دیله جه ارسو دمرده کی ده قرارا نانه
دیمی کی هیستا نبه، چومه ارسو وارا نانه
اونی کی چوم برایه، رافا آیو نالا دانه
ناویره تسک ناره کس، چومه رافا کارا نانه
هیزارتا کشکرتام جلده داره لچچه ببه
بازام جه یادا نوشو، چومه اینتظارا نانه
هاچین هاچین نیبه هرماله دیل کرا بیتاب
نیگیفته ول کی شواله کشئنه زارا نانه
تو دیلمانی مرا تا اسا نوبوستی زار
هیلوی نخانده دیله گورشابونه کارا نانه
دکفته جنگله کی جنگلی دیله کشه آه
( دکفته جنگله کی جنگلی دیله ایسه پا)
نوخورده داز کی سیوایی جه شاخه، دارا نانه
دیله اوروش کودنه هر کی چوم برایه، قاق
نکشه چوم برایی، چوم برا هاوارا نانه
گیل آوایی همیشک چوم برا بو آ سالان
نامو جه را، بامو هرکی دیله اوزارا نانه!
فارسی
دلی که از اشک غرق شده قرار را نمی داند
گونه ای که از اشک خیس نشده،
اشکباری را نمی داند
آن که چشم به راه است، آه و ناله چشم به راه را می داند
وگرنه دلتنگی که کسی ندارد، کارِ چشم به راه را نمی داند
هیزار زاغی هم جلد بالای درخت باشد
باز هم از یاد رفته، چشم انتظار را نمی داند
بیهوده نیست که دل همینطور بیتاب می شود
آتش نگرفته که شعله کشانِ زار را نمی داند
تا حالا با دیلمانی( گوشه ای در دستگاه شور) زار نشده ای
هیلوی( آواز گیلکی گوشۀ موسوم به گوسن دوخوان) نخوانده، کار دل سوخته را
نمی داند
کسی که به جنگل زده، برای دل جنگلی آه می کشد
( کسی که جنگل افتاده همپای دل جنگلی ست)
داس نخورده که جدا شدن از شاخه درخت را نمی داند
ضجه زدن دل است برای هر کسی چشم به راه حیران است
کسی که چشم به راهی نکشیده، هوارِ چشم به راه را نمی داند
گیل آوایی این سالها همیشه چشم به راه بوده است
از راه نیامد، آمد هرکسی که زار زدنهای دل را نمی داند.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر