۱۳۹۳ تیر ۳, سه‌شنبه

ایتا هاسا شعر - گیل آوایی

بجانه رقصه یو لبانه پیچ پیچ کودن
تام بزه دیلا سرا دا خیاله باله سر بینیشت
بج
سوروف
واش
فوروز بارده زرده دوم، بینام
باد هاچین دو وستان دره
بیجاره جنگله گیسونه مئن!
هان!

فارسی
رقص برنجهاست وُ پچ پچِ لبها
سکوت کرده دل را بر بال خیال نشسته فرستاده است
برنج
سوروف( یک گیاه شبیه برنج)
علف
سرفرود آورده دم زرد، بینام( دو نوع برنج)
باد در جنگل گیسوی شالیزار فقط می دوَد!
همین!

.

۱۳۹۳ خرداد ۳۱, شنبه

گیلغزل: گیرم جهانوطنم ماری خاکا چی بوکونم - گیل آوایی


گیلغزله پیشنیویس( واستی چاکون واکون ببه!!!!) هالا هاتو بخانید تا بازین چاکون واکون بوکونم:

گیرم جهانوطنم ماری خاکا چی بوکونم
جه یاد ببرده هاما، یاده یارا چی بوکونم

گیرم فادام دیلا هرجا جغیره می گیله خاک
واکوده چوم نوخوسان شب خیالا چی بوکونم

گیرم دمختمه هرچی بوکوده شوم می دیار
بازین شبان فوخوسان جه گیلانا چی بوکونم

گیرم بداشتمه دیل تا ببم جهانی زاک
بازین گاواره لالایی می مارا چی بوکونم

گیرم جهانی یمه پاک جهانوطن می نام
بازین می گیله نامه ایله جارا چی بوکونم

هاچین هاچین کی نشا بُون جه ماری خاک سیوا
نی یم برار! نتانم! می بیجارا چی بوکونم

گیل آوایه اگه دونیا فادد، گیلک مانه باز
چی شا کودن گیلکم، گیله ناما چی بوکونم! 

شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۳ - ۲۱ ژوئن ۲۰۱۴

۱۳۹۳ خرداد ۱۹, دوشنبه

سه تا گیلشعر- گیل آوایی

مچه قورصی تامتوما زِ-ن
ایجگیره ایشماره بوک بوکوده!

می من خو فریاده جا
دونیا گوشا کرا کوده داره!

واهیلا بو یو رُو بامو روزیگاره مِ-ن
بمانستمه
کویتایا به کویتا شا پینیک زِ-ن!

فارسی
رازداری و لب فرو بستن
بغض کرده ضجه می شمارد!

منِ من از فریادش
گوش دنیارا پر کرده است!

حیران وُ در روزگار بهم ریخته
مانده ام
کدام را به کدام می توان وصله کرد.

2
سره جور آسمان نا
گیلام پا جیر
توم
جوکول
بج
گوشه گوشه
وای............
بیجاره دابه شناق
بجه گوشه سنگینی جا سر فوروز آردن
زیمینه خوشادانه ره.

فارسی
بالای سر آسمان هست
گِل هم زیر پا
جوانه برنج
برنج نارس
خوشه خوشه
وای
رسم شالیزار است قدرشناسی
سر فرود آوردنِ خوشۀ برنج از سنگینی
برای بوسیدنِ زمین است.


3

بودوبودو یو جانکنش تره بو
بوخوربوخور نودونودو کی ره بو!؟
هونکی بداشت خونا اودوشت نودو وست
جه تو بوخورد هاچین ترا بچاپست!

.

۱۳۹۳ خرداد ۱۷, شنبه

جان بوشو غوربت ولی ریشه بمانست خاکه مئن - گیل آوایی


جان بوشو غوربت ولی ریشه بمانست خاکه مئن from GilAvaeiگیل آوایی on Vimeo.


جان بوشو غوربت ولی ریشه بمانست خاکه مئن
ونگ بزه دیل غوربتو ارسو بوارست خاکه مئن

سبزه می یادام هاچین بُوست جنگلانه دیلمان
راشه جنگلخوس بمانست تا دوارست خاکه مئن

دیل نوبوست هرماله جه می یادو می یاران سیوا
پستایی کود تاسیانی، های بکالست خاکه مئن

گریه زاری دابه غوربت بُو، هاچینه را دوار
پاک تیتی دارا بمانست تا فدارست خاکه مئن

آدمی خو خاکو خو همخاکه امرا داره نام
دیل ناویره خون بوارست تا نمانست خاکه مئن

گورشا بو دوری جا هرکی دورا بوسته جه دیار
دوری درد مرهم بیگیفت هرکی بتابست خاکه مئن

آی شومایان کی بیده یید می چومه ارسو یو ناک
هرگدایام شا به خو خانه بتانست خاکه مئن

کاخ اگه غوربت ببه هانده نیبه تی باغکوتام
وای نبه قسمت اونا حتتا فیچالست خاکه مئن

گیل آوایی تا بمانست چوم برایه ماری خاک
غوربتا دایم فوتورکست ارسو وارست خاکه مئن
برگردان فارسی:
جان، غربت رفت ولی ریشه در میان خاک ماند
دل در غربت گریست اشک در میان خاک بارید
یادِ سبزِ من درست مانند جنگلهای دیلمان شد
تا میان خاک گذشت مانند راش جنگلخواب شده است
دل هرگز از یاد و یارانم جدا نشد
دلتنگی پس انداز کرد در میان خاک فرو ریخت
گریه و زاری رسمِ غربت شده همینطور راه به راه
درست شکوفه درختان ماند تا در میان خاک روا داشته شد
آدمی در خاک خودش با هم خاک خودش اسم دارد
وگرنه دل خون بارید تا در میان خاک نماند
هرکسی از دیار رفت، از دوری داغ شد
دردِ دروی مرهم گرفت هرکسی در میان خاک تابید
ای شماها که اشک چشم و هق هقِ مرا دیدید
هر گدایی در خانه اش شاه می شود در میان خاکش توانست باشد.
کاخ در غربت آلاچیق باغ تو نمی شود
وای غربت قسمت آن نشود که حتی در میان خاک چلاند
گیل آوایی تا چشم به راه خاک مادری ماند
همیشه غربت را یورش برد، اشک در میان خاک ریخت

در خط چهارم، " راش" نام درختی در جنگلهای گیلان است.
راشِ جنگلخواب کنایه ای از سرافرازانِ به جنگل زده اند. (جنگلی ها)
.

۱۳۹۳ خرداد ۱۴, چهارشنبه

دن کالست غورصه، منم من کی دکالستم هاچین - گیل آوایی


دن کالست غورصه، منم من کی دکالستم هاچین
پاک سیا ابرانه ویشتر من بوارستم هاچین

ارسو دیمه سر بوکود رابه هاتو شور شور بوار
ارسویانه امرا بوک بارده بنالستم هاچین

گورشا بو دیلا بوگفتم شی دو واره تی دیار
آخ می گیله ماری خاکا چوم بمالستم هاچین

های بامو تینتیر مره غوربت بوکوده زاره زار
فاندرستم رایا گیلانی بمانستم هاچین

سینه سورخی بوم، بوبوم جنگلخوسانه رادوار
جنگلانا خون بوشوسته، دیل فیچالستم هاچین

روزیگارام آپچا بوسته  پاک بو بُو خربستگا
گاب دکفت بازاره مئن ارسو بوارستم هاچین

گیل آوایی جینیگیره نالا کرا به گورشه کا
خاکه مئن یاران غریبد، دور بمانستم هاچین
.
برگردان فارسی:
غصه فرونریخت، من هستم من که فقط فروریختم
بیشتر از ابرهای سیاه فقط باریدم ( ابرهای سیاه اشاره به " سیا ابران") دیلمان است
اشک از روی گونه کشیده شده همینطور مانند شر شرباران بارید
با اشکها بغض کرده فقط نالیدم
دلِ داغ شده را گفتم به دیار خودت دوباره می روی
آخ خاک مادری ام گیلان را فقط به چشمانم مالیدم
غربت هی برای من لغاز خواند( سوسو آمد) زار زار
چشم به راه دوختم فقط گیلانی ماندم
سینه سرخ بودم، رهوارِ جنگلخوابها
جنگلها را خون شست فقط دل را چلاندم
روزگار هم لُوس شده درست هرکی هرکی شده ( هرکی هرکی=خربستگا، مال بندان، محل فروش گاو خر اسب.....)
میان بازارِ گاو افتاده بیهوده اشک باریدم
ناله دریغ نکن گیل آوایی دیگر داغ سوخته شده ای
در میان خاک یاران غریبند، بیهوده دور ماندم