردان دری!
چن قدر فکرا شو آخه چنگ زنی تی سینا باز
گورخوسانه درده امرا پاک ترا کوشتان دری!
مورده خور حاکیم بوبوسته خیلی وخته تی دیار
مورده زنده، زنده مورده، واهیلا بوستان دری!
آب جه سر بوگذشته ماری خاک بوبو موللا خوران!
های واپیچی های دیپیچی چی تره سوختان دری!؟
بوگوذشت آمل سیاهکل جنگله جنگلخوسان!
گاب دکفته ممکلت، سینا چی فکلاشتان دری!؟
آی دپرکسته جه خاب! آی گورشا بوسته جه خیال!
آی گیل آوایی جوخوس، غوربت چی واکفتان دری!!!
ناتمام
فارسی:
ای از غصه ی خاکِ مادری به آسمان نگاه می کنی
ای که شب تا صبح نخوابیده با خودت داری حرف می زنی
ای شعله ی آتش، ای سوخته، ای داغِ شده
مانند مرغهای سر به سنگ خورده قرار نداری( تلو تلو می خوری!)
به فکر فرو رفته آخر چقدر چنگ می زنی باز به سینه ات
با دردِ گورخوابها داری خودت را می کشی
خیلی وقت است که در دیار تو مرده خور حاکم شده
مرده زند، زنده مرده، سرگشته داری می شوی
آب از سر گذشته خاک مادری ملا خور شده است
هی بخودت می پیچی برای چه با خودت داری می سوزی
گذشت آمل، سیاهکل، جنگلخوابهای جنگل
مملکت هرکه هرکه شده، سینه ات را چنگ می زنی
ای از خواب پریده، ای داغ شده از خیال
ای گیل آوایی پنهان شو، در غربت چه داری گیر می دهی!
.
ای گیل آوایی پنهان شو، در غربت چه داری گیر می دهی!
.
