تورا بُونه دابه
خیالا اورشین کودن!
اسا تو بباف، من بباف
تو
تی زمستانه سرما ره
من
آمی سرا دا آرزویانِه!
ولی چی هاچین
می دیل نا چاستنِه
واهیلابو
تی ببافته زمستانو
آمی وانگردسته بشو آرزویان!
فارسی:
رسمِ دیوانه شدن است،
خیال را چنگ زدن!
حالا تو بباف، من بباف
تو
برای سرمای زمستانت
ومن
برای آرزوهای رهاکرده مان!
اما
دلم فقط به چاییدن است
سرگشته
زمستانِ بافتۀ تو وُ
آرزوهای رفتۀ باز نگشتۀ ما!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر