0
می رشتا فان درم ارسو واره چوم
هاچین واهیلا به ارسو داره چوم!
هاتو قاقا بو شه می رشته کوچان
تورا به دیل دیما ارسو کاره چوم!!!
فارسی:
رشتم را نگاه می کنم اشک می بارد چشمم
همینطور سرگشته می شود اشک دارد چشمم
همینطور حیران شده می رود کوچه های رشتم
دل دیوانه می شود روی گونه ارسو می کارد چشمم
1
می یادا گم بوشو، می دیل ولانه
می چوما چو زنه ارسو فیشانه
مره واهیلا بوستم جه دیله کار
خیالا های جه می غوربت فورانه!!!
فارسی:
به یادم می گویم برو، دلم نمی گذارد
چشمم را تحریک می کند، اشک می ریزاند
برای خودم وا مانده ام از کارِ دلم
خیال را هی از غربتم فراری می دهد
( خیال را از غربتم دور می کند)!
خیال را هی از غربتم فراری می دهد
( خیال را از غربتم دور می کند)!
2
می ره گم ایشتاوم ساکیتا به دیل
جه چوم ارسو اوچه واهیلا به دیل
هاتو کورم کلاچم خانم آواز
بازین لاب ایجگره اوخانا به دیل
فارسی
با خودم می گویم می شنوم ساکت می شود دل
از چشمم اشک می چیند سرگشته می شود دل
همینطور بی توجه، حواس پرت می خوانم آواز
سپس مانند ضجه-هوار(اوخان=واخوان/پژواک) می شود دل
3
می یادا چو زنم می دیل تورا به
فورانه ارسونا، دریا پورا به
دیمه ساحیل به فورشانه بوشو آب
دمرده دیلا پاک دریا جورا به!
فارسی
یادم را تحریک می کنم دلم دیوانه می شود
اشکها می راند، دریا پر می شود
ساحلِ گونه(چهره) می شود ماسه های رفته به آب
با دلِ غرق شده، دریا جور می شود!
4
با دلِ غرق شده، دریا جور می شود!
4
بازام واهیلا بو، نم دیله سر پا
دمخته دیلا سینه مئن دمه جا
بازین کی چنگ زنه دیل سینا به لات
گمه وسته ده مرا ارسو نوا
فارسی
باز هم سرگشته شده روی دل پا می گذارم
دلِ زیرپاگذاشته را در سینه جا می دهم
هنگام که دل سینه را چنگ می زند لات می شود
می گویم بس است دیگر دلم اشک نمی خواهد
5
وطن یانی جه ماری خاک سیوایی
وطن یانی کی غوربت بُون هوایی
وطن یانی ایموشته خاکو تی یاد
هاچین ارسو مرا پاک گورشه کایی!
فارسی
وطن یعنی از خاک مادری جدایی
وطن یعنی که غربت بودن هوایی
( هوایی: سرگشته، پریشان!)
وطن یعنی یک مشت خاک وُ یادِ تو
درست با اشک داغ شده باشی!
6
می زاکا گم وطن، گه وسته بابا
چقد میگی وطن! اینجایی آقا!
می زاکا فان درم بم واهیلو قاق
چره می ماری خاک می زاکا نوا!
فارسی
به بچه ام می گویم وطن، می گوید بس است بابا
چقدر می گویی وطن، اینجایی آقا!
بچه ام را سرگشته و حیران می نگرم
چرا بچه ام میلِ خاکِ مادری ام ندارد!
فارسی
به بچه ام می گویم وطن، می گوید بس است بابا
چقدر می گویی وطن، اینجایی آقا!
بچه ام را سرگشته و حیران می نگرم
چرا بچه ام میلِ خاکِ مادری ام ندارد!
7
وطن یانی کی دوری!، چوم برایی!
جه دوری واهیلی، پاک گورشه کایی!
وطن یانی چومه ارسو یه تی خاک،
هاتو کی دورابی، بی گیل آوایی!
جه دوری واهیلی، پاک گورشه کایی!
وطن یانی چومه ارسو یه تی خاک،
هاتو کی دورابی، بی گیل آوایی!
فارسی
وطن یعنی که دوری! چشم به راهی!
از دوری سرگشته ای، درست مثل داغ شده ای
وطن یعنی خاک تو اشک چشمت است
همچین که دور شوی، می شوی گیل آوایی!
وطن یعنی که دوری! چشم به راهی!
از دوری سرگشته ای، درست مثل داغ شده ای
وطن یعنی خاک تو اشک چشمت است
همچین که دور شوی، می شوی گیل آوایی!
8
کرا دونیا لوچان، می
رشت نیگایه
می رشت شهرانه دونیایا نما یه
جه پاریس، رم، نیویورک، بارسلونا،
می رشت هرماله جوفت ناره ایتایه!
می رشت شهرانه دونیایا نما یه
جه پاریس، رم، نیویورک، بارسلونا،
می رشت هرماله جوفت ناره ایتایه!
فارسی
دنیا مانند چشمانِ لوچ کرده، رشتِ من نگاه است!
رشتِ من زیباییِ شهرهای دنیاست
از پاریس، رُم، نیویورک، بارسلونا،
رشتِ من اصلاً جُفت ندارد، یگانه است.
