۱۳۹۰ آذر ۱۴, دوشنبه

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری- گیل آوایی

 بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
آذرماه 1390

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
دریادیلا خون اودوشتد تو سلا پاستان دری

جنگلا آتش بز ِد جنگل سوجانه روزیگار
ول بیگیفته دیلو جانا زرده کا پاستان دری

جنگله داران شواله دیله دریا تسکه تسک
چوم جه ارسو سل بیگیفته کی خوما پاستان دری

ماره دیل واهیله بسکی ویشتا زاکا فاندرست
مردومانه سربدارا تو کی یا پاستان دری

جنگلی جنگل دباخته ول دکفت تی جاجیگا
خون بوبوسته روزیگارآخه چی یا پاستان دری

تو جوخوسی من جوخوسم پاک دیمیره آبو خاک
خاورانه خاوران تو تی کلا پاستان دری

وخته ده واستی ویریشتن مرگ ایوار شیون ایوار
وسته نیشتن قاقا بون بیخود مرا پاستان دری

دس فارس دابه "اما" بون، کسکسا یاور داهان
نه کی تنها بون دمردن مردانا پاستان دری
برگردان فارسی
بال بلبل را بسته اند تو پرش را می پایی
دریادلها را خون مکیده اند تو مرداب را می پایی
جنگل را آتش زده اند روزگار جنگل سوزان است
دل آتش گرفته و جان را، تو صورت را می پایی
درختان جنگل شعله کشان است و دل دریا تنگ است تنگ
چشم از اشک مرداب درست کرده تو خُم ماهی می پایی
دل مادر بیتاب است از دیدن فرزند گرسنه اش
مردم سربدار را، تو چه کسی می پایی
جنگلی جنگل باخت، آتش به جای تو افتاد
خون شده روزگار آخر چه را می پایی
تو مخفی بشوی من مخفی بشوم آب و خاک غرق می شود
خاوران است خاوران تو، یار خودت را می پایی
( "تی کلا پایی" مثل نیز است که هوای خودت را داری یا یکدنگی ی خودت را داری)
وت است بلند شدن مرگ یک بار شیون هم یک بار
بس است حیران نشستن بیهوده مرا می پایی
یاری دادن و ما شدن رسم باید بشود، به هم دیگر یاری دادن
نه اینکه تنها بودن، مردن را می پایی
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر