۱۳۹۰ اردیبهشت ۷, چهارشنبه

دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان- گیل آوایی


دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان
بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان

خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان

دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستنو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان

بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان

واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان

هاچین تره بزه یی ور غریبه دورانا
سوارا بوسته گمج تی وطن ایرانه می یان

تو کی آویرا بویی های کودان دری فریاد
دمخته بختا واچرخان بوشو گیلانه می یان

گیلک خو خاکه می یان روستمانه دستانه
ناویره گورشه آویره آ روزیگاره می یان

وطن تو هرچی بیبی ماندگاره دورانی
می سربولندی جه تو روزیگاره هاره می یان

گیل آوایی فوسوجان واج باور تی پایانا
بودو بوشو تی وطن تی بیجارمیجاره می یان
.
برگردان فارسی(سرسری!)
دلکم دیگر بس است برو میان خاک خودت
کنار بگذار پنهان شدن در میان این خاک زار
ببوس یاریدهنده کشت وُ کارت، برنج و شالیزارت را
میان خانه و  کوچه و پابرهنه های گرسنه
دلکم دیگر گریه و زاری و گم شدن و داد
دیگر بس است زاری غربت و میان هق هق گریه
داس برنج  بری به کمر ببند کمک بده برداشت برنج را
دوباره وقت جوانی آمده میان روستاها
دستانت را باز کن هوار بزن یارِ گیلکت را
رها شو برو میان یار غار های خودت
بیهوده گشت زدی دوران غریب را
ابله سوار شده میان خاک وطنت میان ایران
تو که گم شده ای داری هی فریاد می کنی
بخت لگد شده را برگردان برو میان گیلان
گیلک در خاک خودش رستم دستان است
وگرنه داغ شده گم است در میان این روزگار
وطن تو هر چه بشوی ماندگار دورانی
سربلندی من از توست در این روزگار هار
گیل آوایی بسوزان، گرم کن پاهایت را
بدو برو میان وطنت در میان شالیزار

با چند بیت از این غزل آوازی خوانده ام که با این ویدئو منتشر شده است

۱۳۹۰ اردیبهشت ۶, سه‌شنبه

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا - گیل آوایی

می خاکه جا تو باور قورانی صدایا ناور
آخونده جاکشه ریشو عبا قبایا یا ناور

تو هرچی گی بوگو اما آخوندی گب نوا زئن
فیشان ایشالله گویه رسمه بی حایا ناور

بوبو تو هرچی، نوبو خر جه پورد بوگذشته
هاچین نوا خرا بون موللایی بلایا ناور

آخوند جاکشه امرا نوا تو بوستن گاب
تره میرم آوری هرچی نخ نمایا ناور

هاچین مراقا گیره تا کی قولهو والله گی
دپرک جیوانی بوکون کوسخولی نیگایا ناور

بیدین جه خونه جیوانان سیفیدرو خونآبه
ده وسته دینه گوزه گب قوران صدایا ناور

فیشان تو دینو آخوندو عبا یو عمامه
ناور مره جه اشان گوزبجیب خودایا ناور

هاتو بیگیرو ویریز پاک بوبوستی تو خالی آب
آسا می ویرجا آیی شومه رسمه رایا ناور

زالاش باورده کرا دیل زنم می گیلانا
وفایو صافی گیلان بیجار صفایا باور


۱۳۹۰ فروردین ۳۰, سه‌شنبه

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده – گیل آوایی

اونی کی مردنا داشتی چره بهارا نیده
چره می باغو روخانو بجو بیجارا نیده

چره خو امرا همش لابه یو عزا بوارست
خو چوما وانکوده می بشکنو هاوارا نیده

اونی که ناله مرا نان بوخوردو صدقه فاگیفت
چره می جشنو می شادی روخانکنارا نیده

چره می خاکا همش قبرو موردنه خواستی
چره می تاجه سرو دارو تی تی زارا نیده

چره بوخورده نمک بشکنه نمکدانا
چره فوقوفته هاما درسه روزیگارا نیده

چره همیشه اونه مورغه همساده غازه
چره می سفره تکانو هیزار هیزارا نیده

چره می شادی می یان آیو ناله یانا واکاشت
چره می سازو نوایو می رقصو یارا نیده

چره آلوغ بوبو دایم فوتورکه کیشکانا
پیسه کلاچ بوبویو بولبوله هوزارا نیده

اسا کی دونیا واگردست بوبوسته رهبره گاب
چره فوگوردسه دیکتاتوره نه زارا نیده

گیل آوایی چره آنقد داره بوگو بیشتاور
کوره پیچا هاتو بو تی قشنگه کارا نیده

۱۳۹۰ فروردین ۲۲, دوشنبه

گیلیکی چاردانه - گیل آوایی


جه دریا دیل به دریا زئن بمانست
آمی ره کی اسا دونیا بکالست
هاتو بشکسه بال پروازه ره باز زنیم بال
اگرچی چوم هاچین ارسو بوارست
....
برگردان فارسی
از دریا، دل به دریا زدن مانده است
برای ما که حالا دنیا فروریخته است
همینطور با بال بشکسته برای پرواز
پر می زنیم گرچه چشم اشک باریده است
.....
بوگو دریایا دریا دیل اماییم
اگرچی سر بدار پا در هواییم
بزه ییم سر بدارانه هاتو بال
ایدونیا خنده داره سر نماییم

۱۳۹۰ فروردین ۱۹, جمعه

گیلداستان: خوروسخوان - گیل آوایی

خالی صدا


خوروسخوان
هاچین مرا شه بزه بو। چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم.
ناظمه چوما دور بیده جه مدرسه جیویز بزه بوشوم می کوره که مدرسه ور،جه دیفارکنار ایتا گیل گوده بزم پنجره شیشا ایجور کی تومامه دختران جه پنجره بیرونا فاندرستید. بازین مرا دیفاره کش قایما کودم کی نیدینید من گیل گوده بزم مدرسه پنجرا. می کوره جه من لات تر، جه مدرسه بوگروخته، دو تایی راه دکفتیم.
خیاله کی انهمه سالان دنوارسته بو، سیا بلا امه را فونترکسه بو। هامه چی هوتو هو سالانا مانستی.
خیاله کی هاسایه। نانم روخانه هیسته واشانه سر شون دوبیم یا اینکی بیجارمرزانا یا دریاکنار شله فورشانه سر. هاتو مره خوشخوشانی می یارکه مرا بال به بال شانه به شانه کیتبانا امی بغله جیر بزه یو دونیایا پاک بیگیفتی بیم. باد نازه مرا واشانا رقصانه یی. چیچینی ولوله زاکانه مانستن کوروپی پرا گیفتیدی بازین ایتا جا فوروز آمویید. هاچین خیاله کی سنفویه باغو بیجار و باهارا هارای کودان دیبید.
دونیا امی شین بو. هیکسو هیچی یا نیده ییم. می کوره نازه مرا پابپا می مرا اموییو مویانا فادابو باده دس، دیلبری کودان بو. یارا کش بزه یو اونه افشان بوبو مویانه مئن آویرابو خاندان دوبوم:

خروسخوان[1]
بو من و اون مست و مستانه
دور از چومان یگانه و بیگانه
تا کوه دامن بوشوییم شانه به شانه
زیر داران سبزانه سر چشمه یه لب
خوش بینیشتیم رو به خاور
دیم بر دیم بیم بیده ییم آسمانا سورخا بوسته ول بیگیفته یار بزه داد آتش آتش
مه داره با ول کشاش کش
آسمان آتش بجانه
اون مگه از عاشقانه
نازنینا بوگوفتم اون می اومیده سویه
آینه داره تی رویه
آفتاب خیزانه آفتاب خیزانه

بیجارانه برنج قد بکشه پاک ایتا دریا خلسه بوشو آرامه موج زه ییدی. برنجه عطر تومامه جایا دوارسته بو. کلاچان خیاله بوگروختی بید میدان فادابید چیچینه نا. برنجانه وسط ایتا مترس چیچینه نه دیلا ترکانن دوبو. ایتا واچرده کولا اونه سر، موشته کولوش جه اونه دورسفته آسین بیرون بامو، پیرانه پولوکانام گاگلف بکفته اونه پیرانه پره هاتو ایتا ور بوجور ایتا ور بیجیر جلاسته بو. پاک ماسکا مانستن برنجانه وسط یلانچی پالوانی کودان دوبو. می کوره کام اونه بیده پسی ایجور خنده بوکوده کی خیاله تومامه برنجان جه رقص دس بکشه قاقابوسته اونا فاندرستان دیبید. منام کرا کرچ کرچ تومامه برنجانا سوسو دان دوبوم کی می قشنگه جانه یارا مرا شوندرمو اتو کی قاقابوسته داریدی، می یاره می جانه می عشقه. هاتو گولازه مرا دس بنا می یارکه شانه سر ایجور کی اونا دیل بزه بیم، شون دیبیم. جه می پاجیر ایتا گوسکا جستن کونان شیرجه بوشو روخانه توله آبه مئن. بیجارا دوارسته، پرچینه پوشت مانده صدا هاچین عالمه گوشا کرا کودان دوبو. هاتو مره بوشوبوم او سالان کی زمینه سر گولازه مرا پا ناییم، ایدفایی شهرداری آشغالی ماشین ایجور سر و صدا بوکوده کی دو بالا بجستم. مرا هاچین شه بزه بو. چفه عرق آسمانا چوم بودوخته مره بوسوج واسوجا دوبوم. می خانه دم داره سر کشکرته لانا فاندرستم. درختان تی تی بزه بید. آسمان هاچین ابریشما مانستی. شهرداری آدمانه سر و صدا کی هولندی بوگو بیشتاوا دیبید مرا جه انهمه خیال دپرکانه ده. شه بزه مره ایتا دنیا ناجا آه بکشم. وای من کویه ایسام! کویه آویرا بو دارم!؟

تمام


[1] خوروسخوان دو زبانی بخوانده بوبوسته داره کی جه آمی همیشه زنده یاد عاشورپوره. اترانا زنده یاد جهانگیرسرتیپ پورگیلیکی بوگفته داره یو بازین اونه فارسی یا عاشورپور بوگوفته.

۱۳۹۰ فروردین ۷, یکشنبه

بهاری چاردانه یان - گیل آوایی

هرکی جه آما ایجور بهارا خوشا دیم
الله تی تی یو دارانه خالا خوشا دیم
باغانو بیجارو جنگله سبزه بهار
یاور وا بدیم بکفته یارا خوشا دیم
....
بیخود نوا زئن لوچان تی یارا خوشا دن
دونیا نمانه اتو بهارا خوشا دن
اخمانا واکون نوبو هاچینه خالی آب
سبزا بو بهارا بو بهارا خوشا دن
.....
دستانا واکون سبزه بهارا کشا دن
تی کش همه سبزه روزیگارا کشا دن
هرجور بیگیری هوتو تره رقصه بهار
سبزا بو گولو بنفشه زارا کشا دن
.....
می کش تو بایی بهارانا سوسو دمه
تی کش همه بی قرارانا سوسو دمه
تی کش کشا شون برم برانه جانه یار
می کش بی یه سبزه دارانا سوسو دمه
....
هانده تویی می بهاره سبزی می گولاز
می جانو جهانی بوستنه ره گوله ناز
فاندر کی بهاره چوم تی چومه داره راز
می جانا تو واج آری تره خوانمه باز

۱۳۹۰ فروردین ۳, چهارشنبه

ماسوله شورم بیگیفته - گیل آوایی




عکسانا هاتو ایتا ایتا فاندرستان دوبوم। مره قاقا بو هرتا عکسه مرا ایجور مره ول گیفتیم. ول گیفتنی کی مرا بردی سالانه هیزارتا یادو خاطره یو آتشه مئن راه یافتنو جه آتش دوارستن کی ایساییم هالا. یاده مرا تومامه روزا سگه جان کندان دیبیم. مگه ایتا دوتا بلا امی سر فوتورکسه بو! هرتا ایتا گورخانه مانه سن تومامه امی جانا دوارسته بو. محله زاکانا بوگفتیم کی جوما صوب نوبوسته شیمی کو. امی کار بوبوسته بو کی زاکانا ایجور امی دور جیما کونیم. هرتا یام ایتا دونیا صافو سادگی داشتیدی مثل ایتا الماس که واستی تراش بخورده بید.
محله کومیته جه امی دس ذلله باموبید اخرام نفامسته بید کی چی به چی ایسه. اطرف دیفارانا پاکا کودیدی اوطرف دو واره جه اشانه ایمام بیگیر تا کوشتو کوشتارا هاوار کودن پورا بوستی. کومیتی چی یان گفتیدی کی آخه ا محله زاکان همه تان سوسولیدی ا شوعارانا کی نیویسه!؟
خاشه کا تازه ترمیناله مئن تحویل بیگیفتمو باوردمه بخانه. خانه یام کی چی بگم هاچین ایتا دورسفته خانه کی کیربیت قوطی مانستن تته رج دیچه بید. شاهینو اردشیر و جهانگیرا م باموبید تا آفتاب نتابسته بیشیم کوه.
صوب هالا هفتا پادشایا خواب دئن دیبیم کی ایبراهیم کوله پوشتی بنا خو دوش پیله کانانا بامو بوجور و داد و فریاده مرا همه تانا جه خوابه ناز دپرکانه.
خوابه جا ویریشتیم. هر کی تونداکیتی خو سرو صورتا بوشوسته یو لیباس دوکوده راه دکفتیم. میدانی یا دوراسته اوتوبوسه رافا خیابانه کنار پا به ساییم هالا امی لبله بیجیر ناموبو که اوتوبوس فارسه یو همه تانی سوارا بوستیم. جهانگیر هرچی بیلیط داشتی فادا راننده یا بوشوییم اوتوبوسه آخر بینیشیتم. اوتوبوس هاتو ناله کونان و اهم اهم کونان سربالایی یا واچکستی یو شویی بوجور تا اینکی فاره سه ییم سه رایی اوین. پیادا بوستیم.
درکه کم کم شولوغا بوستان دو بو. دسته دسته آدمان آمون دیبید. اردشیر بوگفته:
- اشانا کی دینی هاچین خوشانا پرکانیدی. هاتو دو قدم نامو ایسه ده ایتا پیچه لات بازی بیرون آورده بازین موشته خاکه مانستن که باده دس دکفه، همه تان آویرا بده. هاچین گرده خاک کونه ده! هان!
هالا خیلی بمانسته بو کی فارسیم پلنگچال. هاتو پوتاره مانستن کویا وچکسته شون دیبیم بوجور. مره خواندان دوبوم:

ماسوله شورم بیگیفته
غم بیگیفته
ماکلوانه سورخه گول بامو در
شور شوره وارشه کویانه سر
وای شور شوره وارشه کویانه سر

می پا ایتا سنگا بیگفته کم نهابو کی دگرا بوخورم بکفم دراز دراز سنگانه سر کی مسعود می بالا بیگیفته بوگفته:
- شون دیبی یا!!!

ایتا لبخند بزمو می رایا بیگیفتم. جهانگیر ده هاچین سگه حاجی فرجه مانستن خاستی همه تانا واکفه ایدفایی جهانگیره صدا بیرون بامو کی :
- ده نخواییم ایتا پیچه به سیم امی نفس بوجور بایه!؟ من ده هاچین واکفته دارم. مسعود خو کوله پوشتی یا ایتا پیچه جابجا بوکوده یو بوگفته خاب بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.

واگردستم می پوشته سرا فاندرستم. درکه جه خاب دپرکستان دوبو. چراغان ایتا ایتا خاموشا بوستان دیبید. آفتاب گاگلف جه داره شاخو ولگ سوسو زه یی خیاله کی رقصا دوبو. همه تان ایجور کی زالاش باورده بید مسعوده لبلا بیگیفتده کی بیشیم بیجیر آبه کنار بینیشینیم.
ایبراهیم کی همیشک دیمیشتنه ره یام دنگو فنگ داشتی بوگفته ایتا پیچه ده بشیم بوجورتر ایتا قار ناها کی تانیم اویا ایتا آتش چاکونیم چایی بنیم صوبانه بوخوریم.
همه تان خیاله کی هاچین ده امی نفس به شوماره دکفتان دیبی، فاکش فاکش بوشوییم کویا بوجورتر. ایدفایی بیده ییم ایبراهیم خو رایا کجا کوده شون دره بیجیر.
مره می خیالا وامختان دوبومو هرتا مرا ایجور پرا گیفتیم. همه جا ایسابوم هی جایام نه سابوم. مره مره هاتو زمزمه کودان دوبوم:

او گرما گرمه بهار بو
فصل کار بو
سورخی جی سه تا زاکا بیگیفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته

مسود واورسه
- انا تا هاسا نیشتاوستم. کی بخانده داره
- نانم
- جه کی یاد بیگیفتی
- زاکان زندانه مئن خاندیدی بازینام ده هاتو جیما بوستنه وخت بخاندیدی هیشکی یام نوگفته جه کی یا کویه ایسه
- تا اخر دانی؟
- اصلن نانم اولو آخر کویا ایسه هاتو می یاد بمانسته داره منام گاگلف مره خانمه
- دو واره از اول بخان
تا بایم بخانم بیدم ایبراهیم پاک آهو مانستن سراجیری یا بوشو بیجیر، روخانا دوارسته اونه اویتا کوله سر خو کوله پوشتی یا بنا بیجیر همه تانا ایشاره بزه بایید
ایجور کی خیاله تازه نفس بیگیفتی بیم، هامه تانی وازو ولنگه مرا دو شوماره بوشوییم روخانه اوطرف. ایتا کوچی قار ناهابو کی اونه بیجر، روخانه بوجورتر ایتا کوچی آبشار خو مویانا پریشانا کوده غمزه فوروختی.
ایبراهیم تا بخایه سنگانه مرا ایتا کله چاکونه مسود رویی قابدانا جه خو کوله بیرون باورده بوشو آب دوکوده. جهانگیر هرچی خوشکه چوب بو جیما کوده. هاتو ایدفا بخودمان باموییم کی گول گوله آتش جه کله بیرون بامو نانو و پنیر و خورمایو هرچی خوردنی بو دیچه بوسته واشاده آبچینه سر اونه دورام زالاش باوردانه مانستن بینیشتیم ده بوخور
شکم کی سیرا بوسته یو ویشتایی خو دوما جیگیفته بوشو کی تا پلنگچال دو واره بایه. منام مره قاقا بوسته جنگل دباخته کویا فاندرستان دوبومو مره مره خاندان دوبوم:

انقده وا کار بوکونیم
بار بوکونیم
صدتا درده امی جان بداریم
هرچی کی دو ویم درمان نداریم
وای هرچی کی دو ویم درمان

، هرکی ایجور شیب زه دوبو یو یا ایچی گفتی و خنده کودیدی ایدفایی همه تانی تام بزه می دور جیما بوستید. سیکار کونا هاتو می انگوشتانه مئن داشتیمو خاندیم:

او گرما گرمه بهار بو
فصله کار بو
سورخه جی سه تا زاکا بیگفته
پئره ماره دیلا غم بیگیفته
وای پئره ماره دیلا غم بیگیفته
مردومه دیلام پورا بو
غم جیما بو
مردومه غما وا ول بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره
وای مرمر کاخانا آتش بیگیره

ایدفایی خیاله کی می انگوشتان ول بیگیفتیبید. سیگار کونا داده مرا کی
- اوخ بوسوختم
تاودام سنگانه مئن کی هامه تان هار هار خنده بوکودید مره یو بوگفتید
- خیال بوکودیم چی ترا فوتورکسته!!! خوب بوبو! تا تو بیبی سیگار نکشی اخه کو امونو سیکار کشئن!؟ هرچی کوه نورده آبرو ببردی تو

منصور ویریشته اردشیره مرا می دسو بالا بیگیفتد تا بوجونبوم همه تانی بکفتد می سر مرا جه قاره مئن ببردد بیجیر یک دو سه تاوه داده آبه مئن. هاچین بوبو بوم هیستو چوره. هامه تان خاندان دیبید
مرمر کاخانا آتش بیگیره
مرمر کاخانا آتش بیگیره

همه تان پاک فورشه مانستن باده دس اسیر هرکی ایجور پر بکشه بید. هرکی یا ایتا بلا فوتورکسته بو.
مسودا فاندرستم، دار بزه بید
منصور تیرباران
هادی اعدام
اردشیر آویرا بو
جهانگیر جیویشته
ایبراهیم خاوران
عکسانه فاندرستیم عکسانه مرا بوشوبوم. جه کارخانه یان تا کویان جه قرار تا گوورختن. جه نیویشتن تا جیویشتن
سالانی بو
سالانی بو
نایه ده امی خاکه سر

تمام

۱۳۸۹ اسفند ۲۷, جمعه

بهار بهاره بوگو یارا بی قراره بی یا – گیل آوایی


بهار بهاره بوگو یارا بی قراره بی یا
بنه بدیمه ایفادا نوکوش تی یاره بی یا

بهار آیه شه آ دوران نمانه تی رافا
هاچین نوگو چره، شاید، بیدین بهاره بیا

به آهی بندیمی بیخود چی پهلوان پنبه
نفس نفس آیه شه واشه سبزه زاره بی یا

اسا کی تازا کوده جنگلانه داره ولگ
فارس تی یارا بهاره بهاربهاره بی یا

دوسته بالا واکون پر بزن بوکون پرواز
کی جنگلانه دوارسته یاره قاره بی یا

چوپور اگه نامو دس سرمایی زمستانا
اسا بهاره بیجارو روخان کناره بی یا

بیچین بنفشه بوکون دسته دیل بزن دریا
نیگیر بهانه هاچین دیل تی بی قراره بی یا

گیل آوایی کی همش چوم برایه یارانه
دپرکسه ده زمستان بوشو بهاره بی یا
برگردان فارسی
بهار بهار است به یار بی قرار بیا
افاده را کنار بگذار یارت را نکش بیا
بهار می آید و این دوران منتظرت نمی ماند
بیهوده چرا، شاید نگو، ببین بهار است بیا
به یک آه بندیم بیهوده چه پهلوان دروغین بودن
نفس نفس می آید و می رود مثل علف هرز سبزه زاراست بیا
حالا که درختان جنگل را برگ تازه کرده
برس به یارت بهار بهار بهار است بیا
بالهای بسته را باز کن پر بزن پرواز کن
که در جنگلها چُو افتاده یارغار است بیا
دستها اگر از سرما جمع نمی شد در سرمای زمستان
اکنون بهار است کنار رودخانه و شالیزار بیا
گل بنفشه بچین دسته کن دل به دریا بزن
بیهوده بهانه نگیر دل بی قرار توست بیا

۱۳۸۹ اسفند ۲۶, پنجشنبه

کورده کولا نازا دئ، دوشاب پلا یاقا گیره! - گیل آوایی



کورده کولا نازا دئ، دوشاب پلا یاقا گیره!


وارش امان ندایئ. همه چئ بوبوسته بو هیسته چوره. بادام کئ زه یئ، وارشا اطرف اوطرف بردئ. پاک خیاله کئ رقصا دیبید. دوکانانه نودانه کام موران بزه، هاچین بوبوسته بو سوان پالان. نشاستئ ایتا جا بیافتئ بئ کئ جه ان همه وارش اونه جیر ایتا پیچه جیویشتئ بئ.
هاتو هیستا بو فاره سمه دوکانه ور. بیدم ایتا خلخالئ اویا بیساط بنا داره.
تا مرا بیده کئ دوکانا وازا گودان درم. دو بالا بجسته یو بوگفت:
- سلام حاج آقا
مرام کئ اینفر بوگفتئ بئ حاجئ، هاچین مرا مراقا گیفتئ. ایتا پیچه اونا زرخه زرخه نیگا بوگودم.
بوگفتم:
- سلام. حاجئ یام خودتئ!
هاتو کئ قولفا واگودان دوبوم، بوگفتم:
- تو آ وارشه من هیستا بئ، چره اروزا بیساط بنا دارئ؟
ایتا آه بکشه یو بوگفته:
- کار کئ ننا، چاره نارم. مئ زنه زاکه ره وا غذا ببرم. دسه خالئ یام کئ نشا شون خانه!
مئ دیل انه ره بوسوخته. بوگفتم:
- بدا انباره مئن بیدینم ایچئ دارم ترا فادم کئ اونه جیر تئ بیساطا بنئ!
شورو بوگود مرا دوعا گودن. درا وازا گودم. اول بوشوم انباره من. انبارام اینقد شولوغ بو کئ اسب بکفته بئ خو گازا ایشکنه یئ! نانم چن دقه انباره من بگردسم. سراخر ایتا پیله آبچینو ایتا چتر بیافتم. خنده مرا باموم خلخالئ ویرجا، بوگفتم:
- بیه آ آبچینا واشان تئ بیساطا بنه اونه رو. آ چترام بیگیر کئ ده وارش ترا هیستا نوکونه.
خلخلالئ یا هاچین خیاله کئ دونیایا فادا دارئ، بیچاره هاتو خو گازه خالا واگوده مرا دوعا گودئ کئ مرا خوشکا زه. مئ دیله من بوگفتم:
- آدم چقد وا بئ پناه ببه کئ ایتا آبچینه مرا اتو شادئ بوکونه.
خوب احساسئ داشتیم. ایمرو کئ کارا اتو شورو بوگودم، مئ جان راضئ بوم. شورو بوگودم باله کا ماله کا یو تاچه برنجانا ایپچه جابجا گودنو قاپانا میزان گودن.
قابدانا آب دوگودم کئ ایتا چایئ بنم. علادینا روشنا گودم. بیدم انه خوت کار نوکونه. ایتا پیچه اونا چپ بچرخانم راست بچرخانم تا راه تاوه دام.
کیربیتا بزم اونا روشنا گودم. هاتو مرا خوشکا گودان دوبوم کئ مئ چوم دکفته خلخالئ یا. بیدم مرا فاندره خنده کونه. ایجور کئ چتره جیر وارشه جان ده خبرئ نئ یه. یعنئ کیف گودان دره. منام اونا ایتا لبخند بزم.
آب جوش بامو. ایتا موشته چایئ دوگودم قابدانه من. دوتا لیوان اوسادم. آب بکشه پسئ بنام پیشخوانه رو. خلخالئ کئ هوتو مرا فاندرستئ ایشاره بزم کئ بایه بودورون ایتا چایئ بوخوره.
خلخلئ پاک خیاله کئ بال بیرون باوره، بامو دوکانه من. مئ رافا نه ساکئ بگم بینیشین. خوره ایتا چارپایه اوساده بینیشته.
دوتا چایئ دوگودم. ایتا بنام خلخلئ ره ایتایام مره. قندانه من چندتا نباتئ ناهابو کئ آب جکفته بو. خلخالئ تا بامو دس ببره قندانه من، بیده نباتئ هیستا بو داره.
واورسه:
- قند نارئ!؟ ا نباتئ مرا چایئ نشا خوردن کئ!
ایتا خنده بوگودمو بوشوم قند اوسادم فادام خلخالئ یا بوگفتم:
- آنام قند! ایشکنن تئ پا!
قندا فاگفیته، گازه مرا اونا بشکنه! چندتا تیکه بوگوده بنا قندانه من! خنده مرا بوگفتم:
- ده چره قندانه من بنایئ!؟ نانئ اونام هیستابه ده نشا خوردن! اونا ویگیر سیوا بنه بدا هیستا نبه!
چایئ خوردان دیبیم کئ اونه ره ایتا موشترئ بامو. خلخالئ بوشو موشترئ یا را تاوه دا بامو دو واره مئ ویرجا شورو بوگوده چایئ یا خوردن. هاتو ایتا قورت ندا دو واره موشترئ بامو یو بجسته بوشو موشترئ یا را تاوه دا.
بازین بامو خو چایئ یا اوساده با چارپایه بوشو اوشن تر ایجور دوکانه من بینیشته کئ خو بیساطا هم نزدیک ببه هم اینکئ اونا بیدینه.
نانم چقد بوگذشته کئ ایوار بیدم خلخالئ بوشو خوره قابدانا آب دوکوده بنا علا دینه سر. مرا فاندرسته ایتا لبخند بزه.
منام مئ سر شولوغ بو هیچئ نوگفتم. تا اینکئ چایئ بنا خوره چایئ دوگوده بازین مرا نیگا بوگود، بوگفت:
- چایئ دوکونم تره؟
مره قاقا بوسته اونا فاندرستم. بوگفتم :
- تئ قوربان. ایتایام مره دوکون!
مره یام چایئ دوگوده. هاتو کئ چایئ خوردئ خو موشتریانام راه تاوه دایئ. منام هوتو. ایتا دس ایستکانا داشتیم ایتا دیگه موشتریانا را تاوداییم و می سر موشتر مرا گرم بو.
تا اینکئ نهار بوبو. کم کم موشتریام گاگلف آمویئ. ایتا موشته آغوز اوسادم با ایتا کوچئ تیکه پنیر بیدم مئ پلا کمه. خلخالئ یام مرا چارچشمئ پایه. بیدم آتو کئ ایتا لقمه مئ گولئ یا بیجیر نیشه. واورسمه:
- غذا دارئ؟
مرا نیگا بوگود، خیاله کئ فکر گودان دوبو. تا بایم ایچئ بگم، بوگفته:
- نه! هاتو ایجور باهم کنار آییم ده!
دخله جان پول اوسادم، رو بوگودم خلخالئ یا بوگفتم:
- تانئ واز بوکونئ اوطرفه خیابان نان فاگیرئ؟
ایتا خنده مرا بوگفت:
- پس چئ کئ تانم!
بوشو نان فاگیفته. منام مره بفکرا شوم کئ نوکونه مره آتو شر ببه!؟ هاتو فکرا دوبوم کئ بیدم بامو ایتا پیره بو اونه دس.
چارپایا بناییم. نانو پلا یو پنیر و آغوز بوخوردیم. آمئ غذا تمانا بوستان دوبو کئ خلخالئ ره موشترئ بامو.
منام ویریشتم سفره پفره یا واچم. چایئ دوگودم. هم اونه ره. هم خودمه ره. خلخالئ بامو خو چایئ یا اوساده بوشو دوکانه دراسانه ویرجا بینیشته. ده مئ رافا نه سا کئ بگم: خورئ؟ نوخورئ؟ هاتو خوره گوتورمایئ چایه اوساده بوشو چارپایه سر بینیشته.
هاتو مئ سر گرم بو کئ ایوار بیدم خلخالئ ایتا ایتا خالئ جابانا اوساده دوکانه جولو دیچه، خو بیساطا بنا اوشانه سر.
کم کم هوا تاریکا بون دوبو. منام چورتیکایا اوساده بوم مئ حیساب کیتابا گودان دوبوم کئ خلخالئ بامو مئ ویرجا پا به سا، بیدم آپا اوپا کونه.
واورسمه چیسه!
بوگفته:
- خایم دوکانه من آ جولو مره ایتا کوچئ جا چاکونم کئ ده بیرون نه سم. تو تئ پیشخوانه پوشت بس. منام مره آ کنار درجه که ور مئ بساطه ور پا ایسم. آ چارپایه یام خوبه مره. تانم اونه سر گاگلف کئ خستا بم بینیشنم.
مره قاقا بوسته اونا فاندرستم. مره مره بفکرا شوم بیدم آتو نیبه! ان دو روز ده مرا جه مئ دوکان بیرونا کونه، اونا صابا به!
رو بوگودم خلخالئ یا بوگفتم:
- ترا یاده صوب چوتو وارشه من هیسته چوره پا ایسابئ!؟
بوگفته:
- آها! چئ وارشئ بو!؟
بوگفتم:
- هسا دانئ چوتویئ یو چئ گئ!؟
بیدم ایتا پیچه خو دوما جا بیدا یو واورسه:
- چوتو مگه!
بوگفتم:
- کورده کلائ نازا دئ! دوشاب پلا یاقا گیره!
بوشو ده آطرفان ترا نیدینم! ناویره مئ دوکانام مئ جان فاگیرئ! اگه شانس بارم ایچئ دیگرام مرا یاقا نیگیرئ!!!!!!!
تمام

۱۳۸۹ اسفند ۲۵, چهارشنبه

ایتا ولی همه چی- بیاد مادر-گیل آوایی


ایتا ولئ همه چئ.....


دسمالا اوسانه سوتونه سر دوه ده. خو دیله من نئ یت کودان دره کئ وارش به سه! هاتو کئ دسمالا دوستان دره گه:
- بلا وارش بئ بئ! خیال کونئ آسمانا به زمین دوختان درید!
ایوانه سر بینیشته. خو مرداکه دورسفته پیرانا اوسانه تا پینیک بزنه. سوزنا نخ جوکودان دوبو، خوره خوره بوگفته:
- خودا نوکونه آسمان کون سولاخا به! هاتو شور شور وا به واره!
خو سرا راستا کونه. تبریزئ دارا فاندرستان دوبو کئ ایتا کشکرت ایه نیشینه اونه لچه سر. کشکرتا نازه مرا گه:
- خوش خبر بیبئ جانه کشکرت! خوش خبر بیبئ! بوگو چئ خبر دارئ مره!
چاچه دیمه گمج و تیانو کاسه ماسه نوشوسته سربسر نهابو. کئ کئ ناره کئ پیرانا پینیک بزنه، بشه کاسه بوشقابانا بوشوره. کولوشکن هیره جیر خاکا اورشین گودان دوبو. مرغو خوروس هاچین هیستو چوره، چاچه دم کاسه یو تیانا توک زندیبیدو پلا دانه اوچن دیبید.
کشکرت ایتا پیچه اشاخه اوشاخه سر نیشینه یو پرا گیره شه.
هاتو کئ خوره پیرانا پینیک زندوبو، ایچئ زمزمه گودان دوبو. ایجور کئ خیاله بازام خو زاکا خوسانن دره.
الله تی تی بی یا بیرون
بیا نوکون می دیلا خون
تو می لیلی مو تی مجنون
تو می لیلی مو تی مجنون
هوا ایمشو چی تاریکه
می دیل چون رشته باریکه
بوشو ای شو بوشو ای شو
تی جا ترسه نه می ریکه
وارش نودانه جا شور شور فو وستئ. وارشه صدا، ماره زمزمه ره ساز زن دوبو. مرغ و خروسام چاچه دم ا زمزمه یا آوجا دایید.
بازین پینیک بزه پسئ نخا گازه مرا ورسینه. خو سرا راستا کونه گه:
- آئ مارئ! چره ما بیچه بئ!
مرغانا صارا من ناز دیهه. کلاچا فورانه. کشکرتا کئ دور دوره شر خوره پر زن دوبو، فان دره. خوره خوره گه:
- مئ زاکه جان ایتا خبر خایه آمون. کشکرت هاچین ایا نایه نیشه!
ویریزه شه کاسه بوشقابانا بوشوره. هاتو کئ هیره جیرئ یا فان دره، گه:
- آخه شمه را گرمئ ناخوشئ بیگیره! چقد آ خاک پاکا اورشین کونیدئ! ایتا مورغانه خوایید بوکونید شیمئ نفس خوایه بشه! بازین هائ مره کار چاکونید!
کیشخالا اوسانه. هیره جیرئ آشغالانا اوچینه. خاکینداز اوسانه آشغالانه دوکونه اونه من بره خانه پوشت فوکونه.
خانا هرکئ فان درستئ بی حذ گودئ. پاک ایتا دسته گول. دیفاران همه گیله الابه بوبوسته. آهک بکشه، سیفید هاچین ورفا مانستئ. هیره سراسر گیله الابه بوبو. رفه سر همیشک گرک جلاسه بو ، اونه من کویئ، خربزه جلاسته ناهابو. رفه جور گمج تته رج دیچه بو. سوتونانام سیر و پیاز ویریسه مرا دسته دستا بو جلاسته ایتا دونیا نومود کودی. تلاره سر تازه حصیر تا بوبوسته، تره تمیز دیچه بو. تازه رختخوابام کئ همیشک مهمانانا شین بو. تا بوبوسته، تلاره کش دیچه ناها بو.
خانه جولویا باغ بیگیفته بو. جه سیر بیگیر تا کوار و توربو ککجو خالی واشو پامودورو خیار بکاشته بو. خانه پوشتام هالا تیلبمبار چانگوده خانه مار کویی و هیندوانه یو خربوزه کاشتی ولی همیشک تیلیمبارا ده یی خو سرا تکان دایی گفتی: حایف!
خانه دور تا دور جه خانه پوشت تا باغا دوارسته میوه دار جه هر رقم ناهابو. سه وخته انجیلو خوجو نارنج تا اغوز و گیلاس و خاشه به.
دیفارام پرچین بوبو، افتاب کئ بوستئ، اونه درزانه جا خورشید سوسو زه یئ. خیاله کئ رقصا دیبید.
وختئ چادورا دوستئ خو کمر، سوان پالانا اوسادئ، شویئ باغه من سبزئ بیچینه، خیال کونئ قشنگئ یو گولاز، اویا جیما بوسته داره تماشاره. باغو خانه یو اسمانو زمین ایطرف، مار او خانه مئن ایطرف! همه چی نمود، مار بو.
هاتو کئ ککجو سیرو کوار چه یئ، باغا ایجور ناز دایئ، اونه مرا حرف زه یئ کئ هرکس جه دور بیشتاوسته بئ خیال گودئ که ایتا ادمه مرا گب زن دره!
اونه داماد کئ تهرانه جان آمویئ، اونه ره چرچر بو! خانه خراس موفت خوردئ، جوفت تاودایئ! بازینام ایتا دس به سیا یو سیفید نزه یئ! تازه وختئ مایئ پلا خوردئ، اونا گفتئ کئ فشکله آبا مرا تئ دسا بوشور سیمساکه بو نده! ایجور فاندرتسی کئ خیال کونئ آسمان سولاخا بوسته، ها ایتا تحفه بکفته بیجیر!
مار ده هاتو همه کسا فارسه یئ یو همه تانه سنگه صبور بو، هرکئ ایتا شکم درد داشتئ، مارا شناختئ، هیزارجور محبت ده ییدئ، بازام اوشونه دوقورته نیمام باقئ بو!
مار ایتا بو ولئ همه چئ. مارزندگی بو. مار عشق بو.
مار پئره زن بو. زاکانه مار بو، کوچئ زاکانه پیله مار بو،زاکانه مریضئ وخت، اوشانه دوکتور بو، اوشونه دوا بو، مار، مار بو! مار خانه ایجور داشتئ یو ایجور چاگودئ که لاب خانه ایتا بهشت بو. مارام اونه نما.
مار خانه کار بوگوده، غذا چاگوده، سفره بنا، خو مرداکه رافا رایا فاندره. خوزاکانه تاسیانه داره.
مار ایتا یه
مارهمه چئ یه!
تمام

۱۳۸۹ اسفند ۲۴, سه‌شنبه

تاسیانی بهار - گیل آوایی



نه ا بنفشه گولام او بنفشه یه نه بهار

نه آ هوا اوهوایه یه نه داره ولگ نه ا دار

نه ده نفس هو نونفس تا کی واج بایه امی جان

نه ساله نو نه ا شهرو دیاره مثله دیار

همش غریبه همه جا غریبه بادو هوا

همش ده چوم وا فوچن کی بهار نه ابهار

دیلی ده وسته غریبی نوا ده بوستن زار

زمانه پاک بی وفایه خرابه اروزیگار

تو کی می امرا همآوازه غربتی بیشتاو

هایام بنفشه ناره رنگه بو بهار بی بهار

دوسته بالو فوقوفته پرا دمه می خیال

مرا هارای زنه حق باتویه بهار او بهار

گیل آوایی کرا دوری بوسوج واسوج آیه داد

جه تاسیانی همش یاد آره دیاره بهار

گیل آوایی

15مارس 2011

۱۳۸۹ اسفند ۱۳, جمعه

داستان کوتاه گیلکی نوروزانه، دریا توفان داره - گیل آوایی



کاس برار کولادوج رادیویا روشنا کوده। رادیو صدا دیپیچسته داره تا دو تا محله اوشن تر. دوکانه جولو آب پاشی بوبوسته. چارپایه داره جیری ناها. کاس برار اونه سر نیشته یو باده زنه مرا خورا باد زئن دره، هاتو رادوارانا فاندرستان دره. مشته حوسین پاک خیاله کی عاشورپور بوبوسته داره یو اونه جا خانداندره، خوره خوره زمزمه کونه:

دریا توفان داره
بادو بوران داره
گیله مردای خانه می نازنین یار لیلی

مشته حوسین ایستکانه چایه بنا اونه جولو ایتا پیچه اونا فاندرست بیده مردای پاک خیاله ا دونیا نه سا. ایتا آه بکشه یو اونه چومه دوما بیگیفته بیدینه کویا اوتو قاقا بوسته داره. بیده خیابانه اوطرف، کاس آقا لیباس فروشه دوکانا چوم بودوخته داره.
هاتو بفکراشون دوبو کی کبلعلی آشپز کی ده هاچین آشپزی جان فقط اونه ایسم بمانسته بو، ایشاره مرا گه ایتا ده قندپالو باوره। مشته حوسین شه خو پیشخانه دم، پیله قوری یا کی تازه دم باموبو آب بکشه ایستکانه مئن چایی دوکونه یو هاتو کی سماوره شیرا وازا کونه، کبل تقی چانکش، دوتا بالکا مورغانه یو چندتا کرات اونه دور جلاسته، دوکانا دواره یو مشته حوسینا لوچان زنه।
مشته حوسینا خوشکا زنه. هاتو کی خوره عاشور پوره مرا خاندان دوبو

هاوا ابرو زنه پس
نی یه بیدار هی کس
مرا کوشتان درم
بایم تی کنار لیلیایتا پیچه قاقابوسته اونا فاندیره یو گه :

- آخه مرا ده چره لوچان زنی!؟ من کی تا هسا.............
ایدفایی ایجور کی جه خاطراشویا یاد باوردیبی، بوگفت:
- آهـــــــــــــــــــــــــــــــــا.........پس بوگو!؟ مورغانه انه ویرجا نیهه دارم هانه واستی مرا ایجور دیگه فاندیره!
عاشورپوره صدا اونه گوش دیپیچه :

تی خانه آباد لیلی
ولانه آ باد لیلی
بایه تی گوش ایمشب
می دادو بیداد لیلیعاشورپوره مرا خاندنا وا ده یو تونداکیتی ایستکانه چایه نه کبلعلی آشپزه ور، شه بیرون دوخوانه:

- کبله تقی! کبله تقی! تی کله سرا یامان بیگیفت! بیا می ویرجا بیدینم تو چی گی آخه اتو زرخه پوتارا بو داری دوکانا دواری تازه لوچانام زنی!

کبله تقی تا واگرده مشته حوسینه آوجا ده، کله عباسه پیله پسرا دینه کی باله کا میان مورغانانا دوجین گودان دره। دو تا شلختی مورغانا بیگیفته داره خودس ایتا خوروسکلایه اویتا دسه مرا های فیچاله। اونا زرخ زرخ فاندره گه:
- اه برا کله عباسه پسر! ده ترا هیچی گیرنامو کی بیچاره خروسکلا فیچالستاندری!؟

کله عباسه پسر هاتو کی ویریشتان دوبو دگه را خوران شلخته مورغانانا نیهه باله کا میان خروس کلا ولاده یو کجه وره کی خو رایا گیره شه. کبله تقی اونا تا چندقدم اوشن تر هوتو زرخ زرخ فاندره.
مشته حوسین هرچی ایسه دینه کبله تقی حواس اصلن ننا اونه ویرجا. هاتو فیکرا شوبو کی کاسه آقا گه:
- مشته حوسین می حیساب چقد به؟

مشته حوسین هاتو ایتا چوم بیرونا داشتی یو ایتا چوم کاسا آقا. یاداشوبو انا کی چندتا کاس آقا بوخورده داره. تا بایه ایچی بگه، کاس آقا گه:
- تی حاواسا جیما کون مشته حوسین! هاتو کی نیبه کترایی حیساب کیتاب داشتن. پنشتومون نیهه پیشخانه سر، جه دوکان آیه بیرون. مشته حوسین پنشتومونا نیهه دخله مئن، شالیکی مرا هیسته میزا پاکا کونه. چراغ سه فیتیله ای خوتا ایپچه بوجور بره. ایجور کی دوکانه مئن بسابی اونه دیل هیزارجا هاتو خانه:


دریا توفان داره یار باد و باران داره یار
واستی ایمشب بایم دریا کناران لیلی
باز پریشانه می دیل لیلی نالانه می دیل
دو تا بال کم دارم بایم تی سامان لیلی
می جانه جانان لیلی
جه باد و باران لیلی
موشکیل بتانیم باییم دریا کناران لیلیغروب نزدیک بو। ده واستی کم کم نان و لوبیا آماده بوبوستی بی। یوسف کبابی خو بیساتا پهنا گودان دوبو। منقاله مئن ذوغال دوکوده پسی ایچکه نفت فوکونه ذوغالانه سر، اونا آتش زنه. هاتو کی ذواغالان ول گیریدی ایتا واشکسه لولا نیهه اوشونه سر بازین شه الباقی چیزانا جمو جورا کونه.

مرداکه هاتو قاقابو دوکانه بیرونا فاندیره یو خوره خوره ایچی گه کی هیشکی نفامه چی گفتان دره خیاله کی ایتا کوه سنگینی یا خو کوله سر جابجا کونه. مشته حوسین اپا اوپا کونه.
مردای خو پایا ایپچه درازا کونه یو بازین جیما کونه. نالبیکی ایستکانا دوسکول دانه مانستن میزه سر ایپچه نیهه اوشن تر. خو کاموایی کولایا نییه بوجورتر خو سرا خارش دییه بازین کولایا اوره تا پیشانی بیجیر. دسا سکت زنه چانه جیر بیرونا نیگا کونه ایتا آه کشه. مشته حوسین واورسه:
- چیسه ترا اتو تی دمرده کرجه نا ایشماردان دری! ایا نه سایی پاک

مرداکه تا بخایه ایچی بگه خانم آغا پیله خاخور، کاسه آش بدس آیه مشته حوسینه دوکانه جولو خو چادرا کی هاتو شانه سر بادا دابو جیماکونه یو مشته حوسینا گه:
- مشتی بیگیر آکاسه آشا باوردم تره. بوخور بازین نیگی کی ترا جه خاطر ببرده دارمه

ایجور مشتی یا واویلان ده خو مچه یا کی مشتی کم ده بمانسته هو یا دوکان پوکانه کرکرا فاکشه بیجیر خانم آغا پیله خاخوره مرا بشه هفتا بهشتا دواره.
کاسه آشا فاگیره یو گه :
- تو همیشک می هاوایا داشتی! اکه بو کی مرا جه خاطر ببردی! هی دفا نوبوسته....

خانم آغا پیله خاخور ده ولناشته مشتی خو حرفا توماما کونه هاتو اونه حرفه دکفته یو بوگفته:
- فردا ها وخت آیم کاسا برمه

مشته حوسین ایجور کی بفامسته بی هاوا پسه!، خو سرا تکان ده یو بازین گه:
- فردا کاسا بوشوسته تی چوم برایم کی بایی

خانم آغا پیله خاخور نازو غمزه مرا جه مشته حوسینه دوکانه جولو دورا به। مشته حوسین پاک خیاله پرا گیفتان دره هاتو دیل فادا عاشورپوره صدایو خانم آغا خاخورا چوم بودوخته کی هاتو غمزه مرا جه اون دورا بوستان دوبو। ایجور کی خیاله مشته حوسینه دیل اونه مرا شون دره। پاک ده تورا بوسته خو صدایا ایجور کی هامه تانه گوش دیپچستی، بولند بولند خانه:


یاد او مهتابی شبان کی شومی دریا لبان
تی مو ماچی داییم تی شانه رو باد لیلی
سورخ دسمالا داری ایسه می یادیگاری
مرا واده دایی
آیه ترا یاد لیلی
من تی خاطرخوام لیلی
تنهای تنهام لیلی
موشکیله ایمشب دریا
بیگیره آرام لیلی
بیگیره آرام لیلیکولا دوج هاچین قاقابه مشته حوسینه کارانه جا. علی یوف خو آشغال بری چارچرخا کی هاتو زنجیره مرا درختا دوستان دوبو تا جاغلانه دس در امان بمانه، مشته حوسینا فاندیره ایجور خو گازه خالا واکونه خنده کونه کی کولادوج باده زنه اونه ره والا ده یو گه :

- اِ...علی یوف! تی خاخورا! تو چی هاچین ترا پرکانی آخه ....
مشته حوسین واخوبا به دینه آی داده بیداد هامه اونا فاندرستان دریدی. ایجور کی هاما نشان بده کی خانم آغا خاخوره ره واستی اوتو نخانه، کولا دوجا گه :
- عاشور پور آدمه ره حاواس ننه کی اترانه مرا پاک آدما جه هاممه چی تاوه ده
کولا دوج آرامه گه :
- خاره باورکون! خر خودتی مشته حوسین !

علی یوف ایتا دس بوپوخسه خیارا کی مامد مئوه فوروشه اشغالانه مئن اوچه بو، خو دس بیگیفته کی بشه پیره بویی دوکان ایتا نان تیکه مرا بوخوره، مشته حوسینا چشمک زنه. مشته حوسین خنده کونه یو گه :
- ا ....... علی یوف! بودو فارسان تره کی چایی تازه دم اماده ناها تره
علی یوف اونه ره ایتا دس تکان ده। کاس برار چانکش جه اوسره خیابان پیدا به। کولا دوج چارپایه جا ویریشته، بامو دوکانه مئن. غولام حسینه برار تاچه برنجا خو کول بیگیفته،نئسانا شوندوبو بوجور. تیمور ارابه چی تاخت زئنه مرا جه غولامحسینه دوکان دواره. پیره زناکه دانه کی دیفاره کش نیشته بو خو پاره چادرا جیما کونه یو فاکش فاکش دیفاره کنار را دکفه بشه بخانه. علی بالا کوچی پسر ایتا تیان خودس جه راه فارسه. مشته حوسین واگرده دینه مرداکه هاتو خو خیاله مئن دمرده، بیرونا نیگا کونه یو آه کشه. آرامه گه:
- ترا چیسه برار اتو پاک دمردان دری؟

مرداکه هیچی نیگه. مشته دو واره واورسه :
- تی مرایم چیسه ترا؟ مره حرف بزن بیدینم ترا چیسه آخه! اتو یک ساعته تره قاقابوسته آه کشی !

مرداکه تا بایه ایچی بگه ایتا خالخالی مشته حوسینه دوکانه جولو فارسه یو ایتا توبره خو دوش پار پاره لیباس دوکوده یو ایتا چوبی عروسکا تخته سر والای دانه مرا رقصانه یو خانه:
- نوروزی نوسال آمده
تا بخایه اولی ایمامه ایسما بگه مشته حوسین تونداکیتی دس بره دخله مئن هاتو کی پولا فاداندوبو خالخالیا گه:
- بیگیر جانه تی همه کس تا دوازده تا بخایی بیگی می سرا بری پاک! بی یا تی نوروزام تره .....
خالخالی دانه امان نده، پولا فاگیره یو ده مشته حوسینه رافا نه سه کی خو حرفا توماما کونه!. مشته حوسین خو سرا تکان ده یو واگرده مرداکا گه:
- خاب بوگو مره بیدینم چیسه ترا آخه !؟
مرداکه ایتا آه کشه یو گه:
- خانه اباد پنشتا زاکا من چوتو نو نوارا کونم آخه!؟ کاس براره دوکانا فاندرستاندرم مره چورتیکا آموندرم کی چوتو می پنشتا زاکا نو نوارا کونم



تمام

۱۳۸۹ اسفند ۴, چهارشنبه

وفا نوگو کئ وفادارئ آ زمانه بمرد - گیل آوایی




وفا نوگو کئ وفادارئ آ زمانه بمرد

نئ یافئ عشقو وفا یاره بئ بهانه بمرد

هاچین گولازا درئ روزیگاره دربدرئ

بیمیر بترک ولا کون یارئ آ زمانه بمرد

دیلا فوتورک ناوره نامه یار و دیلدارئ

کئ مهربانئ وفا با خوسرعلامه بمرد

تو ساده دیل چره باورکونئ کئ یارئ نا

دیلا هاچین دبازئ یاره تئ ترانه بمرد

دیلئ تو تام بزن هرماله کس وفا نوکونه

ناویره دق نوگودئ ماهه تئ شبانه دمرد

واچین تو هرچئ بیگیفتئ تئ یاره امرا سر

نگاره پور جه همه ادعا چئ ساده بمرد

نایه ده هیشکئ ببه صافه ساده دیلا یار

کئ یارئ حرفه وفاداره عاشقانه بمرد

گیل آوایئ نوا اورشین گودن تئ تنهایه

در آ زمانه کرا عشقه صادقانه بمرد

دینمیرم گردابه من وانگردم از پا بیش از این - گیل آوایی

وانکونم بالا نی یم دونباله فردا بیش از این
دینمیرم گردابه من وانگردم از پا بیش از این

وسته ده هرچی بزم توفانه مه نی دست و پا
های بپرکم ویشتایی از باد و سرما بیش از این

ده بدا دونیا فوگورده مردومانام گوز بجیب
هرکی هرچئ به جهندم بی سراپا بیش از این

آب جه سر بوگذشته بیخود های بزم ور جولفه جا
واستی از مردوم گروختن نه کی همپا بیش از این

یاری یو یاور داهان آبچا بو گفتن ده نشا
بی چرا ره وسته مردن بی مهابا بیش از این

آی دمرده یاره زندان یاره هر تا کار و زار
ده واسی جنگل جوخوفتن نه کی روسفا بیش از این

گیل آوایی داب نوکون سختی می یانی آهو داد
سینه آب گردابه مئن نه کی اوروپا بیش از این!

فارسی
باز نمی کنم بالهایم را دنبال فردا نیستم بیش از این
غرق نمی شوم در گرداب، از پا در نمی آیم بیش از این
بس است هر چه در میان توفان دست و پا زدم
هی بلرزم از گرسنگی از باد وُ سرما بیش از این
دیگر بگذار دنیا بهم بریزد مردم هم تحمیق شوند
هر کسی هرچیزی به جهنم بی سر وُ پا بیش از این
آب از سر گذشته بیهوده هی جولان دادم در جاهای ژرف
باید از مردم گریخت نه اینکه هم پا شد بیش از این
یاری و کمک رساندن مسخره شده، دیگر گفتن نمی توان
بخاطر بی چرا، مردن، بی ترس بیش از این
ای یارِ غرق شده در زندان، یارِ هر کارزار
دیگر باید در جنگل پنهان شد نه که رسوا بیش از این
گیل آوایی میان سختی رسم نکن آه و ناله را
شنا کردن در گرداب است نه در اروپا بیش از این

ویدئوغزل: فوقوسم - گیل آوایی






فوقوسم

اگه پیاله بازام پا بده غما فوقوسم

ایجورغما فوقوسم تا سحرکرا نوخوسم

پیاله امرا نهم لب بلب کونم فریاد

جه روزیگارو وفا یاروآشنا جوخوسم

خیاله بالا گیرم پا بپا شمه دریا

هو دریا لب مئ غمانا ایتا ایتا فوسوجم

پیاله پا بده مئ موشتانا نوخوره گاب

تمامه عالما روسفا کونم هما فوقوسم

آ تاسیانئ میان کئ بلب آیه مئ جان

فقط ییاله مئ یاره ناویره وا وا سوجم

آ روزیگارواکفه های، دره هاتو می جان

دمردمه ده واسئ مئ پیاله یا فوقوسم

امان نده دیلا آتاسیانئ و غمه یار

وفا کرا ناره هئ کس واسئ غما فوقوسم

پیاله نازا بشم کئ دیهه مئ دادا گوش

ناویره آن همه بیداده جا کویا جوخوسم

گیل آوایئ که فوقوفتان دره بوبوسته لات

پیاله امرا هاچین گه آنا اونا فوقوسم

۱۳۸۹ اسفند ۳, سه‌شنبه

نه، کوچی گیلداستان - با ترجمه فارسی- گیل آوایی


نه!
6 نوامبر 2007
(کوچی گیلداستان )
من
تو
انهمه تام بزه!
وای
امی  اوخوانا
کی اوچینه!؟
- نه!
- چره نه!؟
- تو دونیایام بیگی بازام گم نه!
- آخه چره!؟
- چره ناره!
- یانی چی چره ناره!
- هاناست! خایی بردار خایی نردار!
- هاچین ترا شیش گیر ناور! خاب بوگو چره نه!
- ترا زبان حالی نیبه! می زبان مو باورده آنقد ترا بوگفتم کی نیبه! نتانم. نه! بیخود می موخا نوخور. نه برار جان! نه ابای جان! نه تی ناز مره بایه!
- اِه...................آخه چره نه! آسمان بیجیر آیه مگه!
- بدتر! همیشک هاتویه. آنقد بپاستیم بازام آمی سر بی کولایه! وای اگه نپاستی بیم! ده واستی موسی خانا وکیل بیگیفتی بیم. هیزار دفا تره دلیل باوردم. تره بوگفتم. ولی بازام تی کونا گرما گیره آیی مرا یقا گیری! آن همه آدم نانم چره می دوما بیگفته داری.
- تی دوما بیگفته نارم. ترا دینم آتو رُو باورده داری، هرچی جوفت زنی تاک آوری، می دیل سوجه تره، خایم ترا ایجور را تاودم.
- تی دیل مره سوجه!؟ مره! خاکا تی سر! تی دیل تره بوسوجه! آ روزیگاره مئن آدم مانستن تاوان فادان داره! بیچاره! خوشی مگه مرا بد ایه! مگه مرا بد آیه کی می زندگی راحت ببه! هیچی قورصا ندارم!؟ ولی بدبخت من فکر کونم آخه بچی قیمت!؟
- تو اصلا خیاله کی آ دوره زمانه مئن نه سایی! تو تی سرا تاوه دای ورفه جیر خیال کونی هیشکی ده  اکارا نوکونه!
- نه! ترا حالی نیبه! تو هامما هاتو دینی! دونیا بگم بازام تو تی کلا کاری!
- آخه چره نه! انهمه سختی کشن دری. دیشب تی ماره دوکتوره پولا ناشتی بازین چی هاچین دور اوسانی آخه! نه! نه!
بیچاره! تو هاچین تی بوجورانه ره سگه دوب زئن دری! کلاچه سر قوپه ناها! کلاچ خبردار نی یه! اِ..........ه بدبخت از تی رهبر تا ابدار چی دوزدد! دوز! چی گی تو!؟
- وای کی آدم نفهم ببه گیره نفهم دن کفه! گاب ببه آدم راحته! راحت! ترا چره آخه حرف حالی نیبه! ترا هرچی گم نه! بازام تی حرفانا زنی.
- نفامام خودتی. خودت کی هیچی تی دور و برانام تی جان سختی کشن دریدی. تو نتانی بیدنی که آنهمه بدبختی تی خانواده سر آمون دره!؟ تو نیدینی که تی کوچی برار، کونمان پینیک بزه، شه مدرسه!؟ تو نیدینی کی تی پئر خانه نشینه، خو دوا دوکتوره خرجا ناره. تو تی صابخانه فیسو ایفادا نیدینی! آخه...
- می پئر اگه نتانه خو دوکتورو دوا خرجا فاده، اگه می برار کونمان پاره یه. اگر می صابخانه مره فیسو ایفاده کونه، بخاطره انه کی می سر بولنده. حتا تو اولاغام می سر قسم خوری. تره یادا شو.....
- نه! مرا یادا نوشو. ولی آخه انام ده اندازه داره! نه ده بخایی همه تانا عذاب بدی. تو پاک دمردان دری! دانی!؟
- من دمردان درم!؟ من!؟
- آها! دمردان دری تره حالی نی یه.
- اگه انه ایسما نی دمردن! پس تو دوروست گی. من دمردان درم. من دمرداندم ولی نه شیمی گنده کثافته مئن!
- اِه..... آخه چی ایشکال داره کی هم تی کار  راه دکفه هم مردومه موشکیلام حل ببه!؟ خودایام تی جان راضی به!
- خایم صد ساله سیام می جان راضی نبه! خودا  جغیر از راضی یا ناراضی بون، ده کار ناره!؟  اگه تانه کاری بوکونه  انهمه آدم ویشتایی سر ببالین ننه. ایجور آنهمه حقو ناحقه جولویا بیگیره.  ایجور بداده آ مردوم برسه که هرکی هرکی یا سوارا نبه.  ایجور بوبو داره کی هیشکی  حق و ناحق نشناسه. مسچدان بوبو داره کارچاکونی جا! آخوندام بوبو داره کار چاکون! از سیاست تا جاکشی مئن ایسا! همه چی یام بنامه خودا! خودا خو هوایا بداره کی ده آب چه اونه سر بوگذشته داره.
- هاچین کوفر نوگو!
- تو کوفر دانی یانی چی!
- وا بدن جانه تی مار! اسا کوفر و خودیا وا بدن! آ یارویا من شناسم. آدمه خوبی یه. می چومه جان ویشتر اونا اطمینان دارم. انه کارا راه تاود!
- تو خستا نیبی جه آجور گوزه گبان! تو چی دوما بیگفته داری؟ چی خایی می جان!؟ چره دس نکشی! اِه.......زندگی خوبه! داشتن خوبه! راحتی خوبه! هیشکی یا بد نایه! ولی به چی قیمت!؟ تا هسا فکر بوگودی!؟
- خاب هشانا کی گی خوبه! آدم واسی بدس باوره یا نه!
- خانه خراس! بدس آوردنی کی آدم بتانه " آدم " بمانه! نه کی آدمه شکلا بداره بازین گرگه مانستن ببه! تو پاک گرگ بوستان دری.
- گرگ چیسه! پورگ چیسه! چی گی تو!
- اِه.. هان یانی گرگ بوستن! هان یانی تقی کولا نقی سر گودن! هان یانی هیچ مرزی ناشتن! هان یانی آدم بخایه گرگه مانستن هرچی یو هرکسا واچره!
- خاب زندگی یا وا ایجور چرخانن یا نه!؟ نیدینی کی مملکت پاک خربستگا بوبو داره! هر که دینی خو کلا کاره!
- اما ایتا دوتا درد ناریمی! هرجایا کی انگوشت نیهی ایجور باد ده! امی دین، آمی دین داری، امی دوستی، آمی دوشمنی، آمی راست گفتن، دوروغ گفتن، خولاصه هرچی کی بیگیم بازام ایجور آمی پا لنگه. شالترس مامدیم، پهلوانه ادایا در آوریم! از هر دوروغگویی دوروغگو تریم، بازین کس کسه ره جانماز اب کشیم، کس کسا جور شیمی، بازین فیسو ایفاده مرا ایجور رفتار کونیم که ایمامزادا گیمی زکی! هیچ جا مردوم آتویی کی اما آمی سر کولا نیمی، خودمانا دوروغ گیمی، امی مانستن نی یید. اما دو روییم. اما خودمانا گول زنیم. هیزارتا شامورتی بازی مرا کس کسه سر کولانیم. امی مملکته ره میریم بازین دس دسی اونا چاپیمی، از هر چی دیکتاتور بدتریم بازین ادای دموکراتانا در آوریم. از همه عقب تریم، ادای پیشرفتانا در آوریم. هاتو خودمانا فریب دیمی! گول زنیمی! هیشکیام نایه بگه خو آیب چیسه! همه تان بی آیبیمی! آی تا نیهه اوی تا گردن، اوی تا نیهه آی تا گردن، مملکتام بوبوسته  داره خربستگاه! هیشکی نیگه کی خودش چیسه یو چی بوگوده کی مملکت آتو خربستگا بوبو داره! اگه هیشکی خر نبه! مملکت خربستگاه نیبه! هرکه دینی گه مملکت خربستگایه ولی نیگه خودشه گونایه کی مملکت خربستگایه یو خودشام خره اونه مئن! خیاله کی همه ی مردوم پاکو، بی گونا یو راست گو یو درستکاریدی! ولی اشانه سر کولا شه یو بوشو داره! اینفر نایه بگه خاره باور کون!
- تو مالوم ایسه چی خایی بیگی! نوکونه بزه داره تی کللا!
- بایدام می کللا بزه بی!    اِ............................ه!!!!!!!! اما ایتا ایتا خرابیم. اما ایتا ایتا بدترین دوروغگو یو کولابرداریم . اما آ سگه زندگه با انهمه عقب ماندگییا گردن بنا درایمو نیهیم! امی وضع خرابه برار! آما واسی خودمانه دردا بشناسیم. هیشکی امه را چانکونه اگه خودمان نخواییم. اما واستی اول خودمانا چاکونیم! آخه به مگه!؟
- چه چاکونیم! صابخانه، پابخانه! بقال چقال، دوکتور پوکتور هرجا شی پول وا داشتن! واستی هر کی ایجور خو گیلیما جه آب بوجور فاکشه! تو نام چی کرا گفتاندری! تو..............
- یانی هرتا بی ناموسی یو دوروغ و کولا برداری یو کس کسا گول زئنو هیزار بی ابرویی زندگییا گردن بنیم چون همه هاتویید!؟    اِ...........ه!!!!!!!!!! آ همه یا که گی! کی یید!؟ جغیر از من، تو، اون !؟ اِه! آ دوزو خر و اولاغو و نفهمو دوروغگویو کارچاقکونو دو رو یو  بی ابرو! خودمانیم ده! از هندو اروپایو چین و امریکا نامو داره کی!؟ آ مملکت امی شینه! امان وا اونا بسازیم! هرچی یام اونه مئن ناها! آمی پئره ایرثه! آمی خاکه! خودمان وا اونا چاکونیم!
خودمانیم کی خرابیم! آمی خاکام آمی مانستن! هر کون نوشورام آیه آمه سر سوارا به!
- جانه تی مار سیاست پیاستا بنه دیمه! اصلن اهلش کی نی یم هیچی! اونه جان  متنفرم!
- خاکا تی سر! هانا کی گفتان دری سیاسته ده! مونتها جه ایطرف دیگه! مثله خیلی چیزانه دیگه! شیپورا جه او فاله طرف زئن دری! سیاستا کار ناشتن یانی خاکا تی سر! تسلیم بون! یانی اینفر دیگه تره تصمیم بیگیره! یانی هر کی بایه ترا بگه فچم ایشکم فادن!
- تو دوروست گی! حق با تویه! ولی جانه تی هرکی دوس داری بیا آ یارو کارا چاکون! می ریش اونه ویرجا گیروبه!
- آها پس تی ................گویی یه! هانه واستی های می موخا خوردان دری! ولی من نی یم!
- یانی چی نی یی؟
- مرا منتظر خدمت بوگودید! آخه می رییسام تی حرفانا زه یی!من گفتیم نه!

خُولیداره
تی تی
کشکرت
هارای زنه:
آهـــــــــــــا ی
شب میره!

هان!

(برگردان فارسی:)
نه!
9 نوامبر 2007

من
تو
این همه خموش!
آه
واخوان  ما را
که برچیند!

- نه
- چرا نه
- دنیا هم بگی باز می گم نه
- واسه چی آخه
- واسه چی نداره
- یعنی چی واسه چی نداره
- همینه که هست. میخواد خوشت بیاد یا نیاد
- بیخود خودتو مسخره نکن! خوب بگو واسه چی نه
- تو زبان حالیت نیس زبونم مو در آورده اینقدر بهت گفتم نمیشه نمی تونم. نه. بیخود مُخمو نخور. نه داداش! نه برادر! نه نازتو برم!
- اه.....آخه چرا نه! مگه آسمون بزمین میاد!؟
- بدتر! همیشه همینطوره. اونقدر حواسمونو جمع کردیم باز هم سرمون بی کلاهه. وای اگه حواسمون هم نبود! دیگه واویلا! هزار بار برات دلیل آوردم. بهت گفتم. ولی باز هم همچین که جات گرم میشه، یقه مو میگری. این همه آدم هستش! نمیدوم چرا دُم منو چسبیدی
- دُم ترو نچسبیدم.  می بینمت که اینجور به هم ریخته ای. هر چه که جفت می زنی ! تک میاد. دلم می سوزه برات. می خوام یه جورایی رات بندازم
- دلت واسه من می سوزه!؟ واسه من! خاک تو سرت! دلت واسه خودت بسوزه! تو این روزگار آدم موندن، تاوان دادن داره!  بیچاره! مگه خوشی بدم میاد! مگه بدم میاد که زندگیم راحت باشه! که غم هیچی رو نداشته باشم! ولی بدبخت! من فکر می کنم که آخه به چه قیمتی!؟
- تو اصلا خیاله که تو این دوره زمونه نیستی! تو سرت رو کردی زیر برف و خیال می کنی هیشکی این کارا رو نمی کنه!
- نه تو حالیت نیس! تو همه رو همینطور می بینی! دنبا هم بگم تو حرف خودتو می زنی.
- آخه چرا! اینهمه سختی داری می کشی. دیشب مادرت پول دکتر رو نداشت! تو واسه چی داری دور ور میداری! بیچاره تو مفت و مجانی واسه بالاسریهات داری سگ دو میزنی! سرت بی کلا مونده خبرنداری! اِه بدبخت! از رهبر تا آبدارچی همه دزدند! دزد! تو چی می گی!؟
- وای که آدم نفهم بشه ولی گیره نفهم نیافته! هرچی آدم گاو باشه! راحت تره! راحت! چرا حرف حالیت نیس! هرچی بهت می گم نمیشه! بازام حرفای خودتو میزنی!
- نفهم هم خودتی! خودت  که هیچی دور و بریات هم از دست تو دارن سختی می کشن. تو نمی تونی ببینی که این همه بدبختی به سر خونواده ات داره میاد!؟ تو نمی تونی ببینی که برادر کوچیکت حتی با لباس وصله دار میره مدرسه!؟ تو نمی بینی که پدرت خونه نشینه خرج دوا دکترشو نداره!؟ تو اینهمه فیس و افاده صابخونه رو نمی بینی!؟ آخه....
-  پدرم اگه خرج دکترشو نداره. اگه برادرم با خشتک پاره میره مدرسه. اگه صابخونه ام فیس و افاده می کنه برام، عوضش سرم بلنده! حتی توی اولاغ هم رو سرم قسم می خوری! یادت رفته...
- نه یادم نرفته. ولی آخه این هم اندازه داره! نه اینکه بخوای همه رو عذاب بدی! تو دیگه داری خفه میشی. می دونی!؟
- من دارم خفه میشم!؟ من!؟
- اها! تو داری  خفه میشی حالیت نیس!
- اگه اسمه اینو خفه شدن میذاری! پس حق با تویه! من دارم خفه میشم. من  خفه شدم. ولی نه تو گنداب شما ها!
- اه...آخه چی اشکالی داره که هم کار خودت راه بیافته هم مشکل مردم حل بشه! خدا هم راضی یه!
- میخوام صد سال سیاه هم از من راضی نشه! خدا غیر از راضی یا ناراضی بودن، کار دیگه ای نداره!؟ اگه میتونه کاری کنه که اینهمه مردم گُشنه  سر ببالین نذارن. یه جوری جلوی این همه حق و ناحق رو بگیره. یه جور بداد این مردم برسه که هر کی سوار هر کی نشه! یه جور شده که هیشکی حق و ناحق نمیشناسه! مسجدا شدن مرکز کارچاق کنی! آخوند هم شده کار چاق کن! از سیاست تا جاکشی توش هستش! همه چی هم بنام خداس، خدا هوای خودشو داشته باشه که آب از سرش گذشته!
- بیخود کفر نگو!
- تو کفر میدونی یعنی چی!
- وا بده جون مادرت! حالا کفر و خدا را وا بده! این یارو رو من میشناسم. آدمه خوبیه. از چشمام بیشتر بهش اعتماد دارم. کار اینو یه جوری راه بنداز.
- تو خسته نشدی از این حرف مفت! تو دنبال چی هستی؟ چی میخوای از من؟ چرا دس نمی کشی! اِه...... زندگی خوبه. داشتن خوبه. راحتی خوبه. هیشکی هم بدش نمیاد. ولی به چه قیمتی!؟ تا حالا فکرشو کردی!؟
- خوب همینایی که میگی آدم باید بدست بیاره یا نه؟
- خونه ات آباد! بدس آوردنی که آدم بتونه آدم بمونه! نه اینکه شکل آدم باشه ولی مثل گرگ باشه! تو مثل گرگ داری میشی!
- گرگ چی یه! چی داری می گی!؟
- اه... همین یعنی گرگ بودن! همین یعنی کلاه اینو برداشتن سر اون یکی گذاشتن. همین یعنی مرزی نداستن. همین یعنی آدم بخواد مثل گرگ هرچی و هرکس رو پاره کنه بدررونه!
- خوب زندگی رو باید یه جوری چرخوند! نه!؟ نمی بینی که مملکت اینقدر خر تو خره! هر کی خر خودشو میخواد از پل بگذرونه!
- ماها یکی دوتا درد نداریم. هرجا رو که انگشت میذاری، باد میده! دین مون، دینداری مون، دوستی هامون، دشمنی هامون، راست گفتنمون، دروغ گفتنمون، خلاصه هرچی رو که بگم باز یه جور پامون می لنگه! از ترس می لرزیم، ادای پهلوونا رو در میاریم! از هر دروغگویی دروغگو تریم، بعدش واسه همدیگه جانماز آب می کشیم! از سر و کول همدیگه بالا میریم! بعد با فیس و افاده یه جور رفتار می کنیم که انگار به امامزاده میگیم زکی! هیچ جا مردم اینطور که ما سر خودمون کلاه میذاریم، بخودمون دروغ میگیم، رفتار نمی کنن. ما ها دو روییم! ماها خودمونو گول می زنیم. با هزار شامورتی بازی سر همدیگه کلاه میذاریم. واسه کشورمون می میریم بعدش خودمون می چاپیمش، از هر دیکتاتوری بدتریم، ادای دمکراتا رو در می میاریم. از همه عقب افتاده تریم، ادای پیشرفته ها رو در میاریم. همینطور خودمونو فریب میدیم. گول می زنیم! هیشکی هم نمیاد بگه عیب خودش چی یه!  همه مون بی عیب و ایرادیم! یکی نمی گه خواهر هر کی که باور کنه!  این یکی میندازه گردن اون یکی، اون یکی میندازه گردن این یکی! مملکت هم شده خر تو خر! و خودشون هم توش! انگار که همه مردم پاک و بی گناه  و راست گو و درستکارند! ولی سرشون کلاه رفته!
هر کی رو می بینی میگه مملکت خر تو خره! ولی خودشو نمی گه که گناه خودش چی یه که مملکت خر تو خره و خودش هم توشه!
- تو معلوم هس که چی میخوای بگی! نکنه زده به کله ات!
- باید هم به کله ام زده باشه! ا........................ه! ما تک تک مون خرابیم! ما تک تک مون بدترین دروغگو و کلاهبرداریم! ما وضعمون خرابه داش! ما باید درد خودمون رو بشناسیم! هیشکی ما رو درست نمی کنه! تا خودمون نخوایم! ما باید اول خودمون رو درست کنیم! مگه میشه!
- چی رو درست کنیم!؟ صابخونه، بقال، چقال، دکتر، هرجا که بری،  باید پول داشته باشی! هر کی باید یه جور گلیمشو از آب بیرون بکشه! تو نمیدونم چی داری می گی!  تو....
- یعنی هر بی ناموسی و دروغ و کلاهبرداری و همدیگه رو گول زدن و هزار بی آبرویی زندگی رو گردن بذاریم چون همه اینجوری اند!؟  اِه!!! این همه رو که می گی، چه کسایی هستند!؟ غیر از من، تو، اون!؟ خودمونیم دیگه! از هند و اروپا و چین و آمریکا نیومدن که! این مملکت مال خودمونه! ارث پدریمونه! خاک مونه! خودمون باید درستش کنیم! خودمونیم که خرابیم. خاکمون هم مثل خودمون!  هر کون نشوری هم میاد سرمون سوار میشه!
- جون مادرت سیاست رو بذار کنار که اصلا اهلش نیستم! ازش متنفرم!
-  خاک تو سرت! همین که داری میگه یه سیاسته! منتهی از یه طرف دیگه اش! مثل خیلی چیزای دیگه! شیپور  رو از سر گشادش داری میزنی! با سیاست کار نداشتن یعنی خاک بر سر شدن! یعنی تسلیم بودن! یعنی یه نفر دیگه برات تصمیم بگیره! یعنی اینکه هر کی بیاد بگه خم شی تا یه شکم اون سواری بگیره!
- تو درست میگی! حق با تویه! ولی جونه هرکی که دوس داری بیا کار این یارو رو راه بنداز! ریشم پیشش گرو ِ!
- آها.......................پس تو هم بله! واسه همین هی مخ منو داری میخوری! ولی من نیستم!
- یعنی چی نیستی!؟
- من دیگه منتظر خدمت شدم! اخه رییس من هم حرفای تو رو  زد! من گفتم نه!
شکوفه های درخت آلوچه
زاغ
هوار می زند:
آهـــــــــــــــــــــــــای
شب می میرد!

همین!