امشب حدود ساعت یک و پانزده دقیقه بود که از بی
خوابی سری هم به فیسبوک زدم. پیامی رسیده بود که در رابطه با متن گیلکی ترانه
نوروز، اجرای زنده یاد عاشورپور بود. در آرشیو این ترانه را داشتم همراه با ترانه
بهار، و آنها را فرستادم اما وسوسه اش به جانم افتاد تا ویدئویی درست کنم همراه با
متن ترانه به نشانۀ شادباش نوروزی به دوستان پیشکش کنم. و ماجرا به اینجا کشید که تا
این لحظه وقت از من گرفت. با این کار در واقع چند کار انجام دادم! هم ترانه را گوش
کردم و یادداشت کردم و هم ویدئو را درست کردم و هم پیشکشانه نوروزی ای شد برای همه
دوستداران زنده یاد عاشورپور و صد البته یاران و دوستان خودم. اکنون که این متن را
می نویسم یاد جُکی افتادم که سه تریاکی دور منقل مشاعره می کردند. اولی پس از مدتی
گفت: ما پرتقال می خوریم، پس از نیم ساعت ادامه می دهد: ما افتخار می کنیم. دومی
پس از مدتی گفت: ما افتخار می کنیم که پرتقال می خوریم، سومی کمی فکر کرد و پس از
یک ساعت گفت: پش ما دو کار می کنیم هم پرتقال می خوریم هم افتخار می کنیم!
حالا شد ماجرای امشب
متن کامل ترانه نوروز:
بهار آمد سوار آمد به مرکب نوروز
خورشید تابان یوهو
خوشم خوشم که عمر دی سرآمد رنجم
خوشم خوشم که عمر دی سرآمد رنجم
بگرفته پایان یوهو
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم
کن در این نوبهاران
دور سرما رفته
غم به یک جا رفته
پا بکوبیم یاران
به من و تو بادا سال نو
به من و تو بادا سال نو
فرخنده
به هر زمان گردد ما را لب
به هر زمان گردد ما را لب
پرخنده
ستاره بختت چون مهرِ تابنده
به همه کسان به همه یاران
خوش و خرم روزگاران
پای هفت سین رو به آیینه خوشتر چه باشد
شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد
عیدی از آن یار دیرینه خوشتر چه باشد
گیرم در آغوشش می گویم در گوشش صد سال به این سالها
بهار ایسه سوار ایسه می نازنین خورشید
اسبه نوروزا یه هو
خوشم خوشم کی دی بازام سرا بنا پا جیز
دیل واستی روزه یه هو
بیا وو دیل خوش بوکون تی پئرو واهال
پارساله سوز آیه توم
سوزه سرما بوشو
غم به یکجا بوشو
پا بوکوبیم یاران
تره ببه فرخونده تازه سال
مره هم
تره بمانه خوشی یو ایقبال
مره هم
تره بایه شادی سر امه حال
مره هم
به همه یاران به کسو کاران خررم ببه روزگاران
هف سینه ور رو به آیینه خوش تر درام من
شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد
عیدی از اون مهره گنجینه خوش تر دارم من
نو گوله کشمه صافو بی غش گمه صد سال به آ سالان
به من و تو بادا سال نو
فرخنده
به سال نو گردد ما را لب پر خنده
به هر زمان گردد ما را لب
به هر زمان گردد ما را لب
پرخنده
ستاره بختت چون مهرِ تابنده
به همه کسان به همه یاران
خوش و خرم روزگاران
خوشم خوشم که عمر دی سرآمد رنجم
بگرفته پایان یوهو
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم
بیا که خوش کنم دلم به روی تو شادم
کن در این نوبهاران
دور سرما رفته
غم به یک جا رفته
پا بکوبیم یاران
به من و تو بادا سال نو
به من و تو بادا سال نو
فرخنده
به هر زمان گردد ما را لب
به هر زمان گردد ما را لب
پرخنده
ستاره بختت چون مهرِ تابنده
به همه کسان به همه یاران
خوش و خرم روزگاران
پای هفت سین رو به آیینه خوشتر چه باشد
شمع و جمع وُ جام زرینه خوشتر چه باشد
عیدی از آن یار دیرینه خوشتر چه باشد
گیرم در آغوشش می گویم در گوشش صد سال به این سالها
فوق العاده دلنواز و پرشور و خاطره انگیز است
پاسخحذف