سه تا دیگه چاردانه، گیل آوایی

1
تی عکسا کی بیدِم، دیل ول بیگیفته
بازین دیل تی خیالا سر بیگیفته
نانی دیل واهیلا بوسته بوبو لات
چومه وارش دیله بالا بیگیفته

2

چقد واستی شبان بی تو نشم خواب
دمردم پاک مرا بردان دره آب
بوبوسته بی تو می کار گریه زاری
نی یه هی کس بگه چره بیداری!؟

3

بوگفتم یاره ناما تا بشم خواب
بیدم می دیم پرا بردان دره آب
کرا مایو ستاره پاک بوبون قاق
جه می شب واهیلا بوستن نوشون خواب
.

سه تا چاردانه، گیل آوایی

سه تا گیلیکی چاردانه

گیل آوایی

1

شبان دیل قاقه تی گرمه نیگایه
روزان قاقه تی او کتله صدایه
هاتوکی چاچه دم کیشکا دیهه ناز
می دیل واهیله تی نازو ادایه

2

خیالا چو زنی، خوابا بری شی
ستارا نی مره، مایا بری شی
خایم تا کی دوارم تی خیالا
می جانا شه زنی، یادا بری شی

3

شبانه بی کسی، بردن تی نامه
نیویشتن های تره، با ارسو نامه
تره واهیلا بوستن، بون هاچین داد
بیدین دوری میان، آخه چی دابه!؟

.

می ماره موشته پلاره می دیل هاچین تنگه

زَباله، گیلیکی داستان، جه گیل آوایی

زَباله

گیل آوایی

جولای 2007

هلند

روخانه آب ابریشما مانستی. گوسکا خو دسه پایا وازا گوده سینه ابا دوبو. لانتی نیمیز گیره واشانه مئن گوسکایا پاستان دوبو تا اونه دمه چک فارسه. آب لاکون تته رج رورخانه کول افتاب گیفتان دیبید. زباله بو زباله!

چیچیر گا گلف خوشکا بو چوقال گیله سر ایجور دو وستی کی خیاله گورشا بون دره. لالیکی داره جور چیچی نن میتینگ داشتیدی. گوماره والش هاچین آدما واهیلا گودی . کره کروف زباله جان جیک نزه یی. بیجارکولا ایجور واشا گودوبو کی نشاستی برنجه مرا سیوا گودن.

برنجان حیسابی وروز باموبید. جوکوله وخت ده بوگذشته بو. برنجانه مئن سوروف بوبو بو ایتا آدمه قد. پاک خیاله افتابه مرا لب بلبا شون دیبید! زباله بو زباله!

دور دوره شر پوشته بوبو بیجاره کول، شه- کل بزه گاب برنجانا ناجه مرا فاندرستان دوبو. کوتامه جور واشاده حصیر گیله مرده رافا ایسابو. توسه دارانه لچه زلزله لاب عالمو آدمه سرا بردان دوبو. زباله بو زباله!

بیجار کوله سر نیشته بو دور دوره شر راشی یا فاندرستی. زلزله امان ندایی. گاگلف چی چی نی صدا لالیکی داره لچه زلزله مرا بوگو بیشتاو داشتی. چیچیر خوشکابو بترکسه گیله سر ایجور دو وستی کی اونه دئنه ره آدم واستی قاقا بو چوم بودوختی بی اکه جستن کونه واشانه مئن.

زباله هوا بد جوری آدما جوم جوم گودی. زباله خواب، زباله تام توم بزه همه جیگا، زباله تسکه کوتام. واشانه سر دیل چسبه اگه ایتا پا بداشتیبی!

همیشک خو پئره جا بیجارانا پاستی، ایجور خوره انگاره گیفتی. بیجارانه مئن لاب آویرا بوستی. ایجور دراز دراز خو ریفقه مرا کفتی کی هیشکی نتانستی بفامه بیجارانه برنجه من دو نفر جوخوفته نا.

ده نتانستی تاب باوره. ویرشته بو پاک خواستی بیجار کولا دورسینه. آکه آکه ناشتی که جه را بایه اونا فوتورکه. خوره خوره خیالا شوبو یو نقشه کشه یی کی اگه بایه چی بوکونه و چوتو بوکونه.

خیالا شوبو خوره گفتی هاتو بامو درازاکونم اونا فوتورکم. ایتا پیچه فکرا شویی یو گفتی :

- نه بختره توندا کیتی فونقوسم. واهلم کی آرام ارامه بایه می ویرجا بینیشینه. اونا ورا شو پسی کشا گیرم. اونه دسانا می دسه مئن بیگیرم. اونه مویانا بوبکشم. اونا خوشا دم. اونه لبانا فه وه رم. اونه جولا ماچی باران بوکونم. اونا می ور درازا کونم. اونه جی جی یانا اودوشم. اونه جانا به می جان بچسبانم. ایجور اونا کشا گیرم کی پاک ایتا بیبیم. می سینا چسبانم اونه سینا. می لبانام اونه لبانه سر. می شکما ایجور چسبانم اونه شکما کی اونه نرمی یو گرمه جانا می تومامه جانه مرا حس بوکونم. بازین دوتا پایا واکونم.......

ایدفایی ایسه فکراشو گه خومرا:

- آتو کی یک دو سه هاما فوسونجانا کنم!

خنده مرا آوه جا ده خودشا:

- هاتو گابکی نیبه کی! واستی بازام نوقولدانه هوایا بدارم!

اویدفا کی هول هولیکی فوقوفته بو! کوکو واگردسه شیشندازا بو بو! خورا هیزار جوری توفو لانت بوگوده بو. هانه واسین خو حواسا خواستی جیما کونه کی ده اوتو گابکی نزنه هاما ایجور دورسینه کی گابام اگه بوبوستی بی جیجا بوستی!

هاتو خوره گفتی یو واگفتی. مانده صدا بیجارانا ده وارسته بو. گاب زالاش باورده روخانه آبا خواب دئن دوبو. گاگلف مانده صدا مرا ایجور م....................ا گودی کی آدمه دیل گورشا بوستی.

خواستی ویریزه بشه گابا ببره روخانه کول آب بده. مانده ده زالاش باورده خورا ایجور تورا گوده بو کی خیاله خواستی ویریسا ورسینه. گاب، خو شکه-لا فاندرستی، پاک خیاله آه کشن دره.

فوروز بامو برنجان، داره ناجا داشتیدی. آلوچه داره لچه چندتا آلوچه جانه ساق در ببردیبید جه اون همه دبه که! آقوز دار پاک چینا بو بو. آقوز داره لچه داره پا بمانسته بو سیا بوبو. هاتو ایجور جلاسته بو که ایتا باده مرا کفتی جه شاخه.

آنجیل دارا هیچی وان جه بو. انجیل دار آولی دار بو کی پاک چینا بوستی قلناران خوردنه ره. پیله باقلا ده برسه بو. ها روزان واستی باغام پاک چینا ببه. کره روف عزا بیگیفته بو. باقلا باغ کی پاک چینا بوستی، کره روف آوارا بوستی. واستی واش ماشانه مئن جوخوفتی بی .

لانتی گوسکا یا فوتورکسه بو خولاصه. گوسکا داد روخانا دوارسته بو. لانتی پور ده ننابو گوسکایا فه وره. چی چی نی کرا ایجور چیچیلاسا فوتورکسه بو کی چیچیلاس امان نیافته خورا جیویزانه.

ایتا پیسه کلاچ جه دور باموبو آقوز داره لچه بینیشته بو. اونه دومه جا ایتا پر جلاسته بو. مالوم نوبو چی بلایی اونا فوتورکسه بو. شایدام اینفر گیل گوده یا سنگ اندازه مرا بزه بو تا اونا فورانه جه خو سامان.

ری- که دانه، دور دورشر راشی یا پاستی. ده اونه دهانه جا لابیل فو ووستی. خوره خوره گه:

- کور خیاله آمون ناره !

ده هاچین واکف داره. گابه دوما چوم دوجه. گابه دومه جیر جلاسته چاقو چل لا فاندیره. خورا واپیچه. ده هاچین سگه مانه. ده رام نوکونه. ده پاک خو پالانه تاودا شونده کله! آخه چره نایه لاکیتاب!؟ خوره خوره داد زئن دره.

هاچین گورشا بون دره. ول بیگیفته داره.

- آگه بایه فادم والیسه!

خوره خوره گه.

خیالا شو داره. گه کی :

- آگه والیسه بختره. بازین منام اونا می کش والیسم. خورم. اونا هاچین ایجور اودوشم کی ده پاک ول بکشه. لانتی مانستن اونا واپیچم هاتو کی اونه داد بیرون بامو اونه پایانا واکونم .........

جه دور کوره که دانا پیدا به. نازه مرا آمون دوبو. ایجور چین چین کوتا دامنا والای دایی کی پاک رقصا دوبو. بیجارمرزه سر نازه مرا خو پایا نایی یو مویانا فادابو باده دس. برنجانه گوشه فاره سه یی تا اونه شانه سر. گیله کور پاک خرامان خرامان جه هویه نازه مرا، ره که دیلا ببرده بو. جه دور ره کا خیاله والیشتان دوبو.

ری کرا پرا گیفتان دوبو.

کلاچ قار قار کونان پر بکشه. چی چی نن ایدفایی همه تانی لالیکی داره جا ویریشتید. کره روف گوماره واشانه مئن آویرا بو بو. آب لاکون دکفتید آبه مئن. لانتی درازه ویریسه مانستن روخانه آبه مئن را دکفت. قورباقا روخانه کوله جا بجسته آبه مئن. گاب خو شه -کلا دورسینه بو. مانده واز و ولنگا دوبو. زلزله صدا ده نامویی.

ری کا هاچین شه بزه بو، خو تومانا هیستا گوده بو. پاک خیاله کی دیمیشته بو. کور جه دور برنجانه مئن، بیجار مرزانه سر خرامان آمون دوبو.

ری قاقا بو کورا فاندرستی!

- ایمرو مرا ترا دوبه!

خوره گه.

بازین تام بزه کوره کا ناز ده خو چومانه مرا.

کی کی ناره فارسه اونه دمه چک!

تمام

گیل آوایی

جولای 2007

.

فارسی:

نیمروز شرجی در تابستان است. آب سرد و جاری رودخانه وسوسه ات می کند که عریان شوی وتن به آن بسپاری. بر پشته ای از علف های سبز شده که از لایروبی بهاری رودخانه برجای مانده است، ردیفی از لاک پشت ها آرمیده اند و خاموش در کنار هم آفتاب می گیرند.

قورباغه ها در کناره ی رودخانه، سر از آب بیرون آورده اند و هرازگاه با دست و پایی دراز و کشیده، به سویی شنا می کنند. پشت شاخه ای رها شده در آب زلال رودخانه، ماری کمین کرده، انتظار قورباغه ای را می کشد که به حریمش نزدیک شود، تا خیز بردارد و غافلگیرش کند.

سنجاقکی بازیگوش، دم خویش را بر شاخه ای برآمده از آب، می ساید وعبورعنکبوت یا مگسی را به کمین نشسته است.

شاه پرکی بال گشوده و بی قرار، از فراز گلی وحشی به سوی ساقه ی قد کشیده ی علفی هرز، پرواز می کند، می نشیند و دوباره بر می خیزد. زیبایی خیره کننده بالهایش از میان گلهای وحشی و علف های حاشیه رودخانه خیره کننده است.

بر بلندای درختی در باغ، کلاغی قارقارمی کند.

انبوهی از گنجشک ها بر شاخه های پر از خار درختی، پر هیاهو ولوله می کنند و ناگهان به پرواز در می آیند و پس از زدن چرخی در آسمان، دوباره به شاخه های درخت باز می گردند. صدای جیک جیک بی پایانشان همه شالیزار را فرا می گیرد.

باغ لم داده بر شانه ی شالیزار، سبزی متفاوتی را در چشم اندازی گسترده به تماشا می گذارد. گاوی که شاخش به دست راستش طناب پیچ شده است، با نگاه حسرت باری، شالی های قد کشیده را می نگرد. دور تر گوساله اش بی تاب و بی قرار، او را به سوی خویش می خواند.

مرد در سایه ی آلاچیقی، تن داده به آفتاب، به انتظار نشسته است و باریکه راه میان شالیزار را می پاید. هوای دم کرده و شرجی، کرختی سکر آوری را بر جانش نشانده است. می اندیشد:

" وای اگر که بیاید چه می کنم!؟"

به رقص آرام و دلنشین شالیزار در گذرامواج نسیم، چشم می دوزد.

"امانش نمی دهم! در آغوشش می گیرم. سر در گیسوان جنگلی اش فرو می برم. لبانش را چنان خواهم مکید که دادش در آید. پستانش را! پستانش را! وای مستانه، دیوانه وار خواهم لیسید! خواهم خورد. خواهم بوسید. درازش می کنم و مانند مار به او خواهم پیچید. طوری که انگار یکی شویم.غرق بوسه اش می کنم. لب بر لب و سینه بر سینه و شکم بر شکم! وای... باید کاری کنم که گرمی و نرمی و عطر تنش را با تمامی جانم بچشم. حس کنم. نه! اگر مثل دفعه پیش بخواهم شتابزده برخورد کنم همه چیز را خراب می کنم. بهتر است که همه چیز را با آرامش پیش ببرم. باید این بار هر بوسه اش را با بوسه ای پاسخ دهم. هر حرکتی از او را با حرکتی از خود کامل کنم. اگر بخواهم تند و تند ببوسمش و بغلش کنم و درازش کنم ...........نه، نمی شود! گاو که نیستم!؟ همه چیز به هم می ریزد! نه! بهتراست با آرامش برخورد کنم. هرچه طول بکشد، بیشتر لذت خواهیم برد.

صدای گاو تا دور دستها می رود. گوساله در پی آن ناله ای می کند. قورباغه ای انگارکه طعمه مار شده باشد، صدایی متفاوت تر از همیشه دارد.

لاک پشت ها تکان نخورده اند. قارقار کلاغ بلند می شود. گویی که جفت خویش را صدا می کند. مورچه ها صف کشیده اند. چند تایی از آنها ساقه ی علفی خشک را بسوی لانه شان می کشند. گروهی نیز تمشکی را می غلتانند. لانه ی مورچه ها از دل تکه گِلی خشک که گویی سالهاست آب به خود ندیده است، دهان گشوده و مورچه ها زنجیروار از پی هم در آمد و شدند.

سراسر باغ را ساقه های لوبیا پر کرده است. لابلای آنها ماری سیاه که بی شباهت به یک چوب دراز و صاف نیست، آرام آرام می خزد. لوبیا های رسیده، از ساقه و برگ آویزانند. همین روزها ست که باید چیده شوند.

بر پشته ای ازعلف های هرز، حصیری پهن شده است. مرد به روی آن نشسته و بی قرار، باریکه راه میان شالیزار را می نگرد.

تا چشم کار می کند، شالیزاراست و سبزی خیره کننده اش. نسیمی سبک می وزد و عطر دلربای گیاهان، شیفتگی دل انگیزی برجان و دل آدمی می نشاند. دورترک، باریکه راهی، زیر پرتو آفتاب داغ نیمروز، می درخشد. هیچ کس از آن نمی گذرد.

مرد بی تاب است. باریکه راه را از آغاز تا پایان، با نگاهش می پیماید، کسی پیدا نیست باریکه از خرامان یارش تهی ست.

مرد دستهایش را از هم گشوده، لحظه ای به روی پشته ی علفهای هرز، رو به آسمان دراز می کشد. دستی به سینه ستبرش می گذارد و چشم به آبی آسمان بی انتها می دوزد. سپس بلند می شود. بی تابی، تمام جانش را پر کرده است. با خود می گوید:

"وقتی از راه برسد، بسویش می روم. دستانش را درمیان دستان خویش می گیرم. او را با خود تا پشته ی همین علف ها می آورم. درازش می کنم. درآغوشش می گیرم و آرام آرام نوازش او می پردازم.

اما! اما! اما چطور می توانم وقتی چشمم به چشمان مست او می افتد آرامشم را خفظ کنم!؟ مگر می توانم تاب بیاورم!؟ نه! ازهمانجا بغلش می کنم و می آورمش بروی همین پشته علف های هرز و درازش می کنم. لختش می کنم. از موی سر تا نک پایش را می بوسم. لبانش را با اشتهایی که دلم بی تاب آن لحظه است، می مکم. پستانش را در دستان خود! نه در دهان خود می گیرم. می خورم. اصلا" بادا باد! هرچه که می شود بشود! هرچه دلم خواست و هرطور دلم خواست، می کنم. می خورمش. می مکمش. در بغل می فشارمش. رویش………."

سکوت می کند. باریکه راه را می نگرد. دلش بی امان می تپد. تمنای دیداریار تمامی جانش را فرا گرفته است. بی تاب بلند می شود. می نشیند. درازمی کشد. به گاوی که شاخش را به دست راستش بسته اند، و آن سوی تر لمیده است می نگرد. دم گاو می جنبد تا زنبور و مگس های مزاحم را دور کند. گنجشکی که بروی ران برجسته ی گاو نشسته بود، پر می کشد.

مرد دستها را از هم گشوده، خمیازه ای می کشد. گلویش خشکی آزار دهنده ای دارد. آب دهانش را فرو می برد. باریکه راه را می نگرد. انتظار از پایش در آورده است. به فکر فرو می رود. در حالی که حصیر گسترده بر پشته علف های هرز را مرتب می کند و بالش کوچکش را جابجا می کند، با خود می گوید:

"لامصب بیا دیگه! وای اگر که بیایی ! همینجا درازت می کنم! همینجا………….."

بی قراری از پایش در آورده است. تمام جانش گر گرفته است. ناگاه چشمش برقی می زند. به گستره سبز شالیزار خیره می شود. باریکه راه زیباتراز همیشه می نماید. شالیزاردر هیاهوی گنجشکها و نسیم نیمروز داغ تابستان، تاب می خورد.

زن خرامان و رقصان، میان باریکه راه نمایان می شود. نسیم، انبوه گیسوان جنگلی اش را می نوازد. از میان ساقه های برنج که تا شانه هایش قد کشیده اند، می گذرد. نزدیک و نزدیک تر می شود. چین های دامنش هم پای رقص موزون شالیزار، پیچ و تاب می خورند. با دلبری لبخندی به مرد پیشکش می کند.

لاک پشت های صف کشیده بر کناره ی رودخانه، به داخل آب می روند. مار جستی می زند و قورباغه ای را در دهان می گیرد و تلاش می کند آن را ببلعد. گنجشک ها پر می کشند و چرخی در گستره سبز شالیزار می زنند.

کلاغی قار قاری می کند و پر می کشد. گاو "مایی" می کند که بی شباهت به نعره نیست و شاخ بسته شده به دست راستش را رها می کند و طناب می درد.

گوساله پای می کوبد و جست و خیز بر می دارد. چنبره ی مارسیاه در پای ساقه های لوبیا، شتابان می خزد و دور می شود. گنجشکی پرمی کشد و سنجاقک روی ساقه برنج را در چشم به هم زدنی می گیرد.

وارفته و مست و کرخت، بر پشته ی علف ها آرمیده اند.

پایان

چاردانه های گیلکی ویژه نوش خواران-از گیل آوایی

چارچرخ هوا بوستاندره

گورشابی، آتش گیری یاربی وفا بوستان دره
های گیری انگاره تی یارام بلا بوستان دره

چوم کرا فونچین ندن یارا خیاله مئنئ ناز
وامرازه بیداری تئ سر بی کولا بوستان دره

های کرا شی یاره نازا یاربوبوسته پیله لات
ترکمه یارام تیشین خالی پلا بوستان دره

بی نوخون جوش زئن دری یارام ایسه کوره پیچا
کم بینیش واهیلا بو دیل گورشه کا بوستان دره

گاب دکفته روزیگاره تو کرا بی جان فدا
کی دپرکی فاندری تی یار چی ها بوستان دره

گیل آوایی چوم واکون تی یار نیبه هرماله پا
وسته هر که فاندری چارچرخ هوا بوستان دره

فارسی:

داغ می شوی،  آتش می گیری، یار دارد بی وفا می شود

هی تداک می بینی یار تو هم دارد بلا می شود

چشم روی نگذار یارت را در خیال ناز نده

بیداری به آدم نمی آید سر تو دارد بی کلاه می شود

هی نازِ یار را می روی یار سر به هوا شده است

یارِ حرف گوش نکنِ تو انگار نه انگار دارد می شود!

بیهوده دلشوره داری یار قدر ناشناس است

کم بنشین حیران بشو دل دارد داغ داغ می شود

روزگارِ هر که هرکه است تو  داری جان نثار می شوی

چه وقت بخودت می آیی یار چه ها دارد می شود

گیل آوایی چشم باز کن کم پیش می آید که یار همراه بشود

بس است هر که را نگاه می کنی دارد وارونه می شود!

. 

مشکل وبلاگ شورم برطرف شد

به آگاهی خوانندگان می رسانم که اشکال پیش آمده در وبلاگم برطرف شده و وبلاگ شورم با داشتن بیش از چهارصد مطلب کماکان به صورت گذشته در اختیار شما قرار دارد

برای رفتن به آن می توانید همینجا کلیک نمایید

نشانی وبلاگ نخست من چنین است:

http://shooram.blogspot.com/

ناله غمگنانه مکن

دلا به خلوت خود ناله غمگنانه مکن
هوای همدلی شوخه دلبرانه مکن
نیابی کس که نهان وعیان یکی دارد
فریب چشم سیه را چنین ترانه مکن
شکست یار چو جامی فتاده از دستت
چنین وفا چه کنی وصف عاشقانه مکن
شبان بی کسئ ات را بباده دل خوش دار
و این شبان سیه را چنان فسانه مکن
گذشت رسم وفا روزگار بی مهریست
هوای دلبری یار پر بهانه مکن
ترا که ماه شبت ناز پر فریبش بود
به شکوه رخ نگشاید به ره نشانه مکن
به مرغ رفته زلانه دلا چه دارئ چشم
پریده رفته زکویت دگر بهانه مکن
دلا چه مئ شودت ناله ناله هر شب وائ
به اشک نیمه شبت یاد آنچنانه مکن

ناتمام

من که می سوزم در این دلتنگی ِ کابوس وار
ره چه می داری به رویم، نیست حتی یک سوار

گرد و خاکی گر که دیدی، هست سوز ِ انتظار
ای دریغا غربت و جشن غریبانه بهار

نازنینم، ساز کن آن مهربانی های خاک
دل فراوان تنگ ِ یک عطر ِ شکوفه از دیار

من چه گویم جز هم آوا با نواهای تو ام
با تو در این بی بهار ِ دور مانده از بهار

فینگی منظومه - بخش 2

فینگی بخش دو

بازین کرا مارا کونه گوز بجیب…………ماره پولا هائ فاگیره نه خو جیب
شه خیابان تا بیدینه خو یاره…………….یار نانه فینگئ اونه واستئ زاره
همش ایتا شلمان کش پا ایسه……………هیشکئ نانه فینگئ کئ رافا ایسه
سیبیچکایا موشته نیهه جیبه من………….پاک خوره نام در بوگوده رشته من
فینگه ایتا نام بنا توخمه ایشکن…………..اویتا کرا هائ دوخوانه رابیشکن
هاتو هیزارتا نام نیهید فینگئ سر………..فینگئ یو توخمه ایشکن و فیللئ سر
ایتا کرا گه خومه سر پیته یئ…………..اویتا کرا گه شالیکئ تیکه یئ
ایتا آیه فینگئ یا نام نه پوتار……………اویتا کرا نام اونا نه زهرا مار
ایتا کرا فینگه دوخوانه شاپور…………..اویتا کرا فینگه دوخوانه بافور
فینگئ ها ایسمانه مرا لیسکا به…………بازین ایتا فیللئ مرا هیستا به
مردومانه فینگئ دیوار کوتایه………….چاره ناره فینگئ هاچین پلایه
هرکئ جه راه آیه زنه فینگئ سر……….خاک بسرام فینگئ یا نه سر بسر
عاقیله آدم کرا دیوانا به……………….بپخته آنجیلام ببه کالا به
فینگئ ره پاک آدمه دیل گورشا به………آخه چره فینگئ ایتا فوش نده
فینگئ آگه هرچئ ببه خاک بسر………..خو ماره ره فینگئ ایسه گول پسر
آخه نانم چره آتو رابا به……………...فینگئ چره هیچئ مرا گابا به
ایروز کرا پارکه مئ یان نیشته بوم……..فینگئ مرا تنهایئ گب زن دوبوم
هاتو بوگفتمه جه دار و دیوار…………تاکئ ببه فینگئ مئ امرا ندار
بیدم کرا فینگئ هاچین آتشه……………کونامجان کونه کرا را بشه
ایوار بیدم فینگئ کرا ویریشته………….دارو درخته من خوره جیویشته
نانم چره فینگئ دوما بیگیفتم…………..هرجا بوشو اونه دوما بیگیفتم
بیدم کئ خو شلان قوزا وازا گود………ایتا گوماره پوشت کرا شاش بوگود
تو نوگو بیچارا کرا توندا گیفت………..هیچئ نوگفته خو گبا درزا گیفت
خنده مرا تاکئ بایم واگردم……………فینگئ یا وا بدم مره بگردم
بیدم کرا فینگئ ایسا تماشا…………….ایتا قشنگه کوره رافا ایسا
فبنگه بیدم آ پا اوپا هائ کونه…………قشنگه کوره مرا بائ بائ کونه
هائ کرا خو دور و برا فان دره ………بازین نانئ کورا چوتو فاندره
پاک ده هاچین تورو خیالئ بوبو………..کورا بیده فینگئ چئ حالئ بوبو
تو نوگو رئ هاچین خورا پرکانه ………کور انا دس تاودا خودور گردانه
فینگه بنا او لیسکه کور سره کار……….هاچین نیگا کونه اونا راه دوار
تاکئ کوره شولوغئ من گوما به……….فینگئ آیه خانه کرا خولا به
واز و ولنگه مرا شه بخانه……………چاچه دیمه لقد زنه تئ یانه
داده مرا گه آخه مار بمردم……………تا آکه وا تنها آیا بگردم
هاچین مرا خانه میان ناز دیهئ…………بجائ نازدان مرا تو زن ندئ
آخه چره نیشئ مره خاسکارئ…………تا آکه واستئ مرا تو بدارئ
من مگه واستئ تره دختر ببم ………….تئ دخترام ببم نوا مردا بم
زائ کرا پیلله ببه واستئ بشه …………تاکئ خودش زائ بیگیره خو کشه
نه کئ همش خانه ببم تئ بپا…………..اربا خوچم مگه ببم داره پا
من ده بمردمه کرا تنهایئ…………….ایوار نیبه واورسئ زن نخوایئ
فینگئ هاتو ماره مرا گب بزه…………موشته مرا مورغه لانه سر بزه
ایوار بیده مورغه لانه وازا بو…………کولوشکن و کیشکانه ره را واوو
کولوشکنام غمزه مرا راه دکفت……… کیشکا هاچین بال وانه گوده بکفت
خوروس کلائ پر بزه آیوانه سر………کیشکا بودو وسته حصیرانه سر
فینگئ خو حرفانا خوره بوجو وست……خوماره اخمانا بیده بودو وست
کولوشکنو کیشکانا جا جا بوگود…….لانه درا موشته مرا جوفتا گود
مرغه لانا ایجور کرا دوسته………..خودش کرا پاک دو پهلو بجسته

ادامه دارد

تازه ترین ویدئوکلیپ با غزل گیلکی از گیل آوایی-26

انتظار

از کویرزار هزار دربدری
تا آشفتگی بی امان مرگلاخ خاک
هزار وسوسه ی شکفتنم
بنفشه زارانه
مست
جنگل انتظار من
سبزانه
لحظه
لحظه
در کمین است

اکه به جنگل هانده می جاجیگا بیدینم

چاردانه

تی خاطرجمع نارم با توسیوای
اگرچی بی وفــا می ورجا نایی
هاتو تی امرایم هم خوابو بیدار

چقد آخه بگم کُویا ایســــــــایی

.

نامون درم كی بگم من چياچيا بوکودم - گیل آوایی

نامون درم كی بگم من چياچيا بوکودم
تقی كولا به نقی سر هاما سيا بوکودم

نامون درم كی بگم چم چينم ويا پرچين
بوبوسته لاب ده ازازيل هاما هوابوکودم

نامون درم كی بگم غوربتانه غوربته من
بزه به گابه گو شمشير كيا بيا بوکودم

نامون درم كی ايفاده مرا بدم سوسو
هاما بگم بی دینيد من چياچيا بوکودم

می ديل ده واهيلا بو راه درم كرا باسر
بايم بگم كی دمرده كرا وفا بوکودم

آمون درم كی بگم من ديلا بزم دريا
دباخته دارو ندارا می تنگا وا بوکودم

ده دوری جا بوبومه واهیله دمرده راب
چی تورابوم كئ مرا جه وطن سيوا بوکودم

گيل آوايی كی دمرده بيده وطن بيداد
خو سينا فكلاشه گِه من چي ره هورا بو کودم

30آوريل2004-هولند

می مرا تو چوم فوچين آ روزيگارا دئن نشا - گيل آوايی

می مرا تو چوم فوچين آ روزيگارا دئن نشا

انهمه ویشتانه زاره، ارسو وارا دئن نشا

ایجگرا بو جنگله بولبول، فتاشتد داره بال

قولقا گيفته جنگلو سوزه هوزارا دئن نشا

پِنزاری مولللا بوبوروزی رسانه گيـله مرد

توف به آعالم كی آ شـونده گومارا دئن نشا

مورغه دانه بو آمی ايشكور آمی چمپا برنج

چوم فوچين سـفرانه سر خالی تی يانا دئن نشا

دس فارس بیم كسكسا روزانه سخت يـاور داهان

داب بوبوست بیگانا بون، بیگانه کارا دئن نشا

جنگلانه پاكچينا بو خون كرا گريه دَرَد

جنگله گيلانه بی ميرزا هارایا دئن نشا

گيل آوايی سینه اورشین، چومه ارسو خون فیشان

پهلوانه گورشا بوسته سر به دارا دئن نشا

فارسی

با من چشمانت را ببند این روزگار را نمی شود دید

این همه گرسنۀ زار، اشک ریزان را نمی شود دید

صدای ضجه دارد بلبل جنگل، شاخه های درخت را بریده اند

ماتم گرفته جنگل و دردناکیِ اندوه جنگل را نمی شود دید

ملای پنج زاری روزی رسانِ گیله مرد شده است

تُف بر این عالم که این بیشۀ پر شده از گیاه هرز را نمی شود دید

آمادۀ کمک  به یکدیگر بودیم، یاری دادن بهم در روزهای سخت

بیگانگی رسم شده، کارهای بیگانه وار را نمی شود دید

جنگلهای تماما بریده شده  دارند از درد خون می گریند

جنگلهای گیلان را بدون صدای فراخوانِ میرزا نمی شود دید.

گیل آوایی سینه چاک کن، اشک خون از دیده بیافشان

پهلوانِ داغ شده بر سر دار را نمی شود دید

بخش نخست از چهار بخش منظومه گیلکی " فینگی "

فینگئ

منظومه گیلکئ

از: گیل آوایئ

گوش بوکونید جه سرنوشته فینگئ..........هاچین نیگید فارسئ مراچئ مئ گئ
نام آنه شین فینگئ خو ماره ره مرد ........پئر آنه شین خیلئ زماته بمرد
گردالویه تو خوره فینگئ بئ شات .........گا گلفان تورا به لاب پیله گاب
زنانه مچه لاله تورب خالئ آب .............خیال کونه واستئ ببه پیله لات
فینگئ ره روزیگار گدا بهاره ..............هرچئ کونه نانئ چئ بد بیاره
جوفت زنه تاک کرا آیه فینگئ ره .........ده سره سام بیگیفته زندگئ ره
ایروز بیدم فینگئ هاتو آخما گود ...........پاک تورا بو جه مردومان قار بوگود
بوشو بینیشته داره جیر کولا بو ............هاچین خیالاتئ خوره تورا بو
غیضه مرا خو دستانا موشتا گود ...........بوگوفته قورصه مرا لاب گورشا گود
نه یار مره یارئ بوگود تا هسا ..............نه دار مره سایه بوگود تا هسا
کوفتا بو زندگئ مره سر بسر ................هرچئ بلایه چره آیه مئ سر
خوره خوره تنهایئ گپ زن دوبو ...........نانم چره قاپاس خو سرزن دوبو
تاکئ ویریشته بشه اون بخانه ...............خو ماره ره ایپچه لوقاز بخانه
داده مرا خانه درا وازا گود .................بانه بیگیفت خو داهانا وازا گود
بیخودئ هائ واکفته جانه مارا .............هاچین خوره فوش دایئ خولئ دارا
آیوانه جور فینگئ بیگیفته بانه ..............مارا واکفته بزه هانده چانه
خو کونه مانه پینیکا پارا گود ...............شلواره درزا بیگیفته وازا گود
پاک ده آلوغ قوپه بنا فینگئ سر ............شانه بزه مویا چاگود ووشمه سر
خو دوماغه وینیزکا پاکا گود ................دس آسینا خو دسه دسمالا گود
مارا محل ننا بوگفت کخ بوگود .............سوزنا خو ماره ره ده نخ نوگود
مار کرا گفتئ آنا رئ نخ جوکون ...........مئ چوم کرا ده نیدینه تو جوکون
فینگئ کرا محل ننه خو ماره................هائ کرا بازئ کونه با خکاره
لابیل فوگود آیوانه سر کخ بوگود ..........بازین خو ماره سوزنا نخ جوکود
خو ماره ورفینگئ هاچین بلایه ............مردومه ور بئ دستو پا پلایه
خانه میان فنگئ به لاب ازازیل ............خو لیباسا همش کونه چل و گیل
فینگئ کرا داد زنه هائ خو ما ره ..........هائ کرا گه مئ مار چره نداره
فینگه واورسه اونه مار چئ بوبو ..........چره تئ اخمان آتویئ جیر بامو
چره تئ امرا کرا گب زن درئ .............هاتو هوایئ کرا شیب زن درئ
فینگئ کرا جیواب نده ناز کونه .............لیسکا کونه هاچین خوره واز کونه
بیچاره مار شورو کونه ناز داهان .........خو پسرا نازه مرا آب داهان
ناز کئ دیهه فینگئ کرا زاکا به .............قند کرا ده فینگئ دهان آبا به
هائ خورا شه آینه مئ یان فان دره ........شانه زنه خو لابیلا فه وه ره
همساده خانه اینفر لوده یه ...................فینگئ مرا شیشه یو گیل گوده یه
فینگئ یا ماسکا چاکونه خانه من ...........تا کئ آیه فینگئ صدا خانه من
فینگه کرا گه کئ خو دس براره ...........هاچین کرا خیاره سر درا ره
فینگئ دوماغ آفتابه ره لوله یه .............گابه گو ماله که ره ایتا خوله یه
فینگئ هاتو همساده یا ایشتاوه .............ناز ده هاچین فینگئ ره لاب کوفتا به
خو ماره ور هاچین شیرا به ...............همساده حرفانه مرا پیرا به
فینگئ ایتا زاکه بئ دسته پایه ..............خانه مئ یان فینگئ هاچین بلایه
گاگلفان خو مویا شانه کونه ................آینه مئ یان فینگئ نانئ چئ کونه
خو ماره ره لیسکا بو هائ ناز کونه .....مثله ایتا گوسکا کرا واز کونه

ایدامه داره

a conversation=یک گفتگو-داستان کوتاه دوزبانه - گیل آوایی

داستان کوتاه دوزبانه

A Conversationیک گفتگو

گیل آوایی

ا آوریل 2009

دنیا را آب می بُرد، دریا را خواب می بُرد. چنان مست در یک گستره بی انتهای آبی خلسه ناز می فروخت و گشاده دست نرد عشق می باخت که آدمی وا می ماند از این همه رام و آرامی و آن خشماگین موج از پی موج به هر چه پیش آید، کوفتن.

خوش خوشانه حیرت مرا گویی در یافته بود که با هر گام بسویش پس می کشید و دست می گشود به نوازش لوندانه ی موجی کرشمه کنان، ایستادم و دست از هم گشوده همه ی دریا و آبی آرام را پنداری که بخواهم ببلعم.

 نه کلاغ همیشه در تب و تاب پرسه می زد و نه از پرنده دریایی ای خبری بود. دریا مانده بود و ساحل تن داده به باد که گاه چون افشان گیسویی به باد می نشست و چشم گشادن همان بود و افشان موهای پریشان ساحل که به تمام چهره ی آدمی چتر می زد.

نفس عمیقی تا عمق سینه کشیدم هنوز هوایی از سینه باز ندمیده بودم  که چنگالی بر پشت من نشست و نفس بی انقطاع هن هن سگی پشمالو.
تا بخواهم چنان لگدی که از دیرهای دیار در ناخودآگاه من نهیب می زد، نثار سگ کنم یادم آمد که در کجایم و از آن رفتارهای ناهنجار با حیوان در اینجایی که نفس می کشم، وحشیانه می نماید. لبخندی زورکی به سگ و تاسفی نا دلبخواه به خود که تا بخواهیم چیزی بزبان آورم، چشمم به  جوان بانویی زیباروی افتاد که گویا سگش چنین باب آشنایی باز می کند با هر کسی که او بخواهد. شیوه ی جالبی که بتازگی دریافته بودم از این جماعت از ما بهتران!

-oh my goodness! Is it a dog or a beer!

خدای من، این یک سگ است یا خرس!

با صدایی بین بیزاری و دوستانه گفتم.

چنان خنده ای سر داد که خوش بحالانه به دهان و دندان و چشم و لب و چهره ی گل از گل باز شده اش خیره شدم.

در حالیکه به او خیره می نگریستم، پرسید:

- you speak English!

-انگلیسی حرف می زنی!

- yes a little bit

- بله، یک کم

- where are you from?

- اهل کجا هستی؟

- Persia

- پرسیا

-where!?

- کجا!؟

- Persia?

- پرسیا

- where is it?

- کجاست؟

- some where in southern coast of Caspian sea.

- جایی در ساحل جنوبی دریای کاسپین

- Where is Caspian sea?

- کاسپین کجاست؟

- It is in the north of Persia.

- شمال پرسیاست.

- oh…it is being like a puzzle.

- آه... بنظر می رسد که معمایی است.

- why puzzle! It is not so difficult to know

- چرا معما! دانستنش سخت نیست.

-  it is for me.

- برای من سخت است

- ok!  never mind. When you don’t know Persia , you don’t know Caspian sea then it is not a problem not to know where I am from! Right!?

- بسیار خوب! وقتی که  نمی دانی پرسیا کجاست، وقتی نمی دانی کاسپین کجاست، مسئله نیست اگر ندانی من اهل کجا هستم! درست است!؟

- but I am curious to know.

- اما کنجاوم که بدانم.

- curious to know where I am from or where Caspian sea is!?

- کنجاو از اینکه من اهل کجا هستم یا کاسپین کجاست؟

- Both

- هر دو تا

- then I tell you where it is.

پس من به تو خواهم گفت کجاست

- ok

- بسیار خوب

- Do you know Persian gulf?

- خلیج فارس می دانی کجاست؟

- I have heard about it

- در باره اش شنیده ام.

- good

- خوب

- do you know central Asia?

- آسیای مرکزی را می دانی؟

- Where is it?

- کجاست؟

- oh my god!  you really don’t know these!?

- آه خدای من! تو واقعا نمی دانی این ها را!؟

- I really don’t! Seriously!

- واقعا نمی دانم! جدی می گویم.

- you are kidding! Isn’t it!?

- شوخی می کنی! درست است!؟

- no! of course not! Serious!

- ده! البته که نه! جدی!

- let me see! You are curious, serious but don’t know any of these places where I mentioned! How it is possible!

بگذار ببینم. تو کنجکاو هستی، جدی هستی، اما هیچ کدام از این جا ها را که نام بردم نمی دانی کجاست! چطور ممکن است!

- well I don’t need to know these! Why should i!?

- خوب نیاز ندارم بدانم. برای چه باید بدانم!؟

- aha!!! Finally you said something that I can believe in you’re not kidding! tell me how is it possible! Have you ever tried something in geography?

- آها! سرانجام چیزی گفتی که می توانم باور کنم شوخی نمی کنی! بگو چطور چنین چیزی ممکن است ! تا حالا شده که چیزی در مورد جغرافیا سعی کنی یاد بگیری؟

- Some times in school

- یک زمانی در مدرسه

- And!

- و....

- And what!

- و چه!

- That learning about Asia, Africa, America and so on

- اینکه در مورد آسیا، افریقا، امریکا و غیره یاد بگیری.

- I keep things in my mind what I am in touch with daily, how you know these all about?

- من چیزهای روز مره را که در تماس هستم در ذهنم نگه می دارم . تو چطور این چیزها را می دانی؟

- You know what! We, the Persians say that “  a one eye blind is king the blind community! “

- میدانی چیست! ما پارسیان می گوییم که یک چشم در جمع نابینایان پادشاست

- What what! Say it again!

- چه! چه! دوباره بگو!

- What a joyful laughing!

- چه خنده شادی

-What you said! Joyful!? What it means!

- چه گفتی! شاد!؟ چه معنی می دهد!

- this is what I cant explain!

- این چیزیست که نمی توانم توضیح دهم.

- Why not?

- چرا نه؟

- because it is what you do and you need to see the way you’re laughing! Then you’ll find out what joyful means!

- برای اینکه آن چیزیست که تو انجام می دهی و تو باید ببینی که  چطور می خندی، سپس در خواهی یافت که شاد چه معنی می دهد.

- I don’t get it!

- متوجه نمی شوم.

- never mind! Forget it!

- مهم نیست. فراموشش کن.

- I am still thinking about what you said!

- من هنوز دارم به چیزی که گفتی فکر می کنم/

- what then?

- چه چیزی؟

- the blind community!

- جمع نابینایان

- and!

- و!

- say it again!

- دوباره بگو!

- I said a one eye blind is the king in the blind community

- گفتم که یک چشم در جمع نابینایان پادشاست

- Where is blind community!?

- جمع نابینایان کجا است!؟

-You know what!?

- می دانی چیست!؟

- what?

- چه!؟

- The blind community is where either you be there with your huge dog or I be there without it!!!

- جمع نابینایان جاییست که یا تو باید با سگ غول پیکرت باشی یا من بدون آن!

تمام