دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان- گیل آوایی

دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان
بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان

خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان

دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستنو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان

بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان

واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان

هاچین تره بزه یی ور غریبه دورانا
سوارا بوسته گمج تی وطن ایرانه می یان

تو کی آویرا بویی های کودان دری فریاد
دمخته بختا واچرخان بوشو گیلانه می یان

گیلک خو خاکه می یان روستمانه دستانه
ناویره گورشه آویره آ روزیگاره می یان

وطن تو هرچی بیبی ماندگاره دورانی
می سربولندی جه تو روزیگاره هاره می یان

گیل آوایی فوسوجان واج باور تی پایانا
بودو بوشو تی وطن تی بیجارمیجاره می یان
.

برگردان فارسی(سرسری!)

دلکم دیگر بس است برو میان خاک خودت

کنار بگذار پنهان شدن در میان این خاک زار

ببوس یاریدهنده کشت وُ کارت، برنج و شالیزارت را

میان خانه و  کوچه و پابرهنه های گرسنه

دلکم دیگر گریه و زاری و گم شدن و داد

دیگر بس است زاری غربت و میان هق هق گریه

داس برنج  بری به کمر ببند کمک بده برداشت برنج را

دوباره وقت جوانی آمده میان روستاها

دستانت را باز کن هوار بزن یارِ گیلکت را

رها شو برو میان یار غار های خودت

بیهوده گشت زدی دوران غریب را

ابله سوار شده میان خاک وطنت میان ایران

تو که گم شده ای داری هی فریاد می کنی

بخت لگد شده را برگردان برو میان گیلان

گیلک در خاک خودش رستم دستان است

وگرنه داغ شده گم است در میان این روزگار

وطن تو هر چه بشوی ماندگار دورانی

سربلندی من از توست در این روزگار هار

گیل آوایی بسوزان، گرم کن پاهایت را

بدو برو میان وطنت در میان شالیزار

با چند بیت از این غزل آوازی خوانده ام که با این ویدئو منتشر شده است

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا - گیل آوایی

می خاکه جا تو باور قورانی صدایا ناور
آخونده جاکشه ریشو عبا قبایا یا ناور

تو هرچی گی بوگو اما آخوندی گب نوا زئن
فیشان ایشالله گویه رسمه بی حایا ناور

بوبو تو هرچی، نوبو خر جه پورد بوگذشته
هاچین نوا خرا بون موللایی بلایا ناور

آخوند جاکشه امرا نوا تو بوستن گاب
تره میرم آوری هرچی نخ نمایا ناور

هاچین مراقا گیره تا کی قولهو والله گی
دپرک جیوانی بوکون کوسخولی نیگایا ناور

بیدین جه خونه جیوانان سیفیدرو خونآبه
ده وسته دینه گوزه گب قوران صدایا ناور

فیشان تو دینو آخوندو عبا یو عمامه
ناور مره جه اشان گوزبجیب خودایا ناور

هاتو بیگیرو ویریز پاک بوبوستی تو خالی آب
آسا می ویرجا آیی شومه رسمه رایا ناور

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا
وفایو صافی گیلان بیجار صفایا باور

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده – گیل آوایی

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده
چره می باغو روخانو بجو بیجارا نیده

چره خو امرا همش لابه یو عزا بوارست
خو چوما وانکوده می بشکنو هاوارا نیده

اونی که ناله مرا نان بوخوردو صدقه فاگیفت
چره می جشنو می شادی روخانکنارا نیده

چره می خاکا همش قبرو موردنه خواستی
چره می تاجه سرو دارو تی تی زارا نیده

چره بوخورده نمک بشکنه نمکدانا
چره فوقوفته هاما درسه روزیگارا نیده

چره همیشه اونه مورغه همساده غازه
چره می سفره تکانو هیزار هیزارا نیده

چره می شادی می یان آیو ناله یانا واکاشت
چره می سازو نوایو می رقصو یارا نیده

چره آلوغ بوبو دایم فوتورکه کیشکانا
پیسه کلاچ بوبویو بولبوله هوزارا نیده

اسا کی دونیا واگردست بوبوسته رهبره گاب
چره فوگوردسه دیکتاتوره نه زارا نیده

گیل آوایی چره آنقد داره بوگو بیشتاور
کوره پیچا هاتو بو تی قشنگه کارا نیده

گیلیکی چاردانه - گیل آوایی

جه دریا دیل به دریا زئن بمانست
آمی ره کی اسا دونیا بکالست
هاتو بشکسه بال پروازه ره باز زنیم بال
اگرچی چوم هاچین ارسو بوارست
....
برگردان فارسی
از دریا، دل به دریا زدن مانده است
برای ما که حالا دنیا فروریخته است
همینطور با بال بشکسته برای پرواز
پر می زنیم گرچه چشم اشک باریده است
.....
بوگو دریایا دریا دیل اماییم
اگرچی سر بدار پا در هواییم
بزه ییم سر بدارانه هاتو بال
ایدونیا خنده داره سر نماییم

گیلداستان: خوروسخوان - گیل آوایی

خالی صدا

خوروسخوان

هاچین مرا شه بزه بو। چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم.

ناظمه چوما دور بیده جه مدرسه جیویز بزه بوشوم می کوره که مدرسه ور،جه دیفارکنار ایتا گیل گوده بزم پنجره شیشا ایجور کی تومامه دختران جه پنجره بیرونا فاندرستید. بازین مرا دیفاره کش قایما کودم کی نیدینید من گیل گوده بزم مدرسه پنجرا. می کوره جه من لات تر، جه مدرسه بوگروخته، دو تایی راه دکفتیم.

خیاله کی انهمه سالان دنوارسته بو، سیا بلا امه را فونترکسه بو। هامه چی هوتو هو سالانا مانستی.

خیاله کی هاسایه। نانم روخانه هیسته واشانه سر شون دوبیم یا اینکی بیجارمرزانا یا دریاکنار شله فورشانه سر. هاتو مره خوشخوشانی می یارکه مرا بال به بال شانه به شانه کیتبانا امی بغله جیر بزه یو دونیایا پاک بیگیفتی بیم. باد نازه مرا واشانا رقصانه یی. چیچینی ولوله زاکانه مانستن کوروپی پرا گیفتیدی بازین ایتا جا فوروز آمویید. هاچین خیاله کی سنفویه باغو بیجار و باهارا هارای کودان دیبید.

دونیا امی شین بو. هیکسو هیچی یا نیده ییم. می کوره نازه مرا پابپا می مرا اموییو مویانا فادابو باده دس، دیلبری کودان بو. یارا کش بزه یو اونه افشان بوبو مویانه مئن آویرابو خاندان دوبوم:

خروسخوان[1]

بو من و اون مست و مستانه

دور از چومان یگانه و بیگانه

تا کوه دامن بوشوییم شانه به شانه

زیر داران سبزانه سر چشمه یه لب

خوش بینیشتیم رو به خاور

دیم بر دیم بیم بیده ییم آسمانا سورخا بوسته ول بیگیفته یار بزه داد آتش آتش

مه داره با ول کشاش کش

آسمان آتش بجانه

اون مگه از عاشقانه

نازنینا بوگوفتم اون می اومیده سویه

آینه داره تی رویه

آفتاب خیزانه آفتاب خیزانه

بیجارانه برنج قد بکشه پاک ایتا دریا خلسه بوشو آرامه موج زه ییدی. برنجه عطر تومامه جایا دوارسته بو. کلاچان خیاله بوگروختی بید میدان فادابید چیچینه نا. برنجانه وسط ایتا مترس چیچینه نه دیلا ترکانن دوبو. ایتا واچرده کولا اونه سر، موشته کولوش جه اونه دورسفته آسین بیرون بامو، پیرانه پولوکانام گاگلف بکفته اونه پیرانه پره هاتو ایتا ور بوجور ایتا ور بیجیر جلاسته بو. پاک ماسکا مانستن برنجانه وسط یلانچی پالوانی کودان دوبو. می کوره کام اونه بیده پسی ایجور خنده بوکوده کی خیاله تومامه برنجان جه رقص دس بکشه قاقابوسته اونا فاندرستان دیبید. منام کرا کرچ کرچ تومامه برنجانا سوسو دان دوبوم کی می قشنگه جانه یارا مرا شوندرمو اتو کی قاقابوسته داریدی، می یاره می جانه می عشقه. هاتو گولازه مرا دس بنا می یارکه شانه سر ایجور کی اونا دیل بزه بیم، شون دیبیم. جه می پاجیر ایتا گوسکا جستن کونان شیرجه بوشو روخانه توله آبه مئن. بیجارا دوارسته، پرچینه پوشت مانده صدا هاچین عالمه گوشا کرا کودان دوبو. هاتو مره بوشوبوم او سالان کی زمینه سر گولازه مرا پا ناییم، ایدفایی شهرداری آشغالی ماشین ایجور سر و صدا بوکوده کی دو بالا بجستم. مرا هاچین شه بزه بو. چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم. می خانه دم داره سر کشکرته لانا فاندرستم. درختان تی تی بزه بید. آسمان هاچین ابریشما مانستی. شهرداری آدمانه سر و صدا کی هولندی بوگو بیشتاوا دیبید مرا جه انهمه خیال دپرکانه ده. شه بزه مره ایتا دنیا ناجا آه بکشم. وای من کویه ایسام! کویه آویرا بو دارم!؟

تمام

---

[1] خوروسخوان دو زبانی بخوانده بوبوسته داره کی جه آمی همیشه زنده یاد عاشورپوره. اترانا زنده یاد جهانگیرسرتیپ پورگیلیکی بوگفته داره یو بازین اونه فارسی یا عاشورپور بوگوفته.