۱۳۹۵ آبان ۲۳, یکشنبه

دوشعر گیلکی از میرزا حسین کسمایی، شاعر، روزنامه نگار، نویسنده و نقاش گیلانی و یک مشروطه خواه فعال در جنبش مشروطه خواهی گیلان


نخستين شعر گيلکی را کسمايی در مورد يکی از معاريف رشت سروده است. شبیه این گونه معاریف! را می شود هم اکنون فراوان یافت!:
اسب پيشاھنگ آخر بسرش توبره کشه
اھل شاقاجی اگه حاجی ببه تبجه کشه
چی بگم آ جاکشه؟

يافت تا نھضت مشروطه در اين ملک ظفر
شد ھويدا به ادارات يکی ساده پسر
دست برده به بغل پاکتی آورده به در
گفت فرمان رئيس است نماييد نظر
من خيالم که يقين ايلچی روم و حبشه
چی بگم آ جاکشه؟

گفت مقصود بدانيد از اين امر عجاب
ھمۀ مال تجارت ز اياب و ز ذھاب
نفت و باروت و گچ و تخته و شلمان و کتاب
جمله بايد به حضورم شود اين لحظه حساب
پوطی سشی فاگيرم شھری ببه يا گالشه
چی بگم آ جاکشه؟

آه از آن روز که تاجر بشه را دار ببه
وای اگر ممقولی شھنه پاکار ببه
خاصه بيکار ببه ايپچه دم بی عار ببه
خلق از بدعت او جمله دل آزار ببه
ھر زمان قلب ضعيفان طپش اندر طپشه
چی بگم آ جاکشه؟

ترا گم ترا عمو چند کنی بدعت نو؟
چند از مال فقيران بوخوری بره پلو
ترسم آخر دم مردم بنمايی سگه لو
خانه و ملک بوشو چمچه و خکاره گرو
حاليا نوبت فرش و دوشک و ناز بازبالشه
چی بگم آ جاکشه؟

ھی دوکون خرقه خز کوپچۀ سنجاب و برک
ھی بوخور رشته و خوشکار و مربا و ترک
مورد لعن خلايق زسما تا به سمک
حرف اگر گوش نوکونی نوکون جھنم به درک
اينقدر بزن بوکوش تا کی ترا شکم بشه
چی بگم آ جاکشه؟

حيف صد حيف زفاميل خود اخراج شدی
روی بدعت به جھان مبتکر باج شدی
پيرو شرب و قمار و فکل و ساج شدی
پنج آسی باوردی مرشد ليلاج شدی
گوز ملت به سبيل و ريش حاجی داداشه
چی بگم به آجاکشه؟

اصل قانون اساسی تو دانی اتو نيه
طريق خدا شناسی تو دانی اتو نيه
فکر و تدبير سياسی تو دانی اتو نيه
بدعت ميرزا آغاسی تو دانی اتو نيه
جادۀ صاف بو شو آ جاده تيغ و تمشه
چی بگم آ جاکشه؟

ای خدا ششصد و ھفتاد زجان سرش کن
ھمچو شيخ نر سنی ھدف تيرش کن
دست بی صاحب او بسته به زنجيرش کن
از مکافات عمل طعمه شمشيرش کن
چونکه در سلک زمان يکسره لوطی منشه
چی بگم آ جاکشه؟
 برگرفته از کتاب ادبيات گيلکی اثر زنده ياد ابراھيم فخرايی
.
2
جه اراشیم، فاگیریم، قزوین و تهرانا عمو 
جه اوراشیم، فوخوسیم، ملکه خوراسانا عمو
همه را یا نیشانیم، پاکار، ای جا، رادار ای جا 
به فغان آوه ریمی جمله یه افغانا عمو

نه، پونا واخالیمی، نه شهره ناکپورا پسر 
الله آباد دکن، دارنی و مولتانا عمو
نه سومنات و کجرات و نه رامپو را داداش 
نه شکار پور و نه بامپور و نه سیلانا عمو
نه من و مدرس و دهلی و اخالیم، نه بمبئی 
نه بنارس، نه مجهلی و نه گوکانا عمو
جه باکو شیم تی فی لیس، جه تی فی لیس تاکوتائیس 
جه کوتائیس به باطوم، دس به گریبانا عمو
براره گفتنی ره، جومله یه قفقاز می‌شینه 
وا، اجور پیلا کونم، جومله یه ایرانا عمو
ا، بجارانا دینی، می ایله جارا فاندری 
من حوسین کاشی یم و رشت می‌کاشانه عمو
از کوله ماسوله تا پسخانه پل، ماله اماست 
یده بیضا می‌دسه، چوماق می‌ثعبانه عمو
حاجی هاروته فسون سازم و فومن، بابل 
هر کی، هر چی بوگویه، در خطه بوطلانه عمو
ا فتربندا دینی، باستیله پاریسا بیدین 
خد من یوسفی و، اون چایه زندانه عمو
آسیابم من و گیلانا همه خورداکونم 
اون کی می‌گاز دی نی شه، میرزا کوچیک خانه عمو
.
میرزا حسین کسمایی (متولد ۱۲۴۴، کسما ؛ متوفی ۱۲۹۹، کسما) شاعر، روزنامه نگار، نویسنده و نقاش گیلانی و یک مشروطه خواه فعال در جنبش مشروطه خواهی گیلان (۲۰-۱۹۱۵) به رهبری میرزا کوچک خان جنگلی بود. او از اعضای هیئت منتخب مجلس عالی در روز فتح تهران بود.
برگرفته از سایت ویکیپدیا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر