من کی واهیل، تور، آویر، حایرانه حایرانم تره- گیلغزل-گیل آوایی

من کی واهیل، تور، آویر، حایرانه حایرانم تره

پاک تقی دیوانا بُو، کوچان غزلخانم تره

می پیاله پاک داره رقصه تی مو، چوم، تی نیگا

لیسکابُو مستم کی پاک رقصانه رقصانم تره

کاشکی هانده مدرسه شونی بویو تی راشی پا

پاستنو خاستن تی رافا کوچه شلمانم تره!

خوشکه چوبم جوم نوخوردن تا آیی راشی دوار

عشقه زاکی لاب دارم پاک ولوله کانم تره

جه ازازیل بُون دوارسته، ایسَم لاب پیله لات

پاک واکف دارم! واکف! لاتانه لاتانم تره

وای اگه لوچان زنان، رخشان کشان با تی برار

نه بیده بشناخته! بیشی، ارسو وارانم تره

گیل آوایی وسته ده زاکی، بوشو سالانه سال

پاک تورا بوسته هاچین پاییزه ولگانم تره!

فارسی

من که سرگشته، دیوانه، گُم، حیرانِ حیرانم برایت

درست مانند تقی دیوانه[1] شده، غزلخوانِ کوچه ها هستم

پیاله ام انگار رقصِ مو، چشم، نگاهِ ترا دارد

لوس شده مست هستم که تماماً رقصانِ رقصان هستم برایت

کاش باز مدرسه رفتن بود و چشم به راهِ آمدنت

منتظرت ماندن مانند تیر برق کوچه ام برایت

چوبِ خشکم بی حرکت تا می آیی از راه در گذر

عشقِ کودکی دارم از حرف گوش نکنهای بازیگوشم برایت

از بی قراری گذشته، دیگر یک لات هستم

درست دنبال شر می گردم، گیر می دهم بی دلیل، اشک بارانم برایت

بس است کودکی گیل آوایی ، سالهای سال گذشته

درست دیوانه شده برایت برگ پاییزی هستم برایت

.

---

[1] تقی دیوانه یکی از دیوانه های مهربانِ شهرم رشت بود.رهگذرها را از دور می دانست که کمکش می کنند یا قصد اذیت کردنش دارند و به تناسب همین حدسی که می زد یا تهدید می کرد که فحش می دهد یا به نوعی ستایش می کرد. شکم بزرگی داشت و تی شرتِ سفیدی پوشیده بود که رویش نوشته شده بود: سه ریال بدهید این شکم خرج دارد!