۱۳۹۳ مهر ۱۰, پنجشنبه

واکف واکف-کوچی شعر- گیل آوایی

می کلا کاشتن تی کلا کاشتن نی یه
انهمه کولکاپیسانه واکفتنه یو روزیگاره واکف واکف
تی مهربانی نیگایا جینیگیر
روزیگار دواره یو
سیایی مانه ذوغالی ره

من
تو
بازام آماییم
آمی خاک
آمی بوکوده گونا!

فارسی
کله شقیِ تو برای حرف خودت ومن برای خودم نیست
گیردادنِ این همه بی سر وُ پاست و روزگارِ به هم گیر دادن!

نگاه مهربانت را دریغ نکن
روزگار می گذرد و
سیاهی برای ذغالی می ماند

من
تو
باز ما  هستیم( می مانیم)
خاک ما
گناهان خودمان!



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر