۱۳۹۴ بهمن ۱۱, یکشنبه

آی کی نه سای هاچینه خالی پلایم تنایی - گیل آوایی


آی کی نه سای هاچینه خالی پلایم تنایی
پاک آویرا مانمه چوم بتی رایم تنایی

هاچینه قورسه مچه دُور اوسانم بوزبوزه ها
تو نیبی زاکا مانم ارسو نیگایم تنایی

برو بازو نوا دئن، بی تو هاچینم بوخودا
مرا لوچان نوا زئن من تی فدایم  تنایی!

مرا فان در کی بوبوم من مرا قوربان، پیله لات
تی لوچانه مرا پاک موشته پلایم تنایی

تی خیالا کشا شو بُوم تقی دیوانه یه رشت
راشی پاک واهیلمه شلشلکایم تنایی

توو می دریایی تی امرا دیله دریایمه من
ناویره جانشورا نانم دیمیرایم تنایی

دیل بزن دیل، تی کشه دیل کرا به ولوله زای
تی مرایم ناویره خوسخوسه کایم تنایی

پاله وانی تو آ میدان، تی یالانچی پاله وان،
منمه من کی ناویره گیل آوایم تنایی!

فارسی:
ای که نیستی، درست  بی دست و پا هستم تنهایی
براستی گم شده را می مانم چشم به راه تو ام
بیهوده دم بر نیاورده دُور بر می دارم منم منم بز بزه ها می کنم
تو نباشی بچه را می مانم نگاه اشک آلود هستم تنهایی
بر و بازو را نبین بی تو هیچ کاره ام بخدا
به من چشم کج نکن، من فدای تو هستم
مرا نبین که از خود راضی و حسابی لات شده ام
با نگاه قهرآمیزت براستی بی دست و پایم تنهایی
خیالت را در آغوش گرفته مانند تقی دیوانۀ رشت هستم
در رهگذر سرگشته تلو تلو خوران هستم تنهایی
تو دریایی با تو دلِ دریایی هستم من
وگرنه شنا نمی دانم غرق شدنی هستم  تنهایی
در آغوشم بگیر در آغوش، در آغوشت دل بچه بازیگوش
می شود با تو، وگرنه مانند مرغ که به اشاره  دست بی حرکت می ایستد می شوم تنهایی
پهلوان این میدان تو هستی،  پهلوان دروغین تو من
من هستم من، وگرنه گیل آوایی هستم تنهایی!


۱۳۹۴ بهمن ۷, چهارشنبه

هاسا گیلچامه" واکف داره باد " - گیل آوایی


واکف داره باد
تورابو
ابرانا فورانِنه مرا
دباخته ولگه دارانه جان دکفته
واکف واکف.

داره لچه
کشکرته لانه
داره لوختی خالا
دیل فادا
هلاچین خوردان دره بی کشکرت!

هاچین چنسه زمستانه!
بی ورف
بی واران!

فارسی:
باد گیر می دهد به  همه
دیوانه شده،
با گریزاندنِ ابرها
به جانِ درختانِ برگ باخته افتاده است
............

بر بلندای درخت
لانۀ زاغی
دل به شاخۀ عریانِ درخت داده
دارد تاب می خورد بی کشکرت!
براستی زمستانِ خسیسی است!،
بی برف
بی باران!
 .

۱۳۹۴ بهمن ۵, دوشنبه

انهمه جنگل فتاشتد، بی شومارد سربداران - گیل آوایی


انهمه جنگل فتاشتد، بی شومارد سربداران
دیل فاداد یاران به ایران رادوارد بی قراران

یادیگاره سورخه دسمال چوم براید هرخوروسخان[1]
هانده دریا ول بیگیفته آسه مانه تیتی واران

قولقازه دوشمند نوخوفته شب جه دسته آ فوخوسان
رادوارد بی قراران شادوخندان جانه یاران

قدره می خاکا نداشته هر کی می  خاکا فوقوفته
حورمته خاکا بداشتد می ریفقان می براران

چی داری دیل ناگیرانی!؟، سورخه گول فته فراوان!
پور بامود حاکیم بوبوستد، باز دمردد شرمساران!

شومی یا واستی فوقوفتن، تی شوالا ول بیگیران
وسته کفتن یا جوخوفتن جنگله جا در گوماران

آی بنازم جانه جانان هیممته گیله جیوانان
کی داند دابه بهاران بج به هانده توم بیجاران

یاوری وختان واسی دئن، رج به رج می گیله مردان
بال به بال جنگل دواره، می گیلانه ایله جاران

گیل آوایی سینه فکلاشتن چی واستی تی جیوانان
مرده میدان ده بوبوستد، سروه داران پاک هیزاران

فارسی
این همه جنگل را تراشیدند، سربداران بی شمارند
یاران به ایران دل داده اند رهوارند بی قرارند
یادگارِ دستمال سرخ چشم براهند هر بامداد( خروسخوان)
باز دریا شعله گرفته، آسمان ستاره باران است
دشمن بخود پیچیده، از دستِ کابوسها شب نخفته
رهوارند بی قراران شاد و خندان جانِ یاران( یاران جان=یاران گرامی)
 هرکه به خاک من یورش آوردقدرِ خاکِ مرا ندانست
حرمتِ خاک را نگه داشتند رفیقانم، برادرانم
دل نگرانی چه داری!؟ گل سرخ بسیار است
زیاد آمدند حاکم شدند، باز فرو مردند شرمسار ها
باید به شومی یورش برد، آتش ات را بگیران
بس است افتادن یا پنهان شدن در بیشه بجای جنگل
ای بنازم جانِ جانان همتِ جوانان گیل را
که می دانند رسم بهاران راکه نشاء، برنج می شود
هنگام یاری دادن باید دید، صف به صف گیلمردانِ مرا
دست دردست بیشتر از جنگل می شود، انبوه یاری دهندگانِ گیلانِ من
گیل آوایی سینه چنگ زدن برای چه!، جوانانِ تو
دیگر مردِ میدان شده اند، درختان سرو، هزاران
.


[1] اشاره به دو سرود زیبای "خروسخوان و دریا توفان داره" با صدای ماندگارِ زنده یاد عاشورپور

۱۳۹۴ بهمن ۱, پنجشنبه

هاتویی یانی همینطوری!- گیل آوایی

تامبزه ایشماریم بیشمارده ئیجگرانا
هانده هاتو هاچین دیم سورخو چوم قاق!
تو مرا فاندری
من ترا
تیرا آویرا کوده
آغوزه دوما بیگیفته
سوجیمی بی شواله
هان!
فارسی:
دم فرو بسته ضجه های شمرده می شماریم
باز همینطور بیهوده رو سرخ کرده و چشم حیران!
تو به من می نگری من به تو
اصل گم کرده،
دنبال فرع را گرفته ایم
می سوزیم بی شعله!
همین!


گیلچامه-هاتویی بی فارسی-گیل آوایی

تام زئنا
آینه دانه
قاقا بو فاندرستنا
آویره پیچپیچ دیپیچه
بی ایتا صدا نُته مرا
فریادان ده وامرازه
آخ
ایتا آتش واستی
سوار ددتران
ترسه جومجوما واچردن
تامزئن، اینه، قاقابو فاندرستن
بی سوار راشی یه
بی ددتارانن
بی هوادا خاک
تسک!


هان!

۱۳۹۴ دی ۳۰, چهارشنبه

چاربراران هانده یاران رادوارَد رشته مئن - گیل آوایی

19ژانویه 2016

چاربراران هانده یاران رادوارَد رشته مئن
پوشته پوشته کوشته جنگل سربدارَد رشته مئن

غوربتانه غوربته غوربت نیشینان چوم براه
سورخه سینه سینه سورخان گول بکارَد رشته مئن

نِسایی ایران، ناها تی ئیجگره فریادو داد
دیپیچسته هاممه جا، دوشمند شیکارَد رشته مئن!

گاگلف می دیله کاره بیشمارم یادانه یار
تا نوشو جختر بگم یاران برارَد رشته مئن!

آ سیا سالانه  دابه، کس کسا یاور داهان
به بینیش مستی بگم مردوم چی زارَد رشته من!

گیل آوایی تام بزن رشتا دوارسته گولاز
تازه نسلان را دکفتد بی قرارَد رشته مئن!
فارسی:
چهاربرادران باز یاران رهوار هستند در رشت
پُشته پُشته کشته جنگل سربدار هستند در رشت
غربت غربتهاست غربت نشینان چشم به راه
سینۀ سرخ، سرخ سینه ها گل می کارند در رشت
در ایران نیستی، ضجه فریاد و دادِ تو هست
همه جا پیچیده، در شکار دشمن هستند در رشت
گاه گاهی کارِ دلم است یادِ یاران را بشمارم
تا از یادم نرفته بگویم یاران برادر هستند در رشت!
در این سالهای سیاه رسم است به یکدیگر یاری دادن
بیا بنشین تا مستی بگویم مردم چقدر زار هستند در  رشت
گیل آوایی ساکت باش رشت سرشار از افتخار شده است
نسلهای تازه راه افتادند بی قرار هستند در رشت

می ریفق حسنه حسامه زادروزه ره

چاربراران = چهاربرادران، محله ای در رشت است. حسن حسام از همین محله در رشت است!

۱۳۹۴ دی ۱۷, پنجشنبه

رشته زاکانه ره با اوشونه کارناوال! – گیل آوایی


گولازه می وطن، گیلانو رشته
بهشت چیسه! خوره می رشت بهشته
اگه شومی بوبوسته دولته کار
می رشته کارناوال شومِه بگشته!!!!
فارسی
افتخار و مباهاتِ وطن من، گیلان وُ رشت است
بهشت چیست! رشتِ من برای خودش یک بهشت است
اگر شوم بودن شده است کارِ دولت
کارناوالِ رشتِ من به شومی نیش زده است!

2
دمرده مملکت جه آیو ناله
جه شومی دیل  بوبوسته خاله خاله
بنازم می جیوانانا به صد ناز
جه رشت  ایران باموخته کارناواله!
فارسی
مملکت  خفه شده است از آه وُ ناله
دل از شومی شده است پاره پاره( تکه تکه شده )
بنازم جوانان خودم را به صد ناز
که از رشت به ایران کارناوال یاد داده است.
...........

وا بدن شومِه، عزا، می رشته جانانا بیدین
زندگه شادی مرا پاستن، جیوانانا بیدین

آخ بنازم هیممته رشته جیوانانا.  بتاز!
اینقلاب در اینقلابا، رشته کارانا بیدین

جنگلانه جنگلی دابه کی وا بُون چومه واز
هیممته رشته جیوانانه آ دورانا بیدین

آی بنازم کی کاری بذره اومیدا با تی کار
کارناواله رشتِنه رقصه خیابانا بیدین

می جیوانا فان در آخه، پاک بیگیفت ایرانه بال
داب بوکود شادی بازام رشتی به دورانا بیدین

گیل آوایی توو باموج جه تی جیوانانه  گولاز
غم نوخور غوربت هاچین، تی جانه جانانا بیدین!
فارسی
شومی، عزا را وا بده، جوانان رشتِ مرا ببین
شادیِ زندگی را پاییدن، جوانان را ببین

آه بنازم به هممتِ جوانان رشتم، تاخت بزن
انقلاب در انقلاب را، کارِ رشت را ببین

رسمِ جنگلیِ جنگلهاست که باید با چشم باز بود
همتِ جوانانِ رشت در این دوران را ببین

ای بنازم که بذرِ امید را با کار خودت می کاری
کارناوالِ رشتی ها، رقص در خیابان را ببین

جوان مرا ببین، آخر انگار دارد دستِ ایران را به یاری می گیرد
شادی را رواج داده بازهم رشتیِ به دوران را ببین

گیل آوایی، تو از افتخار جوانانت یاد بگیر
در غربت غم نخور بیهوده، جانِ جانانت را ببین
هاتویی بی چاکونواکون!