ستا گیلچاردانه - گیل آوایی

می ره گم ایشتاوم ساکیتا به دیل

جه چوم ارسو اوچه واهیلا به دیل

هاتو کورم کلاچم خانم آواز

بازین لاب ایجگره  اوخانا به دیل

فارسی

با خودم می گویم می شنوم ساکت می شود دل

از چشمم اشک می چیند سرگشته می شود دل

همینطور بی توجه، حواس پرت می خوانم آواز

سپس مانند ضجه-هوار(اوخان=واخوان/پژواک) می شود دل

2 

می یادا چو زنم می دیل تورا به

فورانه ارسونا، دریا پورا به

دیمه ساحیل به فورشانه بوشو آب

دمرده دیلا پاک دریا جورا به!

فارسی

یادم را تحریک می کنم دلم دیوانه می شود

اشکها می راند، دریا پر می شود

ساحلِ گونه(چهره) می شود ماسه های رفته به آب
با دلِ غرق شده، دریا جور می شود!

3

بازام واهیلا بو، نم دیله سر پا

دمخته دیلا سینه مئن دمه جا

بازین کی چنگ زنه دیل سینا به لات

گمه وسته ده مرا ارسو نوا

فارسی

باز هم سرگشته شده روی دل پا می گذارم

دلِ زیرپاگذاشته را در سینه جا می دهم

هنگام که دل سینه را چنگ می زند لات می شود

می گویم بس است دیگر دلم اشک نمی خواهد

.