۱۳۹۴ بهمن ۱۱, یکشنبه

آی کی نه سای هاچینه خالی پلایم تنایی - گیل آوایی


آی کی نه سای هاچینه خالی پلایم تنایی
پاک آویرا مانمه چوم بتی رایم تنایی

هاچینه قورسه مچه دُور اوسانم بوزبوزه ها
تو نیبی زاکا مانم ارسو نیگایم تنایی

برو بازو نوا دئن، بی تو هاچینم بوخودا
مرا لوچان نوا زئن من تی فدایم  تنایی!

مرا فان در کی بوبوم من مرا قوربان، پیله لات
تی لوچانه مرا پاک موشته پلایم تنایی

تی خیالا کشا شو بُوم تقی دیوانه یه رشت
راشی پاک واهیلمه شلشلکایم تنایی

توو می دریایی تی امرا دیله دریایمه من
ناویره جانشورا نانم دیمیرایم تنایی

دیل بزن دیل، تی کشه دیل کرا به ولوله زای
تی مرایم ناویره خوسخوسه کایم تنایی

پاله وانی تو آ میدان، تی یالانچی پاله وان،
منمه من کی ناویره گیل آوایم تنایی!

فارسی:
ای که نیستی، درست  بی دست و پا هستم تنهایی
براستی گم شده را می مانم چشم به راه تو ام
بیهوده دم بر نیاورده دُور بر می دارم منم منم بز بزه ها می کنم
تو نباشی بچه را می مانم نگاه اشک آلود هستم تنهایی
بر و بازو را نبین بی تو هیچ کاره ام بخدا
به من چشم کج نکن، من فدای تو هستم
مرا نبین که از خود راضی و حسابی لات شده ام
با نگاه قهرآمیزت براستی بی دست و پایم تنهایی
خیالت را در آغوش گرفته مانند تقی دیوانۀ رشت هستم
در رهگذر سرگشته تلو تلو خوران هستم تنهایی
تو دریایی با تو دلِ دریایی هستم من
وگرنه شنا نمی دانم غرق شدنی هستم  تنهایی
در آغوشم بگیر در آغوش، در آغوشت دل بچه بازیگوش
می شود با تو، وگرنه مانند مرغ که به اشاره  دست بی حرکت می ایستد می شوم تنهایی
پهلوان این میدان تو هستی،  پهلوان دروغین تو من
من هستم من، وگرنه گیل آوایی هستم تنهایی!


۱۳۹۴ بهمن ۷, چهارشنبه

هاسا گیلچامه" واکف داره باد " - گیل آوایی


واکف داره باد
تورابو
ابرانا فورانِنه مرا
دباخته ولگه دارانه جان دکفته
واکف واکف.

داره لچه
کشکرته لانه
داره لوختی خالا
دیل فادا
هلاچین خوردان دره بی کشکرت!

هاچین چنسه زمستانه!
بی ورف
بی واران!

فارسی:
باد گیر می دهد به  همه
دیوانه شده،
با گریزاندنِ ابرها
به جانِ درختانِ برگ باخته افتاده است
............

بر بلندای درخت
لانۀ زاغی
دل به شاخۀ عریانِ درخت داده
دارد تاب می خورد بی کشکرت!
براستی زمستانِ خسیسی است!،
بی برف
بی باران!
 .

۱۳۹۴ بهمن ۵, دوشنبه

انهمه جنگل فتاشتد، بی شومارد سربداران - گیل آوایی


انهمه جنگل فتاشتد، بی شومارد سربداران
دیل فاداد یاران به ایران رادوارد بی قراران

یادیگاره سورخه دسمال چوم براید هرخوروسخان[1]
هانده دریا ول بیگیفته آسه مانه تیتی واران

قولقازه دوشمند نوخوفته شب جه دسته آ فوخوسان
رادوارد بی قراران شادوخندان جانه یاران

قدره می خاکا نداشته هر کی می  خاکا فوقوفته
حورمته خاکا بداشتد می ریفقان می براران

چی داری دیل ناگیرانی!؟، سورخه گول فته فراوان!
پور بامود حاکیم بوبوستد، باز دمردد شرمساران!

شومی یا واستی فوقوفتن، تی شوالا ول بیگیران
وسته کفتن یا جوخوفتن جنگله جا در گوماران

آی بنازم جانه جانان هیممته گیله جیوانان
کی داند دابه بهاران بج به هانده توم بیجاران

یاوری وختان واسی دئن، رج به رج می گیله مردان
بال به بال جنگل دواره، می گیلانه ایله جاران

گیل آوایی سینه فکلاشتن چی واستی تی جیوانان
مرده میدان ده بوبوستد، سروه داران پاک هیزاران

فارسی
این همه جنگل را تراشیدند، سربداران بی شمارند
یاران به ایران دل داده اند رهوارند بی قرارند
یادگارِ دستمال سرخ چشم براهند هر بامداد( خروسخوان)
باز دریا شعله گرفته، آسمان ستاره باران است
دشمن بخود پیچیده، از دستِ کابوسها شب نخفته
رهوارند بی قراران شاد و خندان جانِ یاران( یاران جان=یاران گرامی)
 هرکه به خاک من یورش آوردقدرِ خاکِ مرا ندانست
حرمتِ خاک را نگه داشتند رفیقانم، برادرانم
دل نگرانی چه داری!؟ گل سرخ بسیار است
زیاد آمدند حاکم شدند، باز فرو مردند شرمسار ها
باید به شومی یورش برد، آتش ات را بگیران
بس است افتادن یا پنهان شدن در بیشه بجای جنگل
ای بنازم جانِ جانان همتِ جوانان گیل را
که می دانند رسم بهاران راکه نشاء، برنج می شود
هنگام یاری دادن باید دید، صف به صف گیلمردانِ مرا
دست دردست بیشتر از جنگل می شود، انبوه یاری دهندگانِ گیلانِ من
گیل آوایی سینه چنگ زدن برای چه!، جوانانِ تو
دیگر مردِ میدان شده اند، درختان سرو، هزاران
.


[1] اشاره به دو سرود زیبای "خروسخوان و دریا توفان داره" با صدای ماندگارِ زنده یاد عاشورپور

۱۳۹۴ بهمن ۱, پنجشنبه

هاتویی یانی همینطوری!- گیل آوایی

تامبزه ایشماریم بیشمارده ئیجگرانا
هانده هاتو هاچین دیم سورخو چوم قاق!
تو مرا فاندری
من ترا
تیرا آویرا کوده
آغوزه دوما بیگیفته
سوجیمی بی شواله
هان!
فارسی:
دم فرو بسته ضجه های شمرده می شماریم
باز همینطور بیهوده رو سرخ کرده و چشم حیران!
تو به من می نگری من به تو
اصل گم کرده،
دنبال فرع را گرفته ایم
می سوزیم بی شعله!
همین!


گیلچامه-هاتویی بی فارسی-گیل آوایی

تام زئنا
آینه دانه
قاقا بو فاندرستنا
آویره پیچپیچ دیپیچه
بی ایتا صدا نُته مرا
فریادان ده وامرازه
آخ
ایتا آتش واستی
سوار ددتران
ترسه جومجوما واچردن
تامزئن، اینه، قاقابو فاندرستن
بی سوار راشی یه
بی ددتارانن
بی هوادا خاک
تسک!


هان!

۱۳۹۴ دی ۳۰, چهارشنبه

چاربراران هانده یاران رادوارَد رشته مئن - گیل آوایی

19ژانویه 2016

چاربراران هانده یاران رادوارَد رشته مئن
پوشته پوشته کوشته جنگل سربدارَد رشته مئن

غوربتانه غوربته غوربت نیشینان چوم براه
سورخه سینه سینه سورخان گول بکارَد رشته مئن

نِسایی ایران، ناها تی ئیجگره فریادو داد
دیپیچسته هاممه جا، دوشمند شیکارَد رشته مئن!

گاگلف می دیله کاره بیشمارم یادانه یار
تا نوشو جختر بگم یاران برارَد رشته مئن!

آ سیا سالانه  دابه، کس کسا یاور داهان
به بینیش مستی بگم مردوم چی زارَد رشته من!

گیل آوایی تام بزن رشتا دوارسته گولاز
تازه نسلان را دکفتد بی قرارَد رشته مئن!
فارسی:
چهاربرادران باز یاران رهوار هستند در رشت
پُشته پُشته کشته جنگل سربدار هستند در رشت
غربت غربتهاست غربت نشینان چشم به راه
سینۀ سرخ، سرخ سینه ها گل می کارند در رشت
در ایران نیستی، ضجه فریاد و دادِ تو هست
همه جا پیچیده، در شکار دشمن هستند در رشت
گاه گاهی کارِ دلم است یادِ یاران را بشمارم
تا از یادم نرفته بگویم یاران برادر هستند در رشت!
در این سالهای سیاه رسم است به یکدیگر یاری دادن
بیا بنشین تا مستی بگویم مردم چقدر زار هستند در  رشت
گیل آوایی ساکت باش رشت سرشار از افتخار شده است
نسلهای تازه راه افتادند بی قرار هستند در رشت

می ریفق حسنه حسامه زادروزه ره

چاربراران = چهاربرادران، محله ای در رشت است. حسن حسام از همین محله در رشت است!

۱۳۹۴ دی ۱۷, پنجشنبه

رشته زاکانه ره با اوشونه کارناوال! – گیل آوایی


گولازه می وطن، گیلانو رشته
بهشت چیسه! خوره می رشت بهشته
اگه شومی بوبوسته دولته کار
می رشته کارناوال شومِه بگشته!!!!
فارسی
افتخار و مباهاتِ وطن من، گیلان وُ رشت است
بهشت چیست! رشتِ من برای خودش یک بهشت است
اگر شوم بودن شده است کارِ دولت
کارناوالِ رشتِ من به شومی نیش زده است!

2
دمرده مملکت جه آیو ناله
جه شومی دیل  بوبوسته خاله خاله
بنازم می جیوانانا به صد ناز
جه رشت  ایران باموخته کارناواله!
فارسی
مملکت  خفه شده است از آه وُ ناله
دل از شومی شده است پاره پاره( تکه تکه شده )
بنازم جوانان خودم را به صد ناز
که از رشت به ایران کارناوال یاد داده است.
...........

وا بدن شومِه، عزا، می رشته جانانا بیدین
زندگه شادی مرا پاستن، جیوانانا بیدین

آخ بنازم هیممته رشته جیوانانا.  بتاز!
اینقلاب در اینقلابا، رشته کارانا بیدین

جنگلانه جنگلی دابه کی وا بُون چومه واز
هیممته رشته جیوانانه آ دورانا بیدین

آی بنازم کی کاری بذره اومیدا با تی کار
کارناواله رشتِنه رقصه خیابانا بیدین

می جیوانا فان در آخه، پاک بیگیفت ایرانه بال
داب بوکود شادی بازام رشتی به دورانا بیدین

گیل آوایی توو باموج جه تی جیوانانه  گولاز
غم نوخور غوربت هاچین، تی جانه جانانا بیدین!
فارسی
شومی، عزا را وا بده، جوانان رشتِ مرا ببین
شادیِ زندگی را پاییدن، جوانان را ببین

آه بنازم به هممتِ جوانان رشتم، تاخت بزن
انقلاب در انقلاب را، کارِ رشت را ببین

رسمِ جنگلیِ جنگلهاست که باید با چشم باز بود
همتِ جوانانِ رشت در این دوران را ببین

ای بنازم که بذرِ امید را با کار خودت می کاری
کارناوالِ رشتی ها، رقص در خیابان را ببین

جوان مرا ببین، آخر انگار دارد دستِ ایران را به یاری می گیرد
شادی را رواج داده بازهم رشتیِ به دوران را ببین

گیل آوایی، تو از افتخار جوانانت یاد بگیر
در غربت غم نخور بیهوده، جانِ جانانت را ببین
هاتویی بی چاکونواکون!

۱۳۹۴ آذر ۸, یکشنبه

هاتویی گیلچاردانه!- گیل آوایی

0
وطن یانی جه  ماری خاک سیوایی
وطن یانی کی غوربت بُون هوایی
وطن یانی ایموشته خاکو تی یاد،
هانه امرا هاچینه  گورشه کایی!
فارسی
وطن یعنی از خاک مادری جدایی
وطن یعنی که غربت بودن هوایی
( هوایی: سرگشته، پریشان!)
وطن یعنی یک مشت خاک وُ یادِ تو،
با همین درست داغ شده هستی!

1
می زاکا گم وطن، گه وسته بابا
چقد میگی وطن! اینجایی آقا!
می زاکا فان درم بم واهیلو قاق
چره می ماری خاک می زاکا نوا!
فارسی
به بچه ام می گویم وطن، می گوید بس است بابا
چقدر می گویی وطن، اینجایی آقا!
بچه ام را سرگشته و حیران می نگرم
چرا بچه ام میلِ خاکِ مادری ام ندارد!

2
وطن یانی کی دوری!، چوم برایی!
جه دوری واهیلی، پاک گورشه کایی!
وطن یانی چومه ارسو یه تی خاک،
هاتو کی دورابی، بی گیل آوایی!

فارسی
وطن یعنی که دوری! چشم به راهی!
از دوری سرگشته ای، درست مثل داغ شده ای
وطن یعنی خاک تو اشک چشمت است
همچین که دور شوی، می شوی گیل آوایی!

3
وطن یانی کی دونیا ماری خاکه
ایدونیا دیل تیشین هونه هالاکه
وطن یانی تی ماری خاکو توو زای
چومانه سو تیشین تی خاکه پاکه!
فارسی
وطن یعنی که دنیا خاکِ مادری ست.
یک دنیا دلت برای همان هلاک است
وطن یعنی خاک مادری توست و تو فرزندش
روشنایی چشمان تو از خاک پاکت هست.

 .

رفته ام رشت دگرباره به ایرانم من! - گیل آوایی


رفته ام رشت دگرباره به ایرانم من!
آن چنان مست خیالم که گیلانم من!

راهی ام، منجیل وُ رودبار وُ زرستم آباد،
جاری ام همچو سپیدرود سراوانم من!

مانده ام رشت روم!؟ یا که بپیچم "لاکان"!
هر دو راهَم بخدا رشت وَ لاکانم من!

می ندانم که ز"فرهنگ" روم "پورده عراق"!؟
من "خمیرانم" وُ هم "چهار برارانم" من!

سعدی را "اوستاسرا" پیچم؟ یا "خطه ماشین"!؟
وای! "زرجوبم" وُ از پُل، سرِ "میدانم" من!

می روم، مستِ خیالم! چه شده است "شاقاجی"!
من که"سنگر" نشدم از چه "کوچیصفانم" من!

از چه در حومۀ رشتم شده است آبادان
که چنین با اتوبوس رشت آبا دانم من!

مگر مهمان دارد رشت من از خوزستان
من که رشتم! زچه در فارس وُ کرمانم من!؟

نه! خیال است مرا! رشت شدم زاین سامان!
از همان روست که در رشت خیابانم من!

کوچه هایش گذرم هست روان کودکی ام
آه عاشق شده ام "ساغریسازانم" من!

رفته ام "بیستون" وُ "رازی" وُ لاکانی باز
شده ام مدرسه رُو، وای چه درسخوانم من!

در گذر می گذرند، مدرسه ها باز هنوز
یار در پیش وُ چه عاشق شده حیرانم من

دیپلمم زیر بغل عصر، خیابان، بیکار!
"پُزِ عالی جیبِ خالی"، چه هراسانم من!

نه دگر رقصِ خیالِ من از اندازه گذشت
غربتم، غربت تلخی که به زندانم من!

گیل آوایی تو دگر چشم بپوشان زخیال
گرچه در غربتم اما همه ایرانم من!
.
منجیل، رودبار، رستم آباد، سراوان در مسیر تهران به رشتند. لاکان، خمیران، چهاربراران، سعدی، اوستاسرا، خطه ماشین، زرجوب و میدان( بازارچۀ زرجوب)، رازی از محله های شهر رشتند. لاکان اسم یک محل و  لاکانی اسم یک خیابان در رشت است. شاقاجی و سنگر از شهرکهای حومۀ رشتند. کوچیصفان یا کوچصفهان هم همینطور! شاید خودش یک شهر شده! نمی دانم! آبادان هم در این غزل! به تازگی از حومه های رشت شده است!
.

هاسا گیلچامه - گیل آوایی

دسانا واکونی ایتا آسه مان کشاگیر
ابرانا دواره تی نیگا تا چوم دکف
تاسیانی وامجه
پستایی بوکوده ارسویانا
ای وای وطن!

فارسی
دستها را باز می کنی به یک آسمان آغوش گرفتن
نگاه از ابرها می گذرد تا چشم کار می کند
دلتنگی می کاود
اشکهای کنارگذاشته را
ای وای وطن!


۱۳۹۴ آذر ۶, جمعه

کتکتاز- 101گیلچاردانه - چاردانه های گیلکی با ترجمۀ فارسی - گیل آوایی IranianFolks-quatrain-katkataz

یک اشاره:
نوشتن و سرودن به زبان گیلکی برایم بیش و پیش از اینکه بیان ناگزیر فکر و حس  نوستالژیک به زبان مادری باشد (که صد البته حال و  هوای ویژۀ خود را دارد)، تلاش برای بازآفرینی و بازشناساندنِ رنگی از رنگین کمان ادبیات بومی میهنمان است.
زبان گیلکی اگرچه به دلایل مختلف، از جمله غالب بودنِ زبان فارسی، آن گونه که باید و شاید از بهره گیری و فراگیری بازمانده است و بیش از اینکه زبان نوشتاری باشد، زبان گفتاری ست که همین حالتِ گفتاری شدنِ زبان گیلکی، واژه های زیادی از زبان فارسی را بخود گرفته و امروزه می بینیم که زبان گیلکی بیشتر فارسی با لهجۀ گیلکی ست تا بکارگیریِ واژه  های اصیل گیلکی که می توانست باشد. نوشتن، سرودن و حتی گفتن به زبان گیلکی وقتی نمایان تر و گیلکانه است که از واژه های با ریشۀ در همین زبان بوده باشد. از این نگاه است که گاهان نوشتن و سرودن، بسیار پیش آمده که بخواهم دنبال واژه های فراموش شده باشم یا حتی دنبال آن بگردم. چنین حالتی در نوشتن بیشتر است اما در گفتار چنان فرصت یا حتی حوصله ای شاید نباشد ولی برای فراگیری و بکارگیریِ درستِ زبان گیلکی باید نه تنها مسئولانه برخورد نمود بلکه ناگزیر به یادگیری و فراموش نکردن آن هستیم. وقتی فارسی را با لهجۀ گیلکی بکار می گیریم( چه گفتاری و  چه نوشتاری) عملاً به تخریب زبان گیلکی می پردازیم. غلط آموزی و غلط آموزاندن، از نیاموختن بدتر است!
به هر روی، تا کنون چند مجموعه داستان، غزل، چاردانه( رباعی و بویژه دو بیتی) به زبان گیلکی منتشر کرده ام. فهرست این مجموعه ها در بیوگرافی ام( پایان همین مجموعه) آورده شده است. "کتکتاز" را که معنایی اشاره ای به مباهات و غرور و پُرآوازی دارد، برای همین مجموعه برگزیده ام. برگردان فارسی همۀ چاردانه ها را نیز به هر یک افزوده ام تا برای غیرگیلکهای علاقمند  به ادبیات بومی ایران بویژه گیلکی، مورد استفاده باشد. خواهش من از گیلکها این است که بکوشند گیلکی را بخوانند تا به خواندنِ به زبان گیلکی عادت کنند. بیشتر ما گیلکها به خواندن نوشته ها به زبان فارسی عادت کرده ایم و از همین نگاه، خواندن به زبان گیلکی برای بسیاری از گیلکها دشوار است. برای رفع این مشکل تنها راه عادت کردن به  خواندن به زبان گیلکی است. زبان گیلکی را فقط گیلکها می توانند زنده و بارور و بالنده نگه دارند. چنین باد.
با مهر
گیل آوایی
.
توجه: این مجموعه با فورمات پی دی اف در سایت مدیا فایر منتشر شده است و پس از دانلود کردن قابل خواندن می باشد. در سایت مدیافایر، خطِ فارسی خوانا نیست.  برای دریافت یا دانلود کردن آن همینجا کلیک کنید.


۱۳۹۴ آبان ۲۹, جمعه

هفتا گیلچاردانه، ماره یاده مرا= هفت چاردانۀ گیلکی با یادِ مادر - گیل آوایی


0
بوشویی تو، می دیل بی تو بمرده
می ارسُونه می یان بی تو دمرده
هاچین هی لوی بوبوست میدادوبیداد
تی شون، می بونه دونیا مئن ببرده!
فارسی
تو رفتی، دلم با بدون تو، مُرده است
میان اشکهای من بی تو غرق شده است
فقط آوازِ "هی لوی" شد داد وفریاد من
رفتنت، بودنِ مرا در این دنیا، برده است.

1
ماری جان تی چومان می ارسو آیه
تی یاده امرا چوم ارسو نیگایه
هاتو وارش به می چوما بره آب
می دیله ناجه تی اوو کتله صدایه
فارسی
مادر جان چشمان تو، آهِ اشکِ من است
با یاد تو چشمان من نگاهِ اشک آلود است
همینطور باران می شود چشمم را آب می برد
حسرت دلم صدای دمپایی چوبی توست!
( بقول استاد کدکنی، شعر ترجمه پذیر نیست! این هم نمونه اش. کتله در زبان گیلکی و صد البته در این شعر زیبایی خودش را دارد که در ترجمۀ فارسی آن زیبایی اش از بین می رود!)

2
می ما را یاد آرم، می دیل زنه ونگ
دیله شیشا هاچین غورصه زنه سنگ
مثاله بشکسه شیشه به می یاد
شواله بُون، سوجئن به دیله آهنگ!
فارسی
مادرم را یاد می آورم دلم می گرید
شیشۀ دل غصه فقط سنگ می زند
مانند شیشۀ شکسته می شود فریاد من
شعله کشیدن، سوختن می شود آهنگِ دل من!

3
دانی تی شونه جا می دیل بمرده!؟
دانی می ارسو مئن، می دیل دمرده!؟
دانی گوسن دوخون بوبوسته می داد!؟،
تی شون، پاک می دیل از دونیا ببرده!
فارسی
می دانی با رفتنت دلم مرده است!؟
می دانی دلم میان اشک غرق شده است!؟
می دانی گوسن دوخون شده است فریادِ من!؟،
رفتنت انگار دلم را از دنیا برده است!

4
می ماره یاده امرا بم هوایی
تورا بم واهیلا بم چوم برایی
آ دونیا مئن هاچین بی شات خورم تُو
ننا بی ماری هرماله دوایی!
فارسی
با یاد مادرم بی قرار می شوم
دیوانه می شوم، از چشم به راهی سرگشته می شوم
در این دنیا بیهوده سر پایم هستم( بی شات تُو خوردن ترجمه اش سخت است!)
برای بی مادری ندرتاً دوایی نیست!

5
بازام تی یاده کی دیلا دیهه ناز
تی لالایی ره هانده دیل زنه ساز
تی شون آمون تی امرا خانه بُون زاک
پلا سُوختا جه تی دس موشتا زئن گاز!
فارسی
باز هم یاد تو هست که دل را ناز می دهد
برای لالایی تو دل ساز می زند
با رفتن آمدنِ تو در خانه بچه شدن
لقمۀ ته دیگ را از دستت گاز زدن

6
جه مار گفتن اونام فارسی، چی واستی!
می مار گیلک مرا فارسی نخاستی!
همیشک گیلکی دایی مرا ناز
می ماره امرا فارسی گب نشاستی!
فارسی
از مادر گفتن آن هم فارسی، برای چه!
مادرم مرا گیلک می خواست فارسی نمی خواست
همیشه گیلکی نازم می داد
با مادرم فارسی نمی شد حرف زد!
.

۱۳۹۴ آبان ۱۴, پنجشنبه

شیشتا گیلچاردانه ( با برگردان فارسی)- گیل آوایی

0
هاچین تینتیر نامو نوبو آویسی
باباخان تیرکمان شاله عروسی
لُرو کوردو گیلک تورکو بولوچ فارس
ایتا نامیم کی ایرانی نیویسی!

فارسی
بیهوده به رخ نکش هوو نباش
رنگین کمان است و عروسی شغال
لر و کرد و گیلک و ترک و بلوچ، فارس
یک نام هستیم که ایرانی می نویسی 

هنگام رنگین کمان در گیلان می گویند عروسی شغال است و ددر استان فارس شنیده ام که می گویند پشتِ کوه شیر در حال زاییدن است.

1
رادواران ولگه آوازه دوارستنه راز
راشی هر تا پا مته گفتان دره پاک زخمه ساز
فاندری  آ زردو خوشکانا دمخته بی حیساب!؟
یاد آری نازه بهارو خوشکیلیو کتکتاز!؟
فارسی
رازِ گذار است آواز برگ در گذرها
با هر جای پا در گذر دارد می گوید انگار زخمه ساز
نگاه می کنی این زرد و له شدۀ خشکِ بی حساب را!؟
یاد می آری نازِ بهار و زیبایی و فخر فروشی را!؟

2
بینیشته کشکرت داره لچه باز
چومه ارسو فی وه دیما دیهه ناز
بوبوسته رافایی پاک موجکه ساز
نانم غورصه چره دیلا گیره گاز
فارسی
زاغی نشست بر بالای درخت
اشک چشم می ریزد گونه را ناز می دهد
انتظار/چشم به راهی، سازِ مُژه  شده است
نمی دانم غصه چرا دل را گاز می گیرد!

3
مگه هر تا جیگا، می جا جیگا به!؟
اوروپا گیلکه پا مته را به!؟
نو گو آ جا اوجا چمچینو پرچین!،
تی لندن رُم پاریس لشته نشاء به!؟
فارسی
مگر هر جایی جا و مکان من می شود!
اروپا راهِ جای پای گیلک می شود!؟
نگو اینجا، آنجا چنین و چنان است!
لندن تو، رُمِ تو، پاریسِ تو لشته نشاء می شود!؟
لشته نشاء یکی از شهرستانهای گیلان است بجای آن پیشتر خطبه سرا هم که یکی از روستاهای تالش است گفته بودم!


4
نیبه هر ماله غوربت  رشتو لاجان
می فومن انزلی تالش، سراوان!
مره گم ایشتاوم ارسو به واران
هولندی قاقه جه می کرده کاران!
فارسی
غربت هرگز نمی تواند رشت و لاهیجان باشد
فومن انزلی تالش سراوانِ من باشد
با خودم می گویم می شنوم اشک می شود باران
هلندی حیران می شود از رفتار من!

5
ده دریادیل بوبوغوربت روخانه
شبانده روز گِه کی بیشیم بخانه
هاتو کی بیشتاوه گیلانه نامه
جه ارسو وا مره هیلوی بخانه!!!!
فارسی
دیگر دلِ دریا در غربت شده رودخانه
شب و روز می گوید که برویم به خانه
همیچین که نام گیلان را بشنود
از اشک باید برایم هیلوی بخواند

( هیلوی یک آواز گیلکی ست)
پیشترها یک گیلچاردانۀ دیگر دارم که گفته ام: 
اگه ایران ایتا انگوشترینه
آمی گیلان اونه سبزه نیگینه
آمی جنگل، آمی روخانو دریا
آمی ایرانه تاجه سر نیشینه
فارسی:
اگر ایران یک انگشترین است
گیلانِ ما نگین آن است
جنگل ما، رودخانه ها و دریای ما
تاجنشینِ ایرانِ ماست.

۱۳۹۴ آبان ۱۳, چهارشنبه

گیلغزل: من کی واهیل تور آویر پاک خوشکه ولگانم مره - گیل آوایی



من کی واهیل تور آویر پاک خوشکه ولگانم مره
لاب ده جه غورصان هاچین بی ولگه دارانم مره

دیم جه ارسو هیسته، رابه، چکه چکه با می  آه
مستی گم خانم آویری جا  آویرانم مره

قاقمه قاقم کرا فریاده می چومه نیگا
شورشوره وارش هاچین ردده جه وارانم مره

پور باموخته دیل جه آ دورسفته روزه روزیگار
چومه ارسونه مرا زارانه زارانم مره

غورصه واستی دیل بترکه تسکو تنا زاره زار
قورصه دیم، تامتوم بزه جنگل اوخانانم مره

خاکه دیل واهیلا بو جه رادواران بی گولاز
سینا فکلاشم هاچین واشکسته دارانم مره

چوم چومانه فاندرستن پاک آویره هر نیگا
راستا راست گردد هامه، پاک گیجه مرغانم مره

فاندرستن ده نشا گورشا به دیل جه ویشتایان
من مرا قوربان نتانم، گورشه ایرانم مره

روزیگاره فوخوسانه هانده ایسام چوم به را
دیل خوشم دیل خوش بمی سروه جیوانانم مره

جنگلانه جنگله مانم درم جنگل اوزار
گورشه کا هارای زنم سرپوربدستانم مره

گیل آوایی خون فوکون ارسو جا واگرد تی دیار
غوربتانه غوربته می ماره وارانم مره

فارسی
من که سرگشته، دیوانه درست مانند برگهای خشک می مان خودبخود
تماماً از غصه ها درست درختانِ بی برگ هستم خودبخود
گونه ام از اشک خیس است، راه افتاده چکه چکه با آه من
مستی می گویم می خوانم از گم شدگی گمشده ها هستم خودبخود
حیرانِ حیرانم، نگاهِ چشمان من فریاد است
باران می بارد درست مانند پخش شدن باران هستم خودبخود
دل از این روزگار پوسیده زیاد آموخته است
با اشکهای چشم از زارهای زار هستم خودبخود
از غصه دل باید بترکد تنهایی سکوت زارِ زار
حرفی بلب نمی آرم ساکت شده هوار جنگل هستم خودبخود
دلِ خاک سرگشته شده است از رهگذرانِ بی افتخار
سینه چنگ می زنم درست مانند درختان شکسته هستم خودبخود
چشم چشمها را می نگرد هر نگاه گم است
راست راست همه می گردند درست مرغ سنگ به سر خورده هستم خودبخود
می شود نگاه کرد دل داغ می شود از گرسنه ها
از خود راضی نمی توانم باشم داغِ ایران هستم خودبخود
کابوسِ روزگار است باز چشم به راه هستم
دلخوش هستم دلخوشِ جوانانِ سروم هستم خودبخود
جنگلیِ جنگلها را می مانم به جنگل زده ام با فریاد درد
داغ شده هوار می زنم تفنگ بدستها هستم خودبخود
گیل آوایی اشکِ خون بریز برگرد به دیار
در غربتهای غربت برای مادرم می بارم خودبخود
.

۱۳۹۴ آبان ۱, جمعه

گیلداستان: گاچ، شل، لام! شایدام گاچشلام- گیل آوایی

گیلداستان: گاچ، شل، لام!شایدام گاچشلام!
گیل آوایی
23 اکتبر2015
داره لچه دوتا پیسه کلاچه کسکسه جان دکفتنه جا، ایتا بشکسه داره خال جلاستا نهابو. اسا نوگو اکه بوگو کی جه داره خال بکفته بی تسکه پیاده رو مئن کی ایتا راشی ناجا داشتی.  مشتی دوکانه جا عاشورپوره صدا آمویی کی خاندان دوبو:
-  سره کویی بوشوم سره کویی بوشوم می پا جلسکت کوری جان شیرین لاکوی....کلاچو کشکرت کلاچو کشکرت خنده بترکست کوری جان شیرین لاکوی.....>>ایدامه ره هایا کلیک بوکونید.

۱۳۹۴ مهر ۲۴, جمعه

گیلغزل با برگردان فارسی: اسا کی دابا کودَد شومی یو عزا، توو برقص - گیل آوایی




اسا کی دابا کودد شومی یو عزا، توو برقص
اسا کی دوزیکی مستی یه دسکلا، توو برقص

آسا کی شانتِکه شیشلول دَوَسته میداندار
فوگوردان آ شومه دورا، هورا هورا تو برقص!

بوجور بوجور کرا دووزان کوند هاتو فته رات
حسن حوسن همه حرفد، به آ بلا توو برقص

عزایو شومی مرا پاک آویرابه تی راه
مثاله شه بزه بج آفه تابه جا توو برقص

تو کی نوکوشتی حوسین، ماره مان ایسی گریان!
بی یاف ترا نوبو شانتئنه کربلا، توو برقص!

هاچین هاچین بوکودد مردومانا گووز به جیب!
دپرک جه آ فوقوسان، مسته بی هاوا توو برقص

تومامه شهرا دوارسته پیندیروو پاره
دوَد دوکانه گدایه، مثاله شا توو برقص

توو پاده شایه تی خاکی، تویی گولازه تی خاک
ویریز ده دیمه بنه شومی کارانا، توو برقص

گیل آوایی تو هاچین ایجگرا دری فریاد
کی ویشتا ایشتاوه دادا گه پا به پا توو برقص!
  
فارسی:
حالا که شوم بودن و عزا رسم کرده اند، تو برقص
حالا که مستیِ دزدکی دس زدن است ، تو برقص

حالا که دلقکِ هفت تیر بسته میدان دار است
برهم بزن این دُورۀ شوم را، هورا هورا تو برقص

بالا بالا دزدها دارند بیداد می کنند
حسن حسین همه اش حرف است، به این بلا تو برقص

بیهوده بیهوده مردم را سرِ کار گذاشته اند
از این کابوس بیدار شو، مستِ بی هوا تو برقص

تمامِ شهر را پر کرده است ژنده پوشِ پریشان
این دکانِ گدایی را تو ببند، مثلِ شاه برقص

تو پادشاهِ خاک خودت هستی، تو افتخارِ خاکت هستی
برپا خیز دیگر کنار بگذار کارهای شوم را، تو برقص

گیل آوایی تو بیهوده ضجه می زنی فریاد
گرسنه می شنود دادِ ترا می گوید پا به پا تو برقص
.
تونداکیتی گیلغزل، خوره خوره بامو=گیلغزلِ تند و سریع! خودش آمد!
گیل آوایی



۱۳۹۴ مهر ۲۱, سه‌شنبه

یک خبر به دوستداران ادبیات بومی میهنم ایران - گیل آوایی


یک خبر به  دوستداران ادبیات بومی میهنم ایران بدهم که در حال آماده کردنِ مجموعۀ دیگری از داستانهای گیلکی با ترجمۀ فارسی هستم تا اگر شد چاپ و منتشر نمایم. این روزها هر از گاهی به ویرایش و پیرایش این مجموعه می پردازم. این مجموعه بیش از بیست داستان را در بر می گیرد. امیدوارم بتوانم نسخۀ چاپیِ آن را پیش از نوروز در دسترس علاقمندان ادبیات بومی بویژه گیلکی قرار دهم. ( اگر بقول ما گیلکها چارچرخم هوا نشد و این مجموعه پا در هوا نماند!!!

۱۳۹۴ مهر ۲۰, دوشنبه

پیسخاله هاسا گیلچامه یان!- گیل آوایی

0
تی عاشقانه یانا دیل دَوَستن
تنایی تامبزه فریاده آوازانه
تی ایسان نِسانه کی بیدادا دره
جومجومه شواله یه همه چی هی چی!
هان!
فارسی:
دل دادن به عاشقانه هایت
آوازهای خموشفریادِ تنهایی ست
هستنِ نیستنِ توست بیداد می کند
وسوسۀ آتشِ همه هیچ!

همین!

1
یادانا وامختن
تنایی شپاسی یه
خیالاشون
تورابونه کله گب
واکوده چوم تی تی یانا ایشماره
خابا دبازه
دپرکستنه هلاچینه مرا!
چی توفیر
ول گیره دیل
تی ایسان نه سانه مرا!

هان!

فارسی:
یاداها را بهم ریختن و جُستن
شب بیداریِ تنهایی ست
به خیال رفتن
دیوانه شده، حرف زدنهای بی ربط
چشمِ باز ستاره ها را می شمارد
خواب باخته
با "تابِ" از خواب پریدن.
چه فرق می کند
دل آتش می گیرد
با بودن نبودنت!

همین!
2
دس دسا سابم مست
آه ول تاوه ده می جانا قاق
چوم پیله نزه
چی وازو ولنگا دره
آبکاکایی
دریامجان
موجانه پیچالاسه
هرتا پا اوسان!

فارسی:
دست می سایم دست مست
آوه آتش به جانم می اندازد مات
چشم برهم نزده
چه جست و خیز برمی دارد
پرنده دریایی
دریاگردان
لاس خشکۀ موجهاست
با هر پا برداشتن!
.

۱۳۹۴ مهر ۹, پنجشنبه

گیلغزل (بابرگردانِ فارسی): ترا کی یاد آرم چوما فوچینم - گیل آوایی


ترا کی یاد آرم چوما فوچینم
هاتو ماچی تی گیسو مئن دیچینم

تی امرا پا به پا شم گمه بیسیار
خیالا بال زنم ارسو اوچینم

هاچین گورشابه دیل، ترا دمه ناز
نانم غورصا دیچینم یا بیچینم!

کرا تورا بمه یادا زنم باد
شواله بم، سوجم، ول بم، هاچینم

هاچین گم ایشتاوم گورخانا به داد
می دادا تنایی واستی ویچینم

فوچئن دیچئن اوچئن می ارسُونا تسک
تره تایه دینه دیل، چوم فوچینم!
فارسی:
ترا که یاد می آورم چشمها را می بندم
همینطور بوسه میان گیسویت روی هم می چینم
با تو پا به پا می روم بسیار می گویم
خیال را در بر می گیرم اشک جمع می کنم
درست داغ می شود دل ترا ناز می دهم
نمی دانم غصه روی هم بگذارم یا بچینم
دیوانه می شوم یاد را داد می زنم
شعله می شوم می سوزم زبانه می کشم بیهوده هستم
بیهوده می گویم، می  شنوم، صدای رعد وبرق می شود دادِ من
دادِ مرا باید تنهایی برچینم
بستن، روی هم چیدن، اشکها را تنهایی برچیدن
برای تو تدارک می بیند دل، چشم می بندم.
.