رشته زمین طیاره فوتبال-گیلداستان- گیل آوایی

رشته زمین طیاره فوتبال
گیل آوایی
سه شنبه یک بهمن 1387

ایتا ساک بیگیفتم می دس داورا فاندرستم. ممد نقاش شیب زنه کا، خودس بیگیفته مرا بوگوفت:

-ایتا ساکا بنه ایا

منام ایتا ساکا بنامو می دس آسینا فاکشم بوجور بوگفتم بیشمار. داورام شورو بوگوده قدم اوسادن. من اونه پایا نیگا گودیم که کوچی قدم یا پیله قدم اوسانه. دوازده قدم بیشمارده مرا بوگفت:

- ساکا بنه ایا ده دس نزن

منام ساکا بنام او یا باراما دوخوادم. ممد نقاش کی هم موربی، هم داور، هم سرپرست بو امی تیمه فوتبالا دوما داشتی یو امه را تمرین دایی. پاک فوتباله عاشق بو. امانام کی تازه امی دیما فله مو بزه بو، پیله بازیکنانه ادایا در آوردیمی.

امی زمین فوتبالام ایتا زمین طیاره بو. ایتا زمین طیاره کی اونه ایتا سر نهابو لاکان جاده ایتا دیگه رازی یا دوارستی. زمین طیاره ایطرف روبار نهابو ایطرف دیگه تا چوم کار گودی باغ بویو و پرچین مرچین.

می تومانا فاکشم بوجور تر. می پیرانه آسینا فاکشم تا می بازو، باراما دوخوادم کی بایه شوت بزنه من بیگیرم.

هاتو کی بارام بامو شوت بزنه. من فچه مستم می کتانی بندا کی واوو بو دکشم. می کتانی بندا دکشن دوبوم کی توپ فارسه. می کتانی بندا دوسته، دن وسته، توپ بامو منام شیرجه بوشوم توپا بیگیفتم، وناشتم دروازا بشه بودورون کی گل بوخوردی بیم.

آخه ممد نقاش همش گفتی کی اگه اولی توپا واهلی بشه دروازه مئن، ده تا اخر هاتو گل خوری! منام ایجور شیرجه بوشوم کی هاچین می دنده خاش ول بیگیفته بو.

می دروازه یام ایجا نهابو کی گا گلف واش دوبو. آنقدام سنگه و چوبو چکال می دور و بر فوجه بو کی نوگو! منام کی هاچیم کرچ! گوتورمایی شیرجه شوییم هر چی بو.

تو نوگو جه دور، ایران مهره دروازه بان امه را فاندرستان دره. تازه دروازه وسط به سام کی دومی توپ بایه بیدم ایران مهره دروازه بان بامو می ور مرا بوگفت:

- تی کتانی بند کی اتو توندا توند وا وه، تو نتانی تی حواسا جیما کونی توپا بیگیری. بازینام هاتو ترا تان ود خوشکه گیله سر. ایجور توپه ره شیرجه بوشو ترا بچرخان کی تی جان زمینه سر پاختا نبه.

ایتا پیچه حرف گوش کون زاکانه مانستن اونا فاندرستم. بوگفتم:

- بی کتانی چوتویه؟ من تانم بی کتانی بهتر شیرجه بشم توپه ره!

ده اونه رافا نه سام کی ایچی بگه. یانی می دیل نخواستی می کتانه گیر بده. اونام می کتانی! کی عزا یو عروسی واستی دوگودیبیم! اونه مرا مدرسه شوییم. فوتبال گودیم. تازه جشن پشنام شوییم. وختی یام کی اونه ایجا دورسفتی، نخ پخه مرا ایجور چاگودیم کی از تازه بی هه بختر بوستی!

تا فچمستم می کتانه بندا دو وراه دکشم، بیدم ایران مهر دروازه بان ایتا کفشه فوتبال خودس بیگیفته مرا گه:

- بیدین تی پا خوره

وای کی پاک خیاله کی دونیایا مرا فادا بید. کفشه فوتباله چرمی! اونام تا هسا کفش فوتباله چرمی دون گوده بوم!

بیدم تا پشیمان نوبو کفشا دوکونم. می پا ره خیلی پیلله بو. ایجور کی اونه توک پاک ده سانت خیاله درازتر ببه. تو نوگو کفشه فوتباله مرا واستی چنتا جوراب دوکونی یانی اتویی گفتیدی منام نانستیمی.

هرچی بو کفشا دوگودم. ایرانمهره دروازه بان توپا اوساده بوگفته تا بازی شورو نوبوسته ایتا پیچه بی یا تمرین بوکونیم.

مرا بوگفت:

- بینش زمینه سر

تا هسا مرا یاد نوبو کی بخواستی بیم اتویی حرف گوش بوگودیبیم. اونام من کی هاچین کرچه کرچ! می پئرا تاوان نداییم!

زمینه سر بینشتم. دو سه متر اوشانتر، ایرانمهر دروازه بان توپا دسه مرا تاوه دایی، منام گیفتیم. های اطرف، های او طرف.

چن دقه نوبوسته مرا بوگوفته پا بس. پا بسام. شورو بوگود شوت زئنو مرا گفتی بیگیر. های زه یی منام گیفتیم. چفه عرق بوبوسته بوم. ایجور می جان واج باموبو کی ژیمناستیک بازان مانستن پوشتک وارو زه ییم. کی تانستی مرا گل بزنه!

ایدفا بیدم ممد نقاش شیب زئن دره، هامما گه بایید زمینه وسط. دو تا تیم جیما بوستیم. امی کاپیتان جولو امانام کولوشکنه مانستن اونه دوما بیگیفته.

باغه محتشمه تیمه فوتبالام جیما بوسته با خوشونه کاپینان باموده داوره ویرجا. راستی راستی تیمانه مانستن دس بداییم. دو تا کاپیتان بوشوده. ممد نقاش ایتا دوزاره مرا شیر یا خط تاودا. ایدفا بیدم امی کاپیتان، ناصر، بوگفته :

- خط

ممد نقاش کی هاتو خطا بیشتاوسته هاچین انه رنگه رو بوبوسته بو صارا گیل. اخه همیشک گفتی کی هرکی خط بگه موسابقا دبازه.

اما دانستیم کی امی کاپیتان خوایه ممد نقشا کوفری بوکونه. امی خندیا جیگیفته بیم ولی همه تانی دوز دوزیکی خندا دیبیم.

باغه محتشمه تیمه فوتباله کاپیتان کی شیر بوگفته بو، تانستی اینتخاب بوکونه کی زمین یا توپ! خورشیدام ایجور بو کی هر طرف دروازه بوبوستی بی توفیر ناشتی. یانی امی دروازه یان شومالو جونوب نهابید. خورشیدام که جه باغو بولاغ دتاوستی یو روباره پوشت جوخوفتی. ولی غوروب دم، کی خورشید شوندوبو روباره پوشت دارو درختانه مئن جوخوسه، ایتا دروازه بانا چوما آفتاب دکفتی.

باغه محتشمه تیمه فوتبال زمینا اینتخاب بوگوده. ایتایام او تیمه مئن ایسابو کی هاچین شر بو. تا باییم هرکی بشه خو دروازه طرف، ایدفا بیدم بارام خاش والیس، امی کاپیتان گوشه کون ایچی بوگفته. کاپیتان امی شین هاچین ماسته مانستن به سا اونا فاندرسته.

اما نانستیم بارام خاش والیس چی بوگفته داره تا اینکی امی کاپیتان بوگفته کی اما اگه بازه ببریم داوا به. باغه محتشمه زاکان گیدی موسابقا واستی ببرید اگه نبرید امه را حیسابی زنیدی.

موسن، ممد، ناصر، مونوچر؛ حسن، علی، موصطفی، منو بارام بوگفتیم اما امی بازه کونیم ، بازین بیدینیم چی به. اگه واستی داوا بیگیریم امانام گیریم!

هاتو بو کی خیاله لشکرکشی گودان دیبیم. داور دوخواده همه تانا کی بازی بوکونیم. هر دو تا تیمه زاکان هرکی بوشو خو جا سر ، دفایو وسطو گوشه راست و چپ و منام دروازه بان.

باغه محتشمه تیمه مئن ایتا ایسابو کی کل بو. خاشه خاشام بو اما جه اما همه تان پیله تر بو. هون گوشه راست، حمله بازی گودی. هاتو کی اولی حملا بوگودید بیدم کی پوشته هیژده فان رسه ایجور شوت بزه کی تومامه زکان هاتو وای بوگفتید کی می زاله بترکسه بو. توپا وختی بگیفتم. قیافه مرا بوگفتم:

- شوما شیمی بازه بکونید! هاچین هاچینه مگه! دروازه ره شیمی خیال جم!

ایرانمهره دروازه بان دوره شر ایسابو مرا فاندرستی. بازی هرچی ویشتر جه اون گوذشتی، بزن بوکوبام ویشترا بوستی. باغه محشتمه زاکان هامه باموبید. تا اما حمله گودیم امه را فوش دایید! هاتو کی اوشونه تیم حمله گودی، شورو گودید دور اوسادن.

اولی نیمه تومانا بوسته بو. هیتا تیم گل نزه بو. همه تانی دروازه پوشت بینیشته بیم. هر کی ایچی گفتی. ایتا گفتی می پا قاب درد کونه. اویتا گفتی می پا بوز جیویشتان دره. ایتا گفتی می پا پیله انگوشت باد بوگوده.

تا اینکی داور شیب بزه. دومی نیمه شورو بوبوسته.

هاتو دو دقه نوبوسته بو کی امی تیم ایتا گل بزه. وای باغه محتشمه زاکان پاک پوتاره مانستن فو ووسته بید امی طرف، هر کی ایچی گفتی. بازی کم کم شون دبوبو کی داوا ببه. همه تان واکف داشتیدی. لقد زئن فته فراوان بو. ایا اویا جه هر دوتا تیم چند نفر یا خو تکا بیگفته بو یا خو پا ساقا مالستی. ایتا شله مانستن دو وستی.

ایتا ایسابو که هامما واکفتی. داوره خطا ده نخواندی.

اوشون هر چی حمله بوگودید نتانستید گل بزنید. منام کی هاچین شیرا بو، خیاله جامه جهانی بازی گودان درم. کفشه چرمی دوگوده فنره مانستن واز گودیم .

ایدفا بیدم باغه محتشمه زاکان ایتا ایتا خوشونه انوگوشته مرا های فوش دیدی مرا. فوش دیهیدی اونام چی فوشی. منام دروازا پاستیمی کی گل نوخوریم. تا امی تیم حمله گویدید من تنها بوستیم. می دیل زه یی می پوشتا کی هسا یا مرا فوتورکد! ایجور بوبوسته بو کی هرکی گردستی تیجه سنگ بیافه باوره تاوه ده امی خطه هیژده مئن، دروازه جولو!

اوشون سنگ تاوه دایید، من سنگانا اوچه ییم. هاتو کی اوشون حمله گودید، من ده نتانستیم سنگانا اوچینم. اوشانام تا تانستیدی سنگانا تاوه دایید می طرف. هاتو امی فاکش دکش تا بازه تمانا به، درازه داشتی.

ایدفا داوره شیبه مرا خیال بوکون کی ایتا عالمه گرزکا ایجانایی سرادد!

باغه محشتمه زاکان باموبید داوا بگیرید. جه او دور ایدفا بیده ییم اینفر هامما دوخوانه. باغه محتشمه زاکان هو یارو صدا مرا واگردستد.

دوز دوزیکی گا گلف فوش دایید ولی اما فوشا خوردیم هیچی نوگفتیم. همه تانی را دکفتیم. ساکو لیباس امی دس بوشوییم روبارکنار.

همه تانی چفه عرق هاتو فاره سه فان رسه هرچی امی دس نهابو لیباس بکنده نکنده آشغالی واز بوگویدیم آبه می یان!

تقی بابوز گیره ایتا صابون نخله زیتون مرا خو دیمپرا شورو بوگوده شوستن. هاتو کی کخ بیگیفته اونه چوما واز بوگودم اونه صابونا بیگیفیم بوشوم آبه وسط پاشنا گودنو سرا شوستن!

تا تقی پابوزگیره واخبردارا به، کی صابونا اوساده، کی اون ساده؛ همه تانی امی سرو جانا هو صابونه مرا بوشوستیبیم!

کولی مانستن روباره مئن دوم زئن دیبیم کی باغه محتشمه زاکانا بیده ییم آمون دربید.

امی ساک پاکا اوچه ییم، تا امه را فاره سد، بوگوروختیم!

هان.

پنشتا قدیمی چاردانه! - گیل آوایی

Sunday, March 29, 2009 

1
تی راشه پایمه دیل واهیلا بو
نانه هیکس چی واستی دیل پورابو
هاتو را فان دِرَم با دادو بیداد
نی یافم آشــنا چوم سیفیدا بو

2
بشم گیلان ده وسته تاسـیانی
ده وسته دوریو غوربت، سیوایی
بشم جنگل، بشم دریـایو مورداب
کی وسته تاسیانی، چوم برایی

3
هاچین بانه نیگیر مرا نخوایی
امی مئن ده ننه انقد سـیوایی
منم من کی بوبوستم تی فدایی

بخوایی یا نخوایی توو می مایی!

( بخواهی یا نخواهی تو ماهِ من هستی)

4
ایسم شلمانه پوشت هانده تی رافا
تی لیسکه همســـــاده یام خانه بپپا
تره تا شیب زنم یافی می جــایه
می دیل قاقه تی او کتله صــدایه

5
نانم تی مار ه یا کی تی صـــــدایه
کی می دیل زئندره لاب بی حیایه
گیره انـــگاره پاک آ ترکمه زای

هاتو کی ایشــــتاوه تی پاصـدایه

.

ایتا می قدیمی گیلچاردانه: چره واستی ببه دیکتاتوری داب!- گیل آوایی

دوشنبه، ۱۰ فروردین ۱۳۸۸
چره واستی ببه دیکتاتوری داب!
کی هرتا مجلس ودولت ببه گاب!
آکِه واستی آمی چـومان ببه واز!؟
کی هرمــــاله آمی رهبر نبه گاب!

فارسی:

چرا باید دیکتاتوری رسم شود!

که هر مجلس و دولت گاو باشد!

چه وقت باید چشمهای ما باز شود!؟

که هرگز رهبر ما گاو نباشد!

گیلغزل با برگردان فارسی: خیلی وخته نیشتاوستم تی صدایا بی وفا- گیل آوایی

Wednesday, March 25, 2009

خیلی وخته نیشتاوستم تی صـدایا بی وفا
شاید از خاطر ببردی گیل آوایا بی وفا

پوزماته چوم برایم بیشـتاوم تی پا صدا
لیسکابوستی جا دیهی کتله صدایا بی وفا

های کرا قاقا بمه با می پیاله تی خـیال
تو جیگیفتی آ زمانه تی وفایا بی وفا

دابه پاک هرکه دینی بوسـتاندره کوره پیچا
تا اکه به سم تی رافا، تی خودایا بی وفا

وستاکون تسکه دیـلانا چومبرا نان وای وای
روزو شب چـوم اینتظاری تی صفایا بی وفا

ول کشه دیل تا دپرکه ان همه تامتوم ایســان
تا آکه، را، فاندرستن، یاره پایا بی وفا

گیل آوایی ازتوگه هر یارو قارا باگولاز
وامرازه دستانه دس بی دسـکلایا بی وفا
.

فارسی:

خیلی وقت است که صدایت را نشنیدم بی وفا

شاید از خاطر برده ای گیل آوا را بی وفا

زمان زیادیست چشم براهم صدای پای ترا بشنوم

لوس شدی، صدای دمپایی چوبی ات را پنهان می کنی بی وفا

هی مات می شوم با پیاله ام و خیال تو

تو در این زمانه وفایت را دریغ کردی بی وفا

رسم  است انگار هر که را می بینی بی چشم و رو می شود

تا کی منتظر تو بمان خدای ترا بی وفا

بس کن چشم به راه گذاشتنِ دلتنگها را، وای، وای

روز و شب چشم انتظاری، صفای ترا بی وفا

شعله می کشد دل تا از لب فروبستن وُ ساکت ماندن

تا کی چشم به  راه دوختن، پای یار را بی وفا

گیل آوایی سرافرازانه از تو می گوید با هر یارِ غار

به دستِ دستها نمی  آید بی دست زدن بی وفا

.

تی دامنا هیستا کونی می چومه اشـــــــکانه مرا - گیل آوایی

Thursday, March 26, 2009.

تی دامنا هیستا کونی می چومه اشـــــــکانه مرا
بازین ترا لیسکا کونی مردومه حرفـــــــانه مرا

تو ده ازازیلا بویی لوچــــــــــــان زنی رادواران
زرخه پوتارا بوندری گردی رقیبــــــــــــــانه مرا

ترکمه ای، وَل وَله ای هــاچین کرا واکف داری
بیخود مرا لقد زنی تی خـــــــــــاشه لنگانه مرا

زلاش باوردا چو زنی هرمــــــاله سربرا نیبی
لیلیکه دارانا مانی زولفه پریشــــــــــــانه مرا

لانتی بوبوی روخانه من گوسـکا بدام دکفته یا
پاک ده فوتورکسی هاچین او گوزه گبــانه مرا

هاچین کرا چوکـــوش زنم آهینه سردا بوخودا
خیاره سر دلاری تو تی لیســـــکه کارانه مرا

دپرکمه بیدارابم، تی تی زنم، بهـــــــــــــارا بم
اگرچی ول بیگیفتمه تــــــــی کرده کارانه مرا

گیل آوایه جه سر بوشو آ روزیــگاره ناکسی

نخام ترا خایم بشــــــــــم می دس برارانه مرا

.

بازام دیل کی دیوانه بوستان دری - گیل آوایی

چهارشنبه،۲۷ شهریور ۱۳۸۷

بازام دیل کی دیوانه بوستان دری
جه ناله کرا دیما شوستان دری

بازام کی خیاله مرا شون دری
مرا تاسیانی جا کوشتان دری

عجب روزیگاره! جوخوفتن نشا
جه دوری هاچین گورشابُو فان دری

بوبوستی کرا لاته بی جا جیگا
آخه تاسیانی چی خاندان دری

چره ولولا بوسته می جان دری
می سینا تی پا جیر دمختان دری

نی یه، نه، نی یه می وطن می جیگا
دمردم می رُو تو فکلاشتان دری

گیل آوایی تام توم بزن چومه زار

آویری، آویری، چی گوفتان دری

.

ماسوله شورم بیگیفته - گیلداستان - گیل آوایی

ماسوله شورم بیگیفته 

گیلداستان/ سوم فروردین 1390

عکسانا هاتو ایتا ایتا فاندرستان دوبوم. مره قاقا بو هرتا عکسه مرا ایجور مره ول گیفتیم. ول گیفتنی کی مرا بردی سالانه هیزارتا یادو خاطره یو آتشه مئن راه یافتنو جه آتش دوارستن کی ایساییم هالا. یاده مرا تومامه روزا سگه جان کندان دیبیم. مگه ایتا دوتا بلا امی سر فوتورکسه بو! هرتا ایتا گورخانه مانه سن تومامه امی جانا دوارسته بو. محله زاکانا بوگفتیم کی جوما صوب نوبوسته شیمی کو. امی کار بوبوسته بو کی زاکانا ایجور امی دور جیما کونیم. هرتا یام ایتا دونیا صافو سادگی داشتیدی مثل ایتا الماس که واستی تراش بخورده بید.

محله کومیته جه امی دس ذلله باموبید اخرام نفامسته بید کی چی به چی ایسه. اطرف دیفارانا پاکا کودیدی اوطرف دو واره جه اشانه ایمام بیگیر تا کوشتو کوشتارا هاوار کودن پورا بوستی. کومیتی چی یان گفتیدی کی آخه ا محله زاکان همه تان سوسولیدی ا شوعارانا کی نیویسه!؟

خاشه کا تازه ترمیناله مئن تحویل بیگیفتمو باوردمه بخانه. خانه یام کی چی بگم هاچین ایتا دورسفته خانه کی کیربیت قوطی مانستن تته رج دیچه بید. شاهینو اردشیر و جهانگیرا م باموبید تا آفتاب نتابسته بیشیم کوه.

صوب هالا هفتا پادشایا خواب دئن دیبیم کی ایبراهیم کوله پوشتی بنا خو دوش پیله کانانا بامو بوجور و داد و فریاده مرا همه تانا جه خوابه ناز دپرکانه.

خوابه جا ویریشتیم. هر کی تونداکیتی خو سرو صورتا بوشوسته یو لیباس دوکوده راه دکفتیم. میدانی یا دوراسته اوتوبوسه رافا خیابانه کنار پا به ساییم هالا امی لبله بیجیر ناموبو که اوتوبوس فارسه یو همه تانی سوارا بوستیم. جهانگیر هرچی بیلیط داشتی فادا راننده یا بوشوییم اوتوبوسه آخر بینیشیتم. اوتوبوس هاتو ناله کونان و اهم اهم کونان سربالایی یا واچکستی یو شویی بوجور تا اینکی فاره سه ییم سه رایی اوین. پیادا بوستیم.

درکه کم کم شولوغا بوستان دو بو. دسته دسته آدمان آمون دیبید. اردشیر بوگفته:

- اشانا کی دینی هاچین خوشانا پرکانیدی. هاتو دو قدم نامو ایسه ده ایتا پیچه لات بازی بیرون آورده بازین موشته خاکه مانستن که باده دس دکفه، همه تان آویرا بده. هاچین گرده خاک کونه ده! هان!

هالا خیلی بمانسته بو کی فارسیم پلنگچال. هاتو پوتاره مانستن کویا وچکسته شون دیبیم بوجور. مره خواندان دوبوم:

ماسوله شورم بیگیفته

غم بیگیفته

ماکلوانه سورخه گول بامو در

شور شوره وارشه کویانه سر

وای شور شوره وارشه کویانه سر

می پا ایتا سنگا بیگفته کم نهابو کی دگرا بوخورم بکفم دراز دراز سنگانه سر کی مسعود می بالا بیگیفته بوگفته:

-  شون دیبی یا!!!

ایتا لبخند بزمو می رایا بیگیفتم. جهانگیر ده هاچین سگه حاجی فرجه مانستن خاستی همه تانا واکفه ایدفایی جهانگیره صدا بیرون بامو کی :

- ده نخواییم ایتا پیچه به سیم امی نفس بوجور بایه!؟ من ده هاچین واکفته دارم. مسعود خو کوله پوشتی یا ایتا پیچه جابجا بوکوده یو بوگفته خاب بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

واگردستم می پوشته سرا فاندرستم. درکه جه خاب دپرکستان دوبو. چراغان ایتا ایتا خاموشا بوستان دیبید. آفتاب گاگلف جه داره شاخو ولگ سوسو زه یی خیاله کی رقصا دوبو. همه تان ایجور کی زالاش باورده بید مسعوده لبلا بیگیفتده کی بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

ایبراهیم کی همیشک دیمیشتنه ره یام دنگو فنگ داشتی بوگفته ایتا پیچه ده بشیم بوجورتر ایتا قار ناها کی تانیم اویا ایتا آتش چاکونیم چایی بنیم صوبانه بوخوریم.

همه تان خیاله کی هاچین ده امی نفس به شوماره دکفتان دیبی،  فاکش فاکش بوشوییم کویا بوجورتر. ایدفایی بیده ییم ایبراهیم خو رایا کجا کوده شون دره بیجیر.

مره می خیالا وامختان دوبومو هرتا مرا ایجور پرا گیفتیم. همه جا ایسابوم هی جایام نه سابوم. مره مره هاتو زمزمه کودان دوبوم:

او گرما گرمه بهار بو

فصل کار بو

سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مسود واورسه

- انا تا هاسا نیشتاوستم. کی بخانده داره

- نانم

- جه کی یاد بیگیفتی

- زاکان زندانه مئن خاندیدی بازینام ده هاتو جیما بوستنه وخت بخاندیدی هیشکی یام نوگفته جه کی یا کویه ایسه

- تا اخر دانی؟

- اصلن نانم اولو آخر کویا ایسه هاتو می یاد بمانسته داره منام گاگلف مره خانمه

- دو واره از اول بخان

تا بایم بخانم بیدم ایبراهیم پاک آهو مانستن سراجیری یا بوشو بیجیر، روخانا دوارسته اونه اویتا کوله سر خو کوله پوشتی یا بنا بیجیر همه تانا ایشاره بزه بایید

ایجور کی خیاله تازه نفس بیگیفتی بیم، هامه تانی وازو ولنگه مرا دو شوماره بوشوییم روخانه اوطرف. ایتا کوچی قار ناهابو کی اونه بیجر، روخانه بوجورتر ایتا کوچی آبشار خو مویانا پریشانا کوده غمزه فوروختی.

ایبراهیم تا بخایه سنگانه مرا ایتا کله چاکونه مسود رویی قابدانا جه خو کوله بیرون باورده بوشو آب دوکوده. جهانگیر هرچی خوشکه چوب بو جیما کوده. هاتو ایدفا بخودمان باموییم کی گول گوله آتش جه کله بیرون بامو نانو و پنیر و خورمایو هرچی خوردنی بو دیچه بوسته واشاده آبچینه سر اونه دورام زالاش باوردانه مانستن بینیشتیم ده بوخور

شکم کی سیرا بوسته یو ویشتایی خو دوما جیگیفته بوشو کی تا پلنگچال دو واره بایه. منام مره قاقا بوسته جنگل دباخته کویا فاندرستان دوبومو مره مره خاندان دوبوم:

انقده وا کار بوکونیم

بار بوکونیم

صدتا درده امی جان بداریم

هرچی کی دو ویم درمان نداریم

وای هرچی کی دو ویم درمان

، هرکی ایجور شیب زه دوبو  یو یا ایچی گفتی و خنده کودیدی ایدفایی همه تانی تام بزه می دور جیما بوستید. سیکار  کونا هاتو می انگوشتانه مئن داشتیمو خاندیم:

او گرما گرمه بهار بو

فصله کار بو

سورخه جی سه تا زاکا بیگفته

پئره ماره دیلا غم بیگیفته

وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مردومه دیلام پورا بو

غم جیما بو

مردومه  غما وا ول بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

ایدفایی خیاله کی می انگوشتان ول بیگیفتیبید. سیگار کونا داده مرا کی

-         اوخ بوسوختم

تاودام سنگانه مئن کی هامه تان هار هار خنده بوکودید مره یو بوگفتید

-         خیال بوکودیم چی ترا فوتورکسته!!! خوب بوبو! تا تو بیبی سیگار نکشی اخه کو امونو سیکار کشئن!؟ هرچی کوه نورده آبرو ببردی تو

منصور ویریشته اردشیره مرا می دسو بالا بیگیفتد تا بوجونبوم همه تانی بکفتد می سر مرا جه قاره مئن ببردد بیجیر یک دو سه تاوه داده آبه مئن. هاچین بوبو بوم هیستو چوره. هامه تان خاندان دیبید

مرمر کاخانا آتش بیگیره

مرمر کاخانا آتش بیگیره

همه تان پاک  فورشه مانستن باده دس اسیر  هرکی ایجور پر بکشه بید.  هرکی یا ایتا بلا فوتورکسته بو.

مسودا فاندرستم، دار بزه بید

منصور تیرباران

هادی اعدام

اردشیر آویرا بو

جهانگیر جیویشته

ایبراهیم خاوران

عکسانه فاندرستیم عکسانه مرا بوشوبوم. جه کارخانه یان تا کویان جه قرار تا گورورختن. جه نیویشتن تا جیویشتن

سالانی بو

سالانی بو

نایه ده امی خاکه سر

هان.

اگه واشکستا بوم، می ریشا چی گی! - گیل آوایی

اگه واشکستا بوم، می ریشا چی گی!

می دوشمن سنگه، پس می تیشا چی گی!

گیرم الله یو آیان تی طرفدار،

می یارانه اهورا پیشا چی گی!

فارسی:

اگر در هم شکسته شده ام، ریشۀ مرا چه می گویی!

دشمنِ من سنگ شده است، پس تیشه ام را چه می گویی!

گیرم که الله و آیه ها طرفدار تو هستند،

یارانِ اهورا پیشه ام را چه می گویی!

دوتا گیلچاردانه با ترجمه فارسی!-گیل آوایی

نیگیرم ول جه دیل گفتن نی یارم
شواله وا بیگیرم تا بوارم
هاتو واهیلابوستن، گورشا بون، قاق
ناها جه دیل کی غورصانا دوارم

فارسی
آتش نگیرم از دل گفتن جرات نمی کنم
شعله باید بکشم تا ببارم
همینطور حیران شدن، داغ شدن، حیرانی
از دل هست که از پسِ غصه ها بر می آیم

2

شبانه مستی یو تسکه دیلو یاد
خیالام پاک کولوشکن به، می دیل داد
چوما وارش بیگیفت جه دوری یه خاک
مره چی نه جغیر از داد و بیداد

فارسی
مستی شبانه وُ دلِ تنگ و یاد( خاطره)
خیال هم انگار مرغِ با جوجه هایش را می شود، دلِ من داد(فریاد)
چشم را باران گرفت از دوریِ خاک
برای من چه می گذارد غیر از داد و بیداد

پنجشنبه ۲۷ تیر ۱۳۹۲ - ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۳

سه تا گیلچاردانه - گیل آوایی

دانی کی تو ادونیــــــــا می نفس بی

فوقوفته ناکســـــانه مئن، تو کس بی

سیا به روزیــــگار هامما فوتورکست

بنا دوری ناویره دس فــــــارَس بی

2

می شعره مئن دینی می اشکه جـــــایه

بوجوز می شعر ده می امرا کی پـــایه

بوبوسته ایجگره می دادو فریـــــــــاد

جه می چوم دیمه سر پاک خون برایه

3

بوشُوم دریــــا ببه ایپچه می دیل واز

بخاندم دیلـــــــــــــــــمانی مره آواز

جه دریا ارسو، تاچکره بوبوم هیست

می چوم دریــــا بوبو، دریا بوکود ناز

.

- ارسو = اشک

چکره = زانو

.

.

یکی از پُستهای سال 2009 که می توانید بقیه را با کلیک روی این نوشته بخوانید

گیلیکی هاسا چامه:ايتا طرح - گیل آوایی

پوشته پوشته
ايساده
پوشت به پوشت
پاك مثاله داره ولگ
هاچينه جنگليدی
دوگوديد كويانا رخت

شب كرا شاخانا وارجن دره
خو تيجه دازه مرا

كرا سل خوابا دره
گوسكا آوازه مرا

شب بيگيفته
كرا بئ وختِه
هاتو
توخسا دره!

تام بزه گورخانه
تركه
شب
كرا زاله ترك بوستان دره

فارسی:

چامۀ اکنون/شعرِ اکنون

یک طرح

.

پُشته پُشته

هستند

پشت در پشت

انگار مانند برگهای درخت

درست همچون جنلگند

کوهها را لباس پوشانده اند

شب شاخه ها را در هم می شکند

با داسِ تیزَش

آبگیر( مرداب) خواب رفته است

با آواز قورباغه ها

شبگرفته

شومی را

همینطور قسمت می کند!

دم فرو بسته رعد و برق

می ترکد شب

دارد زهره ترک می شود!

شنبه 29 خرداد 1389

گیلغزل: آموندری تی مرا ایپچه اوو دَلارا باوَر- اجرایی متفاوت

آموندرئ تئ مرا ایپچه او دلارا باورgilghazal:amondari-GilAvaei_Nei bi gharar-J.Andalibi from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.

هاتویی! هاچین ایتا کوچی گیلداستان " زواله " با ترجمه فارسی - گیل آوایی

زواله

همساده خانه حلیبی سازه دانه ایجور  حلیبیانا فاکش فاکش بوجور فاکشه کی اونه صدا هفتا کوچا دواره.  ایتا همساده زنای خوو مرداکه مرا داوا دره جه اونه خرتو خشاکه اوچئن. ایتا کوهنه فوروش داد زنه: 

سماوره کهنه....می خریم. 

چاچه دیمه ماره دانه فچم فچم تشته بوشوسته رختانا بردان دره وارگانه. زاکه دانه دیفاره کش نیشته خو پایانه سر موشته خاک فوگودان دره خوره خوره خاندان دره:

ایروز بوشوم آشپزخانه، 

بیدم غذا فوسونجانه، 

بوخوردمه بوخوردم،

می مار بامو می سره جور، 

بوگفت مرا آی کوچی کُر، 

کله سر تره هاچین نوخور، 

منام مره ننامه، 

گمجه سر، نوخون بنامه!

داره ولگانه مئن زلزله جوخوفتنه خاندان دره. چیچیر راسته دیفارا واچکسته ایجور دو وه شه بوجور کی خیاله گورشا بو جه آتش گوروزه. مار خو زاکا فاندیره خوو نیگا مرا اونا نازا دره. بوشوسته رخته تشتا نِه بیجیر ایتا آه کشه.

هان!
.
ترجمه فارسی:

نیمروزِ آفتابی

خانۀ همسایه، حلبساز طوری حلبیها را بکش بکش بالا می کشد که صدای آن از هفت کوچه می گذرد. یک زنِ همسایه با شوهرش برای جمع کردن چیزهای بُنجُل دعوا می کند. یک کهنه فروش داد می زند: 

سماورِ کهنه می خریم. 

کنار جوضچه مادر خمیده خمیده طشتِ رختهای شسته را می برد آویزان کند. بچه کنار دیوار نشسته روی پاهایش خاک می ریزد و با خودش می خواند:

یک روز رفتم آشپزخانه، 

دیدم غذا فسنجانه، 

خوردم وُ خوردم، 

مادرم بالای سرم آمد،

به من گفت ای دختر کوچک، 

سر اجاق برای خودت بیهوده نخور. 

من به روی خودم نیاوردم. 

درِ دیگ گلی را روی آن گذاشتم![1]

در میان برگهای درخت، زنجره پنهان شده می خواند. سوسمار چنان از دیوار بالا می رود که انگار داغ شده از آتش می گریزد. مادر به بچه اش نگاه می کند و با نگاهش او را ناز می دهد. طشتِ لباسها را پایین می نهد و یک آه می کشد.

همین!
.

---

[1] متن اصلی این ترانۀ کودکانه به فارسی و چنین است:

رفتم توی آشپزخونه، دیدم غذا فسنجونه، هی خوردم وُ هی خوردم. مامان اومد بالا سرم، با ملاقه زد توو سرم، آی سرم آی سرم!

بازام کی دیل بوبو رشته هاوایی!؟ - گیل آوایی

بازام کی دیل بوبو رشته هاوایی!؟

واسی هی لوی[1] بخانه گیل آوایی!

جه ارسو هیستا به چومان، هاچین قاق!

بوسوجه گورشا به دیل جه سیوایی!

فارسی:

باز هم که دل برای رشت شده است هوایی

باید " هی لوی" بخواند گیل آوایی

از اشک چشم خیس شود، مات شده

بسوزد داغ بشود دل از جدایی!!!

---

[1] "هی لوی یا هیلوی" یکی از آوازهای بسیار ملانکولی و دلنشین گیلکی است که زنده یاد پوررضا هم آن را به زیباترین شکل ممکن خوانده است.

من اشتباه می کنم، پس هستم! - گیل آوایی

رنه دکارت گفت: من می اندیشم، پس هستم

من می گویم: من اشتباه می کنم، پس هستم!

Descartes said: " I think, therefore I am"

I say: I make MISTAKE, therefore I am!

چارتا گیلچاردانه با برگردانِ فارسی - گیل آوایی

تی چوم تیتی، تی مو، می دیله جایه
تی واستی لیسکا به دیل گیره تایه!
مرا لوچان زنه دوری، دیهی تاب
خیالا چو زنه، می دیله پایه

فارسی
چشمانت شکوفه، مویت جای دل من است
برای تو دل لوس می شود، تدارک می بیند
دوری چشم غره می رود، تابم می دهد
خیال را تحریک می کند، دلم را چوب می زند!

2

تویی رقصه بیجاران، نازه می خاک
جه تو دورم، ایسم می گیلانه زاک
هاتو دوری زنم ونگ، های کونم داد
می دیل زاکابو بوک بارده زنه ناک

فارسی
تو یی که رقصِ شالیزارانی، ناز خاک منی
از تو دورم، بچه گیلان هستم
همینطور از دوری گریه می کنم، هی داد می کنم
دلم کودک شده بغض کرده هق هق می کند

3

می کار بی تو بوبوسته آه و زاری
مرا گیدی چقد تو گریه داری
نانه هیکس چو تو می ترکمه یار
مره قسمت بوگود چوم اینتظاری

فارسی 

بی تو کارم شده است آه وُ زاری

به من می گویند چقدر تو گریه داری

هیچکس نمی داند چطور یارِ سرکشِ من

قسمتِ من کرده است چشم انتظاری

4

پی یاله وا بده یاور نوخوسم
خیالا کش بزه قورصا فوقوسم
اگه هانده بیگیره می چوما آب
بوارم های بوارم تا بوخوسم

فارسی
پیاله باید کمک کند تا نخوابم

خیال را در آغوش  بگیرم،  از پسِ قصه بر آیم

اگر باز هم چشمم را آب بگیرد

ببارم، هی ببارم، تا بخوابم

گیلداستان "ناصرآقایی" - با ترجمه فارسی و ویدئو - گیل آوایی

چاربرارانا دیپپیچسته بوم بشم شهرداری. بیدم نِسانه پوشته جا اینفر کی هاچین واکف بداشتی بی، واز بوکوده بامو بیجر ایجور مرداکا دخشارده کی مرا هاچین خوشکا زه. نانم چی بوبوسته بوو. مرداکه یام ایتا موشت بزه اونه گیجگایا کی اونام بکفت، ده وین-ریشت. پاسبانه دانه جه دوره شر بودو وسته بامو اوشانا فاره سه. تا بایم ایچی بگم، پاسبان بوگفت:

- تی رایا بوشو! تو ده چی خایی!؟

بوگفتم:

- آخه من کی..............

ونناشته می حرفا بزنم. بوشو اویتا کی واکف داشتی بیگیره.

من می سرا تکان بدامه یو مره ننا، می رایا بیگیفتم بشم خیابان. مره مره بوگفتم:

- خاب! به من چی!؟

خیابان پهلوه هاتو شون دوبوم. گاگلف ده ییم کی  آدمان آمون دیبید، شوندیبید. مره شیب زئن دوبوم. پیاده رو کاشی یانا ایتا ایتا دمخته  ایشماردان دوبوم. بانکه ملیه اکه دوارسته بوم، می حاواس ننابو. ایدفا واخوبا بوستم کی حاجی آباد سه رایه نیده بو، آذربانی فان رسه، می سرا راستا کودم بیدم می ریفق ناصر، دیفاره کش، سرپا ایسایو ایتا پا دیفارا سکت بزه، ایتا موشته سبیجکا اونه دس، اینه فره مرا گب زئن دوبو. بوشوم ایتا داره پوشت جوخوفتم دوخادم:

-         ابرااااااااااااا.......... ناصر آقاااااااااااااااااااا

بیدم ارا اورایا فاندیره. بازین دوو واره هوتو قاقا بوسته خو خیالا پاک واختان دوبو.

بازام دارپوشته جا داد بزم:

-         ابرا ناصر آقااااااااااااااا خیلی آقایییییییییییییییییییییییییی

می ریفق خو سرا راستا کوده، ایتا سسه خنده بوکوده پسی دوو واره مرا نیده. بازین هوتو دیفارکش ایسابو، گاگلف دوزه پیچا مانستن ارا اورایا فاندرست. تا اونه سر جه می طرف واگردست، دوخادم

-         ابرا ناصر آقااااااااااااااا خیلی آقایییییییییییییییییییییییییی

بیدم می ریفق ناصر هاچین واکف داشتنه، نا بنا نه اوساده بوگفته:

-         دانم آبرااااااااااااااااااااا....... باور.......

نفامستم چی بوگفته. باور نانم چی!؟ هالا من هیچی نوگفته، بیدم، کاساقا قاوه چی پیله پسر، جه گاندی پیراندوزی جولو بوگفته:

اِه. ناصرآقا توو تربیت ناری مگه!!!! خاب ترا خالی بوگفت......

ایتا تاکسی راننده کی تازه زباله خابه جا بامو پسی، داره سایه جیر خاستی تاکسی پوشت بینیشینه، کاساقا قاوه چی پسرا بوگفته:

-         اه......توو مگه شهره کلانتری پسسسسسسسسر.............به توو چی!!!!

بازار مجه دانه کی نانم کی بو، خو زیبیلا بنا بیجیر، دیمپرا دسمال بکشه پسی ایچی بوگفته، هالا اونه حرف تومانا نوبوسته ساندویچی جا خاشه بیرون بامو پاره دمپایه فاکش فاکش بودو بودو فاره سه بازارمجا، نانم اونا چی گفتان دوبو. هاتو جیما بوستان دیبید. ایدفایی بیدیم آذربانی جا سیفیده پیشبند دوسته اینفر بامو ناصرا بوگفته:

آقا.... ناصر آقا.... تا شر بپا نوبوسته ایتا پیچه بوشو جه آیا دورا بوو! ایمرو همه تان پاک واکف داریدی.

ناصر بوگفته آخه من کی.....

یارو گفتی هالا بوشو تا....

من فاره سم ناصرا، بوگفتم:

- ناصر جان وا بدن! داوا چیسه آخه! مگه واکف داری توووو

بیدم ناصر مرا هاچین ده قاقا بوسته نانستی بی چی بوکونه، بوگفته:

- اخه من کی....

من ده هاچین قاقا بوسته ، ناصرا بیگیفتم. های بوگفتم ناصر جان!!! خوبیت ناره آبرا!!! خوبیت ناره،اون فاکش من فاکش! جه خاب دپرکستم!

هان!

ترجمه فارسی: داستان گیلکی " آقا ناصری"

چاربرادران( یکی از محله های رشت) پیچیدم به شهرداری( در رشت منظور از شهرداری، مرکز شهر رشت است) بروم. دیدم یک نفر که گویی دنبال گیر دادن باشد، از پشت نیسان بیرون پرید و پایین آمد چنان سیلی ای به صورت مرد زد که از کارش خشکم زد. نمی دانم چه شده بود. مرد هم یک مشت به شقیقۀ آن که دنبال گیر دادن بود زد و او هم افتاد و دیگر بلند نشد. پاسبان هم از دور دوید می خواست به آنها برسد. تا بیایم چیزی بگویم پاسبان گفت:

 راهت را بگیر برو. تو دیگه چی می خوای؟

گفتم:

-         آخه من که....

نگذاشت حرفم  را بزنم. رفت تا او را که دنبال گیر دادن بود، بگیرد.

من سرم را تکان دادم و بروی خودم نیاورده راهم را گرفتم به خیابان بروم( خیابان رفتن به گشتن و قدم زدن در مرکز شهر رشت را می گویند). با خودم گفتم:

-         خوب به من چه!؟

در خیابان پهلوی داشتم می رفتم. گاه گاهی می دیدم که آدمها می آمدند، می رفتند. برای خودم سوت می زدم و کاشیهای پیاده رو را زیر پا گذاشته، می شمردم. چه وقت بود که بانکِ ملی را پشت سر گذاشته بودم، حواسم نبود ناگهان بخودم آمدم که سه راهیِ حاجی آباد را ندیده، نرسیده با آذربانی سرم را بلند کردم دیدم رفیقم ناصر کنار دیوار سرپا ایستاده یک پا به دیوار تکیه داده، یک مشت تخم آفتابگردان در دستش، با یک نفر داشت حرف می زد. رفتم پشت یک درخت پنهان شدم. صدا زدم:

-         داداششششششش آقا ناصر!

دیدم این طرف آن طرف را نگاه می کند. بعد دو باره همانطور حیران شده خیالش را می کاوید. باز هم از پشت درخت داد زدم:

-         داداش آقا ناصر! خیلی آقایی!

دیدم رفیقم ناصر درست مثل کسی که دنبال گیر دادن باشد، نه گذاشت نه برداشت گفت:

-         می  دونم داداش........باور.............

نفهمیدم چه گفت. باور  نمی دانم چه؟ هنوز هیچ چیز نگفته دیدم پسرِ کاس آقا قهوه چی از جلوی پیراهن دوزیِ گاندی گفت:

-         اه... آقا ناصر تو تربیت نداری مگه! خوب فقط به تو گفت.....

یک راننده تاکسی، که از خواب نیمروز برگشته بود  و می خواست پشت تاکسی اش که در سایه بود بنشیند، به پسرِ کاساقا قهوه چی گفت:

-         اه.... تو مگه کلانترِ شهری پسر! به تو چه!

دستفروشِ دوره گرد که نمی دانم چه کسی بود، پس از این که زنبیلش را پایین گذاشت، و با ستمال لب و لوچه اش را پاک کرد، چیزی گفت ولی هنوز حرفش تمام نشده از ساندوچی " خاشه" (= آدم لاغر و استخوانی!) بیرون آمده با دمپایی کشان کشان دوید و خودش را  به دستفروش دوره گرد رسانده نمی دانم به او چه می گفت. همینطور جمع شده بودند. ناگهان دیدم از آذربانی( =قنادی معروفی در رشت) یک نفر پیشبندِ سفید پوشیده آمد به ناصر گفت:

-         آقا...ناصر آقا...تا شر به پا نشده کمی از اینجا برو از اینجا دور شو. امروز همه دنبال گیر دادن هستند.

ناصر گفت:

-         اخه من که....

یارو می گفت:

-         حالا تو برو تا.....

که من به ناصر رسیدم گفتم:

-         ناصر جان! وِل کن! دعوا چیه آخه! مگه تو دنبال گیردادنی!

دیدم ناصر شگفتزده به من نگاه کرده و نمی دانست چه بکند و گفت:

-         آخه من که...

من دیگر حیران مانده، ناصر را گرفته، هی گفتم:

-         ناصر جان!!! خوب نیست داداش! خوب نیست!

اون بکش من بکش از خواب پریدم!

همین!