۱۳۹۰ دی ۳, شنبه

چره بمردانه آخه هاچینه دسکلا زنی - گیل آوایی

24دسامبر2011


چره بمردانه آخه هاچینه دسکلا زنی
زندا فورانی جه خودت هاممه چه پوشته پا زنی

مورده پرستی کرا ده من منو بوز بوزا کودن
زندا جه خاطر بری تو مورده ره چاپه لا زنی

دابه کرا فوتورکسن آشنا بیگانه کودن
هاتو کرا گاب گابه کی مثاله سرچینا زنی

آ روزیگاره خاک به سر هاتو نامو کی امه سر
واگردانه سره برار قبرانه سر هورا زنی

هاچین تره شانته بوبو یالانچی پهلوانا بوی
بازین ریفقه پوشته سر حرفانه بی حایا زنی

گیل آوایی چوما دَوَد کی روزیگاره ناکسه
کس ده کسه کس نیبه تو وِر کرا بی هوا زنی

برگردان فارسی:
آخر چرا برای مرده ها دست می زنی
زنده را دور می کنی از خود، به همه چیز پشت پا می زنی
مرده پرستی انگار رسم است، من من بز بزها کردن
زنده را از یاد می بری برای مرده کف می زنی
رسم است که به اشنا یورش بردن و او را بیگانه کردن
همینطور مثل گاو انگار ساقه ی پس مانده ی برنج می کوبی
این روزگار خاک بر سر بی دلیل سر ما نیامده
وارونه سر است که روی قبرها هورا می زنی
بیهوده برای خودت دلقک شده ای، پهلوان دروغین شدی
سپس پشت سر رفیق حرفهای بی چشم رویانه می زنی
گیل آوایی چشمانت را ببند که روزگار ناکس است
کسی برای کسی، کس نمی شود، بی هوا دست و پا می زنی

۱۳۹۰ آذر ۳۰, چهارشنبه

چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد - گیل آوایی


چله شب 1390
چله شب چرچره دارا خانه اما گیله مرد
شبجره هیچی ناره بیچاره تنها گیله مرد

ورفو سرما دگزه لوختی خیابان خوسا، وای
چی داری انگاره با آجیله اعلا گیله مرد!؟

وامرازه شادی کرا شهرا دوارسته ندار
سفره یه رنگی ناهان بی غمه ویشتا گیله مرد!؟

سفره خالی امی شهر چن تا خوسد بی نانو اب!؟
چندتا زای ویشتا داره ناجه پلایا گیله مرد!؟

چله شب شادی اونه کی بیگیری دسته ندار
ویشتا همسادا فارس با دیله دریا گیله مرد

وای اگه من مرا قوربان بیبی بیگانه جه خلق
وای اگه فان رسی داد بیچاره بی پا گیله مرد!

گیل آوایی دوخوشاسته جه آ روزانه سیاه
داد فارس واستی بیبیم هر بی پنایا گیله مرد

برگردان فارسی
شب چله غوغاست بخور بخور در خانه ی دارا، اما گیله مرد
برای شب نشینی بیچاره تنها هیچ ندارد گیله مرد
برف و سرما نیش نیش می زند خیابان خواب را، وای
چه داری سرِ مهمانی دادن با آجیل اعلا گیله مرد!؟
شادی به آدم نمی اید وقتی شهر پر شده است از ندار
سفره رنگی گذاشتن بی غمِ گرسنه گیله مرد!؟
چند نفر در شهر ما با سفره ی خالی بدون نان و آب بخواب می روند!؟
چند تا بچۀ گرسنه حسرتِ پلو دارد گیله مرد!؟
شادی شبِ چله آن است که دست ندار را بگیری
به داد همسایه ی گرسنه برس با دریادلی گیله مرد
وای بر تو اگر آنقدر از خودت ممنون بشوی و بیگانه با خلق
وای برتو اگر نرسی به بیچاره ی بی کس گیله مرد
گیل آوایی پژمرده از این روزهای سیاه
باید کمک رسانِ هر بی پناهی بشویم گیله مرد!

۱۳۹۰ آذر ۲۵, جمعه

کورده برار، گیلیکی کوچی داستان – گیل آوایی

کورده برار، گیلیکی کوچی داستان
گیل آوایی
دسامبر2011/آذر1390


کورده برار خو رایا شویی. خو کارا کودی. اونه آزار به هیشکی نرسه یی. آدم خیال کودی که دونیایا اب ببردی بی، اونا خاب بردی. هی کسا کار ناشتی. ولی ایتا قیافه داشتی که قوربعلی چوماق اونه ویرجا واستی لونگ تاودابی! ایسمال کیجا کی ده هیچی هاچین خالی اب بوستی! تازه اشانا اما کی زای بیم گفتیم. نانستیم کی بیچاره بار خو دوش، زندگی چرخا چی جان کنشه مرا چرخانن دره. آمی پلا لیباس خواب آماده بو یو پیله پیله غلطان کودیم کی من اونم کی روستم پاله وانه!
استلخه قهوه خانه همیشک شولوغ بو. تا تی دیل بخاستی بی آدم ایسابو. جه آسر تا او سر، آدم نیشته بو، جه همه چی حرف زئن دیبید. جه کار بیگیر تا سیاسیت، جه مرگه موش تا آدم کوش. هر چی خبر بو تانستی اویا بیشتاوی. دو سه تایام همیشک او قهوه خانه مئن ایسابید کی ایتا درویش بو. شاهناما بوبوله مانستن خاندی بازین سواد ناشتی. ایتا دونیا مهربانی بو.
قهوه خانه بیرونام میز و صندلی دیچه بو پاچه درختانه سایه جیر ایجور استلخه نما بدابو که پاک بوبوسته بو استلخه شناسنامه ولی استلخا ویشتر اونه سللاخخانه جا شناختیدی. ایتا پیله سللاخخانه کی اونه پیله کی مره کی زای بوم پاک جه آ سره دونیا تا اوسره دونیا پیله دانه، آمویی. هرچی یام کوشتار کودیدی، اونه اته اشغالان شویی رشته روبار مئن کی گا گلف مایی یانام تا تی دیل بخاستی بی آبه مئن شلنگ تاوه دایید. ولی سلاخخانه بو، آدمه سرا بردی. ایطرفه روبار، سلاخخانه بو، ایطرفه دیگه خالی زمین کی بازین اونه می یان زاکانه فوتباله ره هاچین چرچر بو. اونام نا هاتو خالی آب! ایجور موسابقه بوستی که تومامه زمینه دور، تماشاچی جیما بوستی. ایتا روبارتان بو یو اونه فوتبال! پیله تر، کی بوبوسته بوم گاگلف توت داره جیر شطرنجام بازی کودیم.
انهمه ایطرف، کورده برار ایطرف.
تازه هاتو کورده برار، کورده برار نوبوسته بو کی! او روزانی کی تازه باموبو محله مئن، آدمه چوم کی دکفتی اونا، پاک آدم دیل دکفتی آدمه ناف. خانه خراس ایتا قد داشتی هاچین پلت دار. ایتا دس داشتی پک ایتا پیله دانه پاخته آپار.
ایتا چاقو همیشک خو کمر فوزه داشتی. اونه دسته چوبی بو. ایتا تیکه چرمه مرایام اونه ره قلاف چاکوده بو. پشمی شلوار دوکوده، ایتا پیله گالوش اونه پا، همه تا صوبان خورشید هالا سو نزه بو، جه خانه زه یی بیرون. چارتا مرا اگه سربسر بنابید، ایتا اونه قد نوبوستی می. هاچین پیله داره مانستن دراز دراز که می سرا جور گیفتیم تا اونا فاندرم، پاک خیاله کی ایتا پیله خانه لوجانه کا خاستیم فاندرم. سیبیل انه شین جه ایتا گوش تا اویتا گوش، هاتو جلاسته که اونه لبانا نشاستی دئن. مو فرفری درازه مو، پاک گومارا مانستی. چومان دروشت، پاخته جول، ابرویان سایه بوبوسته اونه چومانه سر. ایجور را شویی که خیاله من واستی بودوستی بیم تا اونه یاواشه شونه راشی یا پا به پا بوبوستی بیم.
اونه زاناکام هاچین پیشت بوگفتی بی، ترسه جا خیاله کی هاسایه سه که ته بوکونه. اونه قدام تا کورده براره کُول فان رسه یی. هاتو کی خاستید بیشید خیابان یا سینما، تومامه اما ایتا پرچین کش، دور دوره شر جیما بوستیمی تا اوشونا فان دریم.
پیله ادمانام هرکی ایچی گفتیدی. هاتو کی زناکان دره سر نیشتیدی برنج پاکونی و پاچه باغلا پاکودن، همه چی بوبوسته بو کورده برارو و اونه زنای. اینگار کی هیچ حرفه دیگه یی ناشتیدی بزند. کورده برارام ایتا صابخانه داشتی که صوب شویی شب آمویی اونام ایتا شاپو کولا بنا، آرشاکه ویرجا ایتا ایستکان بزه، آمویی بخانه بازین خو داهانا آب کشه یی یو صلله الا محمده صدا اونه شین تا امی خانه امویی.
کورده برار ولی عرخ پارخ خور نوبو. نمازخانام نوبو یانی هیشکی نیده بو کی نماز بخانه یا مسچد بشه. نه خودایا کار داشتی نه شیطانا. خو کارا کودی خو بارا بردی خو رایا شویی خو رایا آمویی خیاله کی ژُرژ اُوروِله قلعه حایواناته مئن، هیچ کاری به دو پا بد چارپا خوب ناشتی.
ولی محله مئن هر کی ایچی گفتی. ایتا اونا چاقوکش ایسم بنابو. ایتا گفتی هاچین شمرا مانه. کوچی زاکان کوچه سر تا اونا ده ییدی ده بودو شویید خانه مئن بازین پرچین کش دوز دوزیکی اونا فاندریستیدی.
ایتا جوما روز کی خو زنه مرا سینما جا واگردستان دوبو، ایتا پیله آبچین خو دس تا فارسه کوچه مئن، زاکان کی بازه ده بید، هاتو اوشنه چوم دکفه کورده برارا، خاستید بوگروزید کی کورده براره صدا در بامو:
- به سید به سید کوجا میرید. فرار نوکونید، برای شوما والیس وایسه آوردم هاچین هاچین هاممه شیمی شین. بایید بایید زاکان جان
تا او روز ، کورده براره صدایا هیشکی نیشتاوسته بو. هامه فکر کودید کی خیلی واستی غوله صدا بداره کی آدمه دیلا ترکانه ولی هاتو کی اونه صدایا بیشتاوسته ده، قاقا بو هرتا زای خو جا سر خوشکه چوبه مانستن به سا، اونا فاندرستد. ایجور کی زاکان بوبوستی بید شیکارچی یی کی خالی توفنگ خودس بیگیفته هم ترسه ییدی هم ترسانه ییدی!
هاتو کورده برار آبچینه وازا کوده زاکانا دوخادی یو اوشانا ناز دایی، ایجور اونه صدا مهربانو ارام بوم کی تومامه ترس و لرزا جه زاکان گیفتی. کورده براره زن تا بامو آبچینا فاگیره جه کورده براره دس، کورده برار ایتا موشته والیس والیسه دوکوده خو زناکه چادر پره بوگفته تو نام اوشونه مئن توخس بوکون.
آرام ارامه زاکان ایتا پا پیش ایتا پا پس، بامویید کورده براره دمه چک.
پرچینه پوشت تومامه همسادان پرچینه درزه جا فاندرستان دیبید کی کورده برار چی کودان دره. کورده برار زاکانا خو دور جیما کوده، پرچینا دخشارده، زاکانا والیس والیسه فادان دوبو یو اوشونا ناز دایی.
جه او روز پسی کورده برار بوبوسته بو زاکانه نفس!
کورده براره ره زای نوبوستی.


تمام

دسامبر2011

۱۳۹۰ آذر ۱۸, جمعه

بی وطن میدان دکفته خالی میدان تا آکه - گیل آوایی






بی وطن میدان دکفته خالی میدان تا آکه
ابره پوشت ماه دیل بترکه بی خوروسخوان تا آکه

تا آکه جنگل واسوجه بی ایتا سرپور بدوش
سر بچاه بردن دمردن گورشا بوستن تا آکه

باغه دیل واهیلا بو بسکی بیده پیسه کلاچ
بولبوله بالا دوسته چومه گریان تا آکه

وامرازه بئ پهلوانئ بون یالانچئ پهلوان
اختا بوستن یا نامون مردانه میدان تا آکه

روزگاره بی کسی من واستی یاری داب گودن
کس کسا بیگانه بوستن سر به داران تا آکه

وسته ده هائ آهو ناله بیخودی فردا گودن
تا آکه واستی دمردن گورشا بوستن تا آکه

آی شومایان کی دباختید هستو نیست دارو ندار
وقته ده میدان دکفتن خالی میدان تا آکه

گیل آوایی بئ کولوشکن جنگله بی دار و خال
وسته تنهایی جوخوفتن چوم دوستن تا آکه

برگردان فارسی

بی وطن افتاده میدان، میدان خالی تا کی
پشت ابر دلِ ماه بترکد، بی خروسخوان تا کی
تا کی جنگل بسوزه بی یک تفنگ بر دوش
سر به چاه بردن، غرق شدن، سوختن تا کی
دل باغ دیوانه شد بس که کلاغ خاکستری دید
بالهای بلبل بسته شده چشم گریان تا کی
کسی که ادای پهلوانی در می آورد، بدون پهلوان نمی چسبه
اخته شدن یا مردانه میدان نیامدن تا کی
در روزگار بی کسی باید کمک به همدیگر را رسم کرد
از هم دیگر بیگانه شدن، سر به دارها تا کی
بس است آه و ناله و بیهوده امروز و فردا کردن
تا کی باید فرو رفتن داغ شدن تا کی
ای شماها که هست و نیست، دار و ندار را باخته اید
وقت میدان آمدن است، میدان خالی تا کی
گیل آوایی بی مرغ و جوجه، جنگل بی شاخه و درخت
بس است تنها مخفی شدن چشم بستن تا کی

۱۳۹۰ آذر ۱۴, دوشنبه

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری- گیل آوایی

 بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
آذرماه 1390

بولبوله بالا دوستد تو پرا پاستان دری
دریادیلا خون اودوشتد تو سلا پاستان دری

جنگلا آتش بز ِد جنگل سوجانه روزیگار
ول بیگیفته دیلو جانا زرده کا پاستان دری

جنگله داران شواله دیله دریا تسکه تسک
چوم جه ارسو سل بیگیفته کی خوما پاستان دری

ماره دیل واهیله بسکی ویشتا زاکا فاندرست
مردومانه سربدارا تو کی یا پاستان دری

جنگلی جنگل دباخته ول دکفت تی جاجیگا
خون بوبوسته روزیگارآخه چی یا پاستان دری

تو جوخوسی من جوخوسم پاک دیمیره آبو خاک
خاورانه خاوران تو تی کلا پاستان دری

وخته ده واستی ویریشتن مرگ ایوار شیون ایوار
وسته نیشتن قاقا بون بیخود مرا پاستان دری

دس فارس دابه "اما" بون، کسکسا یاور داهان
نه کی تنها بون دمردن مردانا پاستان دری
برگردان فارسی
بال بلبل را بسته اند تو پرش را می پایی
دریادلها را خون مکیده اند تو مرداب را می پایی
جنگل را آتش زده اند روزگار جنگل سوزان است
دل آتش گرفته و جان را، تو صورت را می پایی
درختان جنگل شعله کشان است و دل دریا تنگ است تنگ
چشم از اشک مرداب درست کرده تو خُم ماهی می پایی
دل مادر بیتاب است از دیدن فرزند گرسنه اش
مردم سربدار را، تو چه کسی می پایی
جنگلی جنگل باخت، آتش به جای تو افتاد
خون شده روزگار آخر چه را می پایی
تو مخفی بشوی من مخفی بشوم آب و خاک غرق می شود
خاوران است خاوران تو، یار خودت را می پایی
( "تی کلا پایی" مثل نیز است که هوای خودت را داری یا یکدنگی ی خودت را داری)
وت است بلند شدن مرگ یک بار شیون هم یک بار
بس است حیران نشستن بیهوده مرا می پایی
یاری دادن و ما شدن رسم باید بشود، به هم دیگر یاری دادن
نه اینکه تنها بودن، مردن را می پایی
.

۱۳۹۰ آذر ۱۰, پنجشنبه

بیدین می یارا کرا می دیلا دمخته بوشو - گیل آوایی

10آذر1390/1دسامبر2011

بیدین می یارا کرا می دیلا دمخته بوشو
آ روزیگاره مانستن مرا جمخته بوشو

هاچین دیلا بوکوده زارو چوما ارسو فیشان
می بی کسه بیده یو می دیلا وامخته بوشو

دانی کی غوربته جا هی کسی نده یاور
غریبه بی کسو تنهایا بدباموخته بوشو

چی وا کودن آ زمانه هامه ایسد پاله وان
بازین ایتا دیله تنها اتو بوسوخته بوشو

نیگایه زارا بیده، دیل اوروشکونانه داد
خوشا ندا تورو دیوانه پاک جوخوفته بوشو

نیده مرا کی شبان یاره ره هاچین قاقم
هاچین دمخته دیلا لب کرا بودوخته بوشو

چی شا کودن ده کرا دیلبری اتو دابه
نه ده بنا نه اوساد می دیلا دمخته بوشو